شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد نمادگرایی در هنر، که زمانی به عنوان مفهومی شناخته می‌شد که فقط انسان امروزی قادر به درک آن است، توسط انسان‌تباران پیشین به کار گرفته می‌شد. به گزارش ایسنا، اینکه مفهوم هنر چیست و چطور می‌توان آن را توصیف کرد، همواره مورد بحث و مناقشه بوده است و این مسئله
ایسنا/لرستان دره خرم‌آباد یکی از زیستگاه‌های کهن بشر است که محل سکونت انسان‌های “نئاندرتال” و هوشمند بوده است و اخیراً پرونده ثبت جهانی آن در یونسکو به جریان افتاده است. ایران از دیرباز به عنوان یکی از تمدن‌های کهن بشری مطرح بوده و همین امر سبب شده تا نگاه باستان‌شناسان و فرهنگ‌پژوهان قرون و اعصار
یافته‌های تا کنون باستان‌شناسان تایید کرده است که «غار قلعه کرد آوج» در قزوین، قدیمی‌ترین سکونتگاه بشر در ایران بوده است. اکنون باستان‌شناسان به این غار بازگشته‌اند تا چهارمین فصل کاوش را آغاز کنند؛ در جایی که قبلا دندان شیری یک کودک انسان نئاندرتال به قدمت ۱۷۵ هزار سال کشف شده بود و احتمال داده
مقاله‌های علمی و کتاب‌های تاریخ زوایایی از چهره نئاندرتال‌ها، رؤسای قبایل باستانی و حتی پادشاهان اروپایی در قرون گذشته را با پرتره‌های احتمالی و یافته‌های علمی، برای انسان امروز روشن کرده‌اند، اما متخصصان موفق شده‌اند با استفاده از اسکلت و فناوری‌های نوین، چهره برخی از مردم را پس از گذشت چندین قرن با جزئیات حیرت‌انگیزی
مطالعات انجام شده روی فسیل‌های ماهی کشف شده حاکی از آن است که تاریخ آشپزی ۶۰۰ هزار سال قبل‌تر از آنچه تاکنون تصور می‌شد، شکل گرفته است. به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، محققان فاش کردند اجداد اولیه انسان که ۷۸۰ هزار سال پیش زندگی می‌کردند، از ماهی‌هایی کاملا پخته‌شده خوششان می‌آمده و بر
نئاندرتال‌ها گونه‌ای از سرده انسان‌ها بودند که ۳۰ هزار سال پیش منقرض شدند و به‌لحاظ فیزیکی با انسان امروزی تفاوت‌های عمده‌ای داشتند. نئاندرتال، گونه‌ای از سرده انسان بود که عمدتا در اروپا و غرب آسیا زندگی می‌کرد. این موجود به‌دلیل چالش‌هایی که با آب‌وهوای زمان زندگی خود داشت، معمولا غار‌ها و مناطق کوهستانی را برای سکونت برمی‌گزید. با توجه
نئاندرتال‌ها گونه‌ای از سرده انسان‌ها بودند که ۳۰ هزار سال پیش منقرض شدند و به‌لحاظ فیزیکی با انسان امروزی تفاوت‌های عمده‌ای داشتند. نئاندرتال، گونه‌ای از سرده انسان بود که عمدتا در اروپا و غرب آسیا زندگی می‌کرد. این موجود به‌دلیل چالش‌هایی که با آب‌وهوای زمان زندگی خود داشت، معمولا غار‌ها و مناطق کوهستانی را برای سکونت برمی‌گزید. با توجه
سومین فصل از کاوش مشترک باستان‌شناسان ایران و فرانسه در غار «قلعه کرد آوج» در استان قزوین آغاز شد. این غار قدیمی‌ترین سکونتگان انسان در ایران معرفی شده است؛ جایی که دندان شیری یک کودک انسان نئاندرتال به قدمت ۱۵۵هزار سال در آن کشف شد. به گزارش ایسنا، روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، کاوش در
در نتیجۀ بررسی روشمندِ باستان‌شناختی در منطقۀ ایوانکی در غرب استان سمنان، چشم‌اندازهای وسیعی از دوران پارینه‌سنگی و تعداد قابل توجهی دست‌ساخته‌های سنگی نئاندرتال کشف شد. به گزارش ایسنا، سیدمیلاد هاشمی، عضو هیات علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس درباره این یافته توضیح داد: این بررسی در منطقه‌ای به وسعت حدود ۸۹۰ کیلومتر مربع با اهدافی
ایسنا/کرمانشاه سرپرست هیات باستان شناسی بررسی منطقه سنگ معدن کرمانشاه از کشف یکی از بزرگترین مکان‌های باستانی ایران در جنوب غربی شهر کرمانشاه خبر داد. دکتر سامان حیدری گوران در گفت و گو با ایسنا، در تشریح جزییات این کشف مهم باستانی، اظهار کرد: با توجه به مجوزی که چندی پیش از پژوهشگاه میراث فرهنگی
