پیامدهای خطرناک CBDC ها – مجله بیت کوین
[ad_1] ناتالی اسمولنسکی مشاور ارشد موسسه سیاست بیت کوین و مدیر اجرایی بنیاد بیت کوین تگزاس است و دن هلد مربی بیت کوین و مشاور بازاریابی در Trust Machines است. این مقاله گزیده ای از وایت پیپر موسسه سیاست بیت کوین است چرا ایالات متحده باید ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) را رد کند؟ نوشته
[ad_1]
ناتالی اسمولنسکی مشاور ارشد موسسه سیاست بیت کوین و مدیر اجرایی بنیاد بیت کوین تگزاس است و دن هلد مربی بیت کوین و مشاور بازاریابی در Trust Machines است.
این مقاله گزیده ای از وایت پیپر موسسه سیاست بیت کوین است چرا ایالات متحده باید ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) را رد کند؟ نوشته ناتالی اسمولنسکی با دن هلد.
CBDC ها پول نقد دیجیتال هستند. برخلاف پول نقد سنتی (فیزیکی) که می توان به صورت ناشناس معامله کرد، پول نقد دیجیتال کاملاً قابل برنامه ریزی است. این بدان معناست که CBDCها به بانک‌های مرکزی این امکان را می‌دهند که بینش مستقیمی از هویت طرف‌های معامله‌کننده داشته باشند و می‌توانند هر تراکنش را مسدود یا سانسور کنند. بانک های مرکزی استدلال می کنند که برای مبارزه با پولشویی، کلاهبرداری، تامین مالی تروریسم و سایر فعالیت های مجرمانه به این قدرت نیاز دارند. اما همانطور که در ادامه خواهیم دید، توانایی دولت ها برای مبارزه معنادار با جرایم مالی با استفاده از مبارزه با پولشویی موجود و شناخت قوانین مشتریان شما (“AML/KYC”) در بهترین حالت به طرز تاسف باری ناکافی است، در حالی که به طور موثر حریم خصوصی مالی را برای میلیاردها نفر از بین می برد. مردم.
توانایی مسدود کردن و سانسور تراکنش‌ها نیز بر عکس آن دلالت دارد. توانایی الزام یا ایجاد انگیزه در معاملات. یک CBDC را می‌توان طوری برنامه‌ریزی کرد که فقط در خرده‌فروشان یا ارائه‌دهندگان خدمات خاص، در زمان‌های خاص، توسط افراد خاصی قابل خرج کردن باشد. دولت می‌تواند فهرستی از «ارائه‌دهندگان ترجیحی» برای تشویق مخارج با شرکت‌های خاص نسبت به سایرین و «ارائه‌دهندگان دلسرد» برای تنبیه هزینه‌کردن با دیگران را حفظ کند. به عبارت دیگر، با یک CBDC، پول نقد عملاً به یک توکن دولتی تبدیل می شود، مانند یک کوپن غذا، که فقط می تواند در شرایط از پیش تعریف شده خرج شود. تست معنی می تواند در هر تراکنش تعبیه شود.
اما سانسور، دلسرد کردن و تشویق تراکنش ها تنها قدرتی نیست که بانک های مرکزی با پول نقد قابل برنامه ریزی در اختیار دارند. بانک‌ها همچنین می‌توانند با محدود کردن موجودی‌های نقدی (همانطور که باهاما قبلاً برای CBDC خود انجام داده‌اند) یا با اعمال نرخ‌های سود «جریمه» (منفی) بر موجودی‌های بیش از یک مقدار معین، پس‌انداز – نگهداری پول نقد دیجیتال – را از بین ببرند. این می تواند برای جلوگیری از تبدیل بیش از حد موجودی بانک های M1 یا M2 توسط مصرف کنندگان – پول اعتباری صادر شده توسط بانک های تجاری برای آنها – به پول نقد (M0) مورد استفاده قرار گیرد. به هر حال، اگر تعداد زیادی از مردم به یکباره برای مطالبه پول نقد (پول سخت) عجله کنند، بانک‌های تجاری از تامین مالی محروم خواهند شد و اگر نتوانند منابع سرمایه دیگری پیدا کنند، ممکن است وام‌های خود را به شدت کاهش دهند. بانک‌های مرکزی به‌طور قابل‌توجهی مایلند از این «نقض‌های اعتباری» که اغلب منجر به رکود اقتصادی یا رکود می‌شود، جلوگیری کنند. با این حال، مداخلات سیاسی آنها همچنین مردم را از دسترسی به ارز M0 محروم می‌کند – سخت‌ترین و مطمئن‌ترین شکل پول تحت رژیم ارزهای فیات – میلیاردها نفر، به‌ویژه فقیرترین‌ها، را در صورت بروز بحران‌های پولی بدون مراجعه می‌کنند.
البته، بانک‌های مرکزی می‌توانند نرخ‌های سود منفی را بر تمامی دارایی‌های نقدی اعمال کنند، نه تنها موجودی‌های بیش از مقدار معین. در حالی که هدف از تحمیل نرخ های بهره منفی مجدداً جلوگیری از رکود با تحریک مخارج کوتاه مدت مصرف کننده است، این هدف به قیمت تسریع تخریب ثروت خصوصی محقق می شود. می‌توانیم وضعیت اقتصادی کنونی جهان را مثال بزنیم. بانک‌های مرکزی در طول همه‌گیری کووید-19 برای جلوگیری از رکود با کسب درآمد از سطوح رو به رشد بدهی‌های دولتی مداخله کردند، که بازارها را با پول فیات پر کرد. این منجر به پول بیشتر شده است که دارایی های کمتری را دنبال می کند، که یک دستورالعمل قابل اعتماد برای تورم است. بنابراین جهان شاهد بالاترین نرخ تورم پایدار جهانی در 20 سال گذشته است و برخی از کشورها نرخ‌هایی بسیار بالاتر از میانگین جهانی را تجربه می‌کنند. تورم در حال حاضر انگیزه ای برای خرج می کند، زیرا مردم می دانند که ارزش پولشان امروز بیشتر از فردا است. بانک‌های مرکزی با اعمال نرخ‌های بهره منفی، ارزش پس‌انداز مردم را بیشتر از بین می‌برند و انگیزه‌ای نادرست برای آنها ایجاد می‌کنند تا منابع رو به کاهش خود را حتی سریع‌تر خرج کنند. این چرخه معیوب به رونق اقتصادی ختم نمی شود، بلکه به سقوط ارز ختم می شود.
در حالی که جریمه و نرخ بهره منفی تعمیم یافته هر دو روشی هستند که بانک‌های مرکزی می‌توانند از آن برای مصادره تدریجی پول از افراد و سازمان‌های خصوصی استفاده کنند، اینها تنها روش‌هایی نیستند که در دسترس آنها هستند. پس از اجرای CBDCها، هیچ چیزی از لحاظ فنی و قانونی مانع از اعمال کوتاهی مستقیم یا بازپس‌گیری دارایی‌های نقدی هر کسی در هر نقطه از جهان توسط بانک‌های مرکزی نمی‌شود. بانک‌های مرکزی می‌توانند مستقیماً پول نقد دیجیتال خصوصی را مصادره کنند تا بدهی‌های دولتی خود را پرداخت کنند، از استفاده از پول نقد دیجیتالی جلوگیری کنند، عرضه پول را کاهش دهند یا به هر دلیل دیگری. اگرچه این امکان آشکارا مورد بحث قرار نگرفته است، اما در ساختارهای سیاسی و فنی CBDC ها گنجانده شده است.
در نهایت، بانک های مرکزی می توانند به صورت برنامه ریزی شده برای هر تراکنش CBDC، پرداخت مالیات را ملزم کنند. برخی از اقتصاددانان استدلال کرده‌اند که این اقدام برای بازیابی درآمدهای مالیاتی ضروری است که گاهی اوقات هنگام استفاده از پول نقد فیزیکی از آن اجتناب می‌شود، و سپس با خوش‌بینانه به این نکته اشاره می‌کنند که دولت‌ها می‌توانند از درآمد مالیاتی بازیافت‌شده برای کاهش نرخ‌های مالیاتی مؤثر استفاده کنند. نشان می‌دهد که دولت‌هایی که از قبل برای برداشت ثروت خصوصی تشویق شده‌اند، با محدودیت درآمد مواجه شده‌اند، هر گونه اقدامی را برای کاهش مالیات انجام خواهند داد. در عوض، CBDCها به احتمال زیاد برای ایجاد درآمد مالیاتی اضافی برای ایالت با هزینه گزاف برای افراد استفاده خواهند شد.
تصور کنید: با مالیات اجباری بر روی هر تراکنش CBDC، برای دادن 20 دلار به همسایه خود، یا دادن کمک هزینه به فرزندان خود، یا برای هر کالایی که در فروش حیاط می فروشید، مشمول مالیات می شوید. شخصی که به دوست خود 50 دلار برای تعویض لاستیک یا 100 دلار برای مراقبت از خانه خود در زمانی که دور هستند پرداخت می کند، برای این فعالیت ها مالیات می گیرد. این اقتصاد «غیررسمی» نه تنها یک شیوه ضروری روابط بین فردی صمیمی است، بلکه مایه حیات میلیون ها نفر است که برای بقای روزانه به آن تکیه می کنند. از نظر اخلاقی غیرقابل درک است که تصور کنید یک فرد بی خانمان در حال فروش گل در خیابان به ازای هر معامله مالیات گرفته شود.
خلاصه
- CBDC های خرده فروشی پول نقد قابل برنامه ریزی هستند.
- پول نقد قابل برنامه ریزی به بانک های مرکزی روابط مستقیم با مصرف کنندگان می دهد.
- روابط مستقیم بین بانک های مرکزی و مصرف کنندگان، بانک های مرکزی را قادر می سازد:
- نظارت بر کلیه تراکنش های مالی
- هر تراکنش را در هر زمان پرچم گذاری، مسدود یا معکوس کنید.
- تعیین کنید که هر کسی چه مقدار پول نقد می تواند نگه دارد و با آن معامله کند.
- تعیین کنید که چه محصولات و خدماتی را می توان از پول نقد برای خرید استفاده کرد و توسط چه کسی.
- به طور مستقیم سیاست های پولی (مانند نرخ های بهره منفی) را در سطح دارایی های نقدی خصوصی اجرا کنید.
- پول نقد خصوصی را مصادره کنید.
- برای هر معامله نقدی، صرف نظر از اینکه چقدر کوچک باشد، جمع آوری مالیات را اجرا کنید.
برای خواندن کل وایت پیپر، که به جزئیات بیشتر در مورد چگونگی ارتباط بیت کوین با CBDC ها می پردازد، کلیک کنید اینجا.
این یک پست مهمان توسط ناتالی اسمولنسکی و دن هلد است. نظرات بیان شده کاملاً متعلق به خود آنها است و لزوماً نظرات BTC Inc. یا را منعکس نمی کند مجله بیت کوین.
[ad_2]
لینک منبع : هوشمند نیوز
 آموزش مجازی مدیریت عالی حرفه ای کسب و کار Post DBA+ مدرک معتبر قابل ترجمه رسمی با مهر دادگستری و وزارت امور خارجه |  آموزش مجازی مدیریت عالی و حرفه ای کسب و کار DBA+ مدرک معتبر قابل ترجمه رسمی با مهر دادگستری و وزارت امور خارجه |  آموزش مجازی مدیریت کسب و کار MBA+ مدرک معتبر قابل ترجمه رسمی با مهر دادگستری و وزارت امور خارجه |
 مدیریت حرفه ای کافی شاپ |  حقوقدان خبره |  سرآشپز حرفه ای |
 آموزش مجازی تعمیرات موبایل |  آموزش مجازی ICDL مهارت های رایانه کار درجه یک و دو |  آموزش مجازی کارشناس معاملات املاک_ مشاور املاک |
برچسب ها :cbdc ، Cbdcs ، ارز دیجیتال بانک مرکزی ، ایالات متحده ، بیت ، پیامدهای ، حریم خصوصی ، خطرناک ، کوین ، مالیات ، مجاز ، مجله ، نظر ، ها
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰