Exclusive-Trinidad از ایالات متحده می خواهد که اجازه واردات گاز ونزوئلا برای کارخانه LNG را بدهد

تحت تحریم‌های ایالات متحده، شرکت‌ها و دولت‌ها باید از وزارت خزانه‌داری آمریکا مجوز کسب کنند تا با شرکت نفت دولتی ونزوئلا PDVSA تجارت کنند.

درخواست های قبلی ترینیداد برای تایید آمریکا بی پاسخ مانده است، اما تمایل دولت بایدن برای کاهش برخی تحریم ها علیه ونزوئلا در صورت پیشرفت رئیس جمهور نیکلاس مادورو و مخالفان در مذاکرات برای انتخابات ریاست جمهوری، می تواند فرصت جدیدی را فراهم کند.

این گاز عمدتاً از میدان Dragon ونزوئلا خارج از هزینه شرقی این کشور، جایی که PDVSA ذخایری معادل 4.2 تریلیون فوت مکعب (TCF) پیدا کرده است، می آید. این پروژه تقریباً یک دهه پیش برای تولید در نظر گرفته شده بود، اما به دلیل کمبود سرمایه و شرکا و تحریم ها متوقف شد.

در صورت تایید، گاز آن می‌تواند یک قطار مایع‌سازی غیرفعال با ظرفیت 500 میلیون فوت مکعب در روز (cf/d) در پروژه گل سرسبد ترینیداد آتلانتیک LNG راه‌اندازی مجدد کند. این تاسیسات یک سرمایه گذاری است که عمدتا شامل شل، BP و شرکت ملی گاز ترینیداد و توباگو (NGC) است.

وزارت خزانه داری آمریکا از اظهار نظر خودداری کرد. شل و NGC سوالاتی را به وزارت انرژی کشور ارجاع دادند که به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد. BP بلافاصله به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.

استوارت یانگ، وزیر انرژی ترینیداد ماه گذشته گفت: «تمام چیزی که ما نیاز داریم دسترسی به منابع گاز طبیعی اضافی، درست همسایه، به منابع گاز ثابت شده فوری در ونزوئلا است.

سالها کار در پیش است

ترینیداد بزرگترین صادرکننده گاز طبیعی مایع (LNG) آمریکای لاتین است که ظرفیت نصب شده برای فرآوری 4.2 میلیارد cf/d به ال ان جی، پتروشیمی و برق دارد. اما تولید گاز آن کمتر از 3 میلیارد cf/d است.

حتی اگر واشنگتن درخواست ترینیداد را بپذیرد، ممکن است سال ها سرمایه گذاری و توسعه برای رساندن گاز ونزوئلا به ترینیداد و تقویت LNG به اروپا طول بکشد.

یکی از افراد مطلع گفت: «آنها راه حل ترینیداد را به اندازه کافی فوری برای اروپا نمی بینند.

به گفته کارشناسان، انتظار می‌رود شروع این میدان به کار مهندسی فشرده و بازرسی‌های زیر دریا برای بررسی یکپارچگی سر چاه آن نیاز داشته باشد، که سال‌هاست انجام نشده است.

به گفته این منابع، مذاکرات اولیه بین ترینیداد و ونزوئلا بر ساخت یک خط گاز به طول 17 کیلومتر (10.5 مایل) برای اتصال دو کشور متمرکز شده است.

یک خط لوله که در ابتدا برای انتقال گاز دراگون در نظر گرفته شده بود توسط پروژه فراساحلی کولیبری بین شل و شرکت نفتی هریتیج ترینیداد که اولین گاز را در ماه مارس تحویل داد، تصاحب شد.

این پروژه به دنبال یک قرارداد اصلاح شده اشتراک تولید برای میدان گازی Manatee در ترینیداد است که تا میدان لوران ونزوئلا گسترش می یابد.

اما علیرغم تلاش چندین ساله برای دستیابی به توافقی برای توسعه مشترک مخازن گاز، میادین ونزوئلا به طور کامل بیکار هستند و هیچ زیرساختی نصب نشده است. مادورو در سال 2020 به ترینیداد چراغ سبز نشان داد تا تولید گاز خود را آغاز کند.

کولم ایمبرت، وزیر دارایی ترینیداد، هفته گذشته در یک نشست تجاری گفت: “وزیر یانگ بسیار سخت روی آن کار می کند.” او رابط بین ایالات متحده و ونزوئلا بوده است… همه اینها در تلاش برای توسعه این پروژه و ترغیب ایالات متحده به همراهی ونزوئلا برای ارسال گاز به ما بوده است.»

(گزارش توسط کورتیس ویلیامز در بندر اسپانیا و ماریانا پاراگا در هیوستون؛ گزارش اضافی توسط دافنه پسالداکیس؛ ویرایش توسط جوزی کائو)