یکی از بدترین لحظات زندگی هر فرد، لحظه خداحافظی با معشوق است. اما متاسفانه این تلخی، تنها به یک لحظه ختم نمیشود، بلکه زندگی فرد را بسته به شدت علاقهاش به طور کلی تحت تاثیر قرار میدهد و آثار مخرب فراوانی بر روحیه شخص میگذارد. در این بخش از فیلم درمانی، سراغ معرفی فیلمهایی رفتیم
نرگس آبیار با فیلم ابلق نگاهی به صدای اعتراض زنان در برابر متجاوزین داشته است؛ موضوعی که میتوان ریشههای آن را در جنبش metoo از آنسوی مرزها یافت و در سالهای اخیر در کشورمان نیز مطرح شده است. زنانی که زیر هجمه نگاههای هیز و مرد سالارانه گیر کردهاند و نمیدانند که باید چطور نسبت
موزه پاراجانف در ایروان ارمنستان، از جمله مکانهایی است که علاقهمندان به هنر و سینما میتوانند با آثار و زندگی این فیلمساز بزرگ بیشتر آشنا شوند. نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۸/۰۱/۰۷ منتشر شده و در تاریخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۰ بهروزرسانی شده است. سرگئی پاراجانف فیلمساز مولفی بود که شاهکارهایش جوایز جهانی را از آن خود کردهاند.
فیلم یدو نیز فیلمی در سطح دیگر فیلمهای حاضر در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر است که تلاش میکند شکست حصر آبادان را به شکلی تاریخی به تصویر بکشد اما چه در بعد داستانی و چه در بعد فنی زمین میخورد. فرار بزرگ این فیلم به سفارش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساخته
فیلم رمانستیم عماد و طوبی در مقام یک عاشقانه رمانتیک بهحدی مصنوعی، بیمعنی و فاقد ساختار ظاهر میشود که تماشای آن حتی برای زوج عاشقی که برای دوستداشتن یکدیگر راهی سینما شدهاند هم پوچ و خستهکننده به نظر میرسد. با نقد بیش از حد مورد توجه قرار گرفتهترین فیلم جشنواره فجر ۹۹ با ویجیاتو همراه
آیدا پناهنده چند سالی است که توانسته با ساخت فیلمهایی چون ناهید و اسرافیل اولا نشان دهد که سینمای زنانه را درست میشناسد و اسیر شعارهای فمنیسمی گل درشت نشده و در ثانی ثابت کند که قدرت و تبحر خاصی در روایت قصه کاراکترهای اصلی فیلمهایش و تبدیل کردن آنها به یک «شخصیت» دارد. او
تولد فیلمهای تعاملی به سال 1967 برمیگردد، ژانر بخصوصی که از تماشاگر دعوت میکند تا طبق میل خود، بر فیلم تاثیر بگذارد. این گونه از فیلمهای سینمایی شاید در ابتدا شروع ناامیدکنندهای داشتند اما رفته رفته مسیر اصلی خود را پیدا کردند، در حدی که در سالهای اخیر میتوان ادعا کرد این ژانر متفاوت، تجدید
فیلم مامان هم یکی دیگر از فیلمهای ضعیف امسال جشنواره فیلم فجر برای من بود که یکبار دیگر به من ثابت کرد که سی و نهمین دوره این جشنواره، حداقل در دهه اخیر ضعیفترین دوره این فستیوال فیلم بوده و ایکاش که آینده سینمای ایران به سمت فیلمهایی مانند مامان کشیده نشود. روایت فتح داستان
«محمد حسین مهدویان» فیلمساز جوانی است که تبحر خود را در سینما نشان داده و توانسته با ساخت آثاری چون ایستاده در غبار و ماجرای نیمروز، برای خودش اعتبار ویژهای در نسل جدید سینماگران بخرد. او اما برای آنکه تبدیل به یک «حاتمی کیا» جوان از دیدگاه مردم نشود و برچسب فیلمساز سفارشی بودن را
تا پیش از ساخته شدن چند فیلم درباره زندگی شهدا و کسانی که در جنگ ایران و عراق، سالها درگیر بودند؛ کسی درباره زندگی و کارهای آنها نمیدانست. این افراد نهایتا اسامی خیابانها و بزرگراههایی بودند که در آنها با ترافیک سر و کله میزدیم. «موسسه اوج» که چند سالی است رو به ساخت فیلمهای
