روزها تاریک و شبها روشن، لبها عطشان و معدهها جوعان؛ «رمضان» است. ماه میهمانی که میرسد، روز برای بسیاری از کسبه، از دمدمهای اذان ظهر شروع میشود و تا اذان مغرب ادامه پیدا مییابد؛ از تیزیِ آفتابی که بر هُرم بدن میافزاید، تا غروبی که جان را در تنْ کرِخت میکند. اما همینکه آفتاب میرود،