ایسنا/خراسان رضوی میراث فرهنگی ناملموس از جمله ترانه، موسیقی، صنایع‌دستی و … تولیدات و فرایندهای فرهنگی هستند که با گذشت زمان و از نسل‌های پیشین باقی مانده‌اند؛ این موارد شکل‌هایی از فرهنگ هستند که قابلیت ثبت و ضبط دارند اما ملموس و فیزیکی نیستند. موسیقی ایران نیز از دسته هنرهایی است که طی سال‌ها سینه
«طلبون کردن» نام یکی از آیین‌های ازدواج در جزیره خارک از توابع بوشهر بوده که این روزها به ندرت برگزار می‌شود، اما برای پاسداری از آن در فهرست میراث ناملموس ثبت شده است. به گزارش ایسنا، بوشهر از جمله مناطقی است که آیین، آداب و رسوم و باورهای زیادی در میان مردم آن رواج دارد،
یکی از جشن‌های دوازده‌گانه در ایران باستان «آبانگان» بوده است. این جشن به استناد برخی گاه‌شماری‌ها، دهم آبان‌ماه که نام روز با ماه همسان بود، در ستایش «آناهیتا»، ایزدِ آب‌های روان برگزار می‌شد. به گزارش ایسنا، شاید امروز آنچنان که باید آب را مقدس ندانیم و آن احترامی که باید برای این مایه حیات قائل
«وَرجی»، قایقی سبک بود که با ساقه و چوب نخل ساخته می‌شد و در آب‌های کم‌عمق حرکت می‌کرد و برای صید کم‌حجم روزانه کاربرد داشت. هرچند آخرین نسل سازندگان ورجی در بوشهر هنوز زنده‌اند، اما شیوه ساخت آن به فراموشی سپرده شده است. به گزارش ایسنا، در سال‌های گذشته که ادوات و ابزارهای برای ساخت
ایسنا/همدان کارشناس مردم‌شناسی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان از انتظار پنج پرونده میراث ناملموس استان برای ثبت ملی خبر داد. فریبا نعمتی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه در حال حاضر پنج اثر ناملموس همدان برای بررسی ثبت در فهرست ملی آماده شده است، افزود: جلسه بررسی پرونده‌های ثبت آثار
ایسنا/خراسان رضوی ۱۶ اکتبر (۲۴ مهر ماه) به دلیل تاسیس سازمان فائو در سال ۱۹۴۵ روز جهانی غذا نام‌گذاری شده است و این تاریخ در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. از آنجایی که غذا به عنوان یکی از مهم‌ترین نیازهای اولیه انسانی است، نماد فرهنگ محسوب می‌شود و می‌توان از آن به عنوان یکی از
قالی‌شویان یکی از آیین‌های سنتی ـ مذهبی ایران است که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و هر سال در دومین جمعه مهرماه در آبادی «مشهد اردهال» برگزار می‌شود و مهرماه ۱۴۰۱ پس از دو سال وقفه به دلیل کرونا، بار دیگر جان گرفت. به گزارش ایسنا، آیین کهن قالی‌شویان در سال‌های ١٣٩٩ و ١۴٠٠ به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا برپا نشد؛ جمعیت زیاد شرکت‌کنندگان در
«زنجیر و پیر» نام آیینی است که نخستین جمعه پاییز در یکی از شهرستان‌های اردبیل برگزار می‌شود؛ آیینی زنانه که بیشتر براساس اسطوره‌سازی و باور عامه شکل گرفته و اینک در معرض انقراض است. روح‌الله محمدی ـ معان میراث فرهنگی استان اردبیل ـ درباره این آیین به ایسنا گفت: مراسم «زنجیر و پیر» مختص شهر
بزرگداشت پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها و سالخوردگان، رسمی باستانی در ایران بود و حدود سه هزار سال پیش روزی به آن اختصاص داده شده بود و به این مناسبت، جشن می‌گرفتند. به گزارش ایسنا، یکی از سنت‌های ایران باستان به بزرگداشت سالخوردگان و بزرگان هر خانواده اختصاص داشت که در بیست‌وپنجمین روز از ماه شهریور اجرا می‌شد.
«چمچه خاتون» تصویر یا به عبارت دیگر روح آناهیتا، یعنی ایزد بانوی آب‌ها و مظهر باران خواهی است. آیینی که به وقت خشکسالی و در بهاری که بی‌باران مانده است، برای طلب باران اجرا می‌شود. با این حال، چمچه خاتون در بیشتر مناطق رو به فراموشی رفته است. روح‌الله محمدی ـ معان میراث فرهنگی استان
