معمولا داستانهایی که ما هر روزه آنها را میشنویم برداشتی از واقعیت هستند یا خود از روی یک داستان واقعی ساخته شدهاند. ستاره بازی هم از همین داستانها محسوب میشود. این فیلم براساس داستان واقعی دختری به نام صبا است که به خاطر طلاق پدر و مادرش از یک ماده مخدر خطرناک استفاده میکند و
از زمان شیوع ویروس کرونا تا به امروز، تقریبا هفتهای نیست بازیگران پستی درباره رعایت پروتکلهای بهداشتی و تقاضای ماسک زدن از مردم نداشته باشند. پرویز پرستویی خود یکی از سردمداران این موارد است و در همان روزهای آغازین جشنواره، در فوتوکال فیلمش، بدون زدن ماسک در کنار دیگر بازیگران قرار میگیرد تا عکس یادگاری
«کوروش آهاری» در آن شب به عنوان اولین فیلم بلند سینماییاش روایتی از ترس، فقدان و کشف را تصویر کرده که مخاطبان گوشه گوشه کره زمین میتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. آهاری درباره این فیلم گفت: «با وجود اینکه ساخت این اثر به عنوان یک فیلم ایرانی برایم اهمیت داشت اما میخواستم فیلمی بسازم
عادل تبریزی در نخستین تجربه جدی خود در مقام کارگردانی یک اثر بلند سینمایی به سراغ سوژهای نخنما به اسم «دهه شصت» و «خاطره بازی» با آن دوران رفته است. اما کاری که او با این سوژه تکراری میکند، متفاوت از عمده آثاری است که دیده شده و همین مساله ارزش کارش را بالا میبرد
فیلم خط فرضی یک اثر فمنیسمی سیاه است که درباره زنان در جامعه ایران صحبت میکند. از ترسهایی که دارند و خانوادههایی که مثل اجل معلق بالای سر آنها هستند و برای آنها تصمیم گیرنده هستند. از دختری دبیرستانی که رابطه نامشروعش باعث بارداریاش شده و از ترس پدرش به خانه نمیرود تا زنی که
فیلم مصلحت با وجود شخصیتپردازی کمایراد، روایت صحیح داستان، بازیهای قابل قبول و فضاسازی باکیفیت به حدی درون شعارهای اغراق آمیز خود غرق میشود که در نهایت چیزی بیشتر از یک فیلم بیش از حد سفارشی به نظر نمیرسد. در واقع مصلحت فیلمی است محض یادآوری این حقیقت تقریبا تلخ که سازمان هنری رسانهای اوج
فیلم «Outside The Wire» قول یک داستان علمی تخیلی نظامی را میدهد که سوالات به ظاهر بزرگی راجع به جنگ میپرسد. سوالاتی از این دسته که انسانیت در وسط میدان جنگ یعنی چه؟ فناوری چه تاثیری بر آینده جنگ خواهد گذاشت؟ آیا سربازان به دلیل پیشرفت در تکنولوژی نظامی، از ورود به ارتشها بیزارتر شدهاند
داستان فیلم روشن شباهت زیادی به وضعیت فعلی سینمای ایران دارد. با انسانی طرف هستیم که دچار مشکلات زیادی شده اما نه میداند که چگونه باید با این مشکلات روبرو شود و نه اصلا از بلاهایی که سرش میآید آگاه است، شخصی که در همین ناامیدی و نادانی باقی میماند و چیزی به جز مرگ
فیلم روزی روزگاری آبادان بهعنوان نخستین تجربه کارگردانی حمیدرضا آذرنگ به اثری رنجکشیده و صادق تبدیل میشود که درد و رنج انسانی ناشی از جنگطلبی را به بهترین شکل ممکن به تصویر میکشد. روایتهای زیرپوستی فیلم آن را به یکی از بهترین فیلمهای ضدجنگ سینمای ایران تبدیل میکند که اگرچه داستان محدودی را برگزیده اما
تا قبل از اینکه پیتر جکسون رویای ساخت اقتباس سینمایی از شاهکار جی آر آر تالکین را تحقق ببخشد، زمزمههای زیادی برای ساخت آثاری بر پایه ارباب حلقهها وجود داشت. ویجیاتو به سراغ یکی از عجیبوغریبترین ترکیبهای ممکن رفته؛ بیتلز و استنلی کوبریک! باور کردنی نیست اما قرار بود اقتباس سینمایی با بازی چهار عضو
