واکنش شهاب حسینی به عکسش/ حضور «گنج اژدها» در آلمان/ تورهای کاذب مصر

[ad_1] در تعطیلات عید فطر از رکوردداران فروش سینما در فروردین ۱۴۰۲ نوشتیم، شهاب حسینی به برداشت‌های نادرست از عکسش واکنش داد، گنج اژدها انیمیشن ایراین به جشنواره انیمیشن آلمان راه یافت، دو تن از شاعران ایرانی را از دست دادیم، وزارت میراث با مداخله در بافت تاریخی قم مخالفت کرد و تبلیغ تور مصر

ایسنا – یادروز شیخ «اَجَلّ»

[ad_1] ۳۱ فروردین ۱۴۰۱ / ۱۳:۲۰ به پیشنهاد مرکز سعدی شناسی در سال ۱۳۸۱، اول اردیبهشت به نام روز سعدی نامیده شد و از آن پس همه ساله، این روز در بزرگداشت آن شاعر و ادیب شهیر شیرازی که نام و آوازه‌اش جهانی شده است، برنامه‌هایی در زادگاه او و همچنین اقصی‌نقاط جهان برگزار می‌شود.

زندگینامه سعدی | هرچیزی که باید درباره سعدی شیرازی بدانید

[ad_1] سعدی شیرازی شاعر و نویسنده بزرگ ایرانی قرن هفتم هجری قمری است. عاشقان غزل و عرفان از آثار این شاعر بزرگ بسیار بهره برده‌اند. سعدی شاعر و نویسنده بزرگ ایرانی قرن هفتم هجری بوده که آوازه جهانی دارد. غزل‌های عاشقانه سعدی شهرت بسیار زیادی داشته و تمام آثار او به زبان بسیار روان و

کمال تبریزی، حضرت سعدی را به تلویزیون می‌آورد

[ad_1] روزنامه جام‌جم: برخی مواقع عوامل سازنده آثار نمایشی ترجیح می‌دهند کارشان را در سکوت خبری انجام بدهند. گاهی هم دلیل این اتفاق مشخص نیست اما کارگردانان یا تهیه‌کنندگان ترجیح می‌دهند سکوت اختیار کنند و تمرکزشان بیشتر روی کار باشد. این اتفاق هم برای سریال تلویزیونی الف ویژه پیش آمد. در ابتدا قرار بود این

شاعران بزرگ مکتب «واسوخت»؛ این عشق سوزاند ما را…

[ad_1] روزنامه خراسان – نسترن کاشف: راه همه اشعار عاشقانه به نازکشیدن ختم نمی‌شود؛ شاعرانی هستند که بعد از مدتی از وصف قد و قامت و خال هندوی یار گفتن و نازش را کشیدن خسته شدند؛ از معشوق روی برگرداندند و با ادبیاتی که دیگر رنگ و بویی از عشق نداشت، به جای ستایش یار،

پیام شاعران ایرانی برای روز‌های کرونایی

[ad_1] روزنامه خراسان: «امید»، جادوی عجیبی است که هر موجودی را می‌تواند سر پا نگه دارد؛ از یک گیاه کوچک سبز که از دل یک سنگ روییده تا انسانی که با یک بیماری سخت در حال دست و پنجه نرم کردن است، می‌توان درسِ امیدواریِ به فردا را آموخت.  چه نیکی و احسانی بالاتر از

چرا باید سعدی خواند؟

[ad_1] روزنامه جام‌جم: سفر‌های خانوادگی ما همواره ربطی به ادبیات فارسی داشت. این، شاعران بودند که مسیر و مقصد خانواده محمدی را مشخص می‌کردند؛ فردوسی و اخوان ما را به شرق می‌کشاندند و خاقانی و شهریار به غرب. من از این‌ها تنها نامی می‌دانستم، اما ادب‌دوستیِ پدر، کنجکاوترم می‌کرد که بیشتر بدانم. در یکی از