پایان شاهنامه – خبرآنلاین

نواب نصیرشلال دیروز با یک خبر غیرمنتظره وارد استودیوی برنامه «ورزش و مردم» شد. سرمربی تیم ملی در پاسخ به این سئوال پیمان یوسفی که تکلیف کیانوش رستمی و سهراب مرادی چه خواهد شد، گفت: از این به بعد نه کیانوش رستمی را در تیم ملی خواهیم داشت و نه سهراب مرادی را!
پایان دو اسطوره به نام وزنه‌برداری، با یک پرانتز؛ اینکه سهراب مرادی خودش تصمیم گرفت از دنیای وزنه برداری خداحافظی کند اما کیانوش رستمی هنوز تصمیم کادر فنی را نپذیرفته و چالش‌ بین او و فدراسیون وزنه‌برداری ادامه دار خواهد بود. اما سهراب مرادی را دیگر روی تخته وزنه‌برداری نخواهیم دید. 4 سال جنگید با کتفی که از جا بیرون زده بود. رویایش حضور در یک المپیک دیگر بود. در پاریس. اما وقتی نخواهد بشود نمی شود. دو وزنه آخرش شد همان وزنه‌هایی که در روز 5 تیر در رکوردگیری تیم ملی از دستانش افتاد. دو وزنه 165 کیلویی که هر دو از دست رفت، تا سهراب مرادی همانجا پس از پرچم قرمز داوران، بزرگترین تصمیم دوران حرفه ای اش را بگیرد. خداحافظی از وزنه‌برداری. خداحافظی در سکوت.
همگان سهراب را یک فوق ستاره واقعی می‌دانند، یک الگوی تمام عیار برای جوانانی که می‌خواهند بدانند چگونه می توان هم قهرمان بود و هم افتاده. سهراب با همین منش پهلوانانه از روزهای تاریک و تلخ تنهایی و غربت گذر کرد تا روی رفیع ترین قله های افتخار بایستد. چند سال پیش، وقتی داشت دوران تلخ محرومیت را سپری می کرد هیچ کس نبود که سراغی از او بگیرد. کسی نبود که حالش را بپرسد. سهراب روزهای زیادی را کنج اتاقش گذراند، اما با کسی از آن روزهای جهنمی نگفت. هرگز از ناامیدی حرف نزد و نگفت دنیا برایش سیاه است. برای خیلی ها او در نقطه صفر قرار داشت و یا حتی پایین تر. اما او در همان نقطه صفر و باوجود محرومیت دو ساله، فرداهای روشن را برای خودش به تصویر کشید. ایستاد تا رویاهای بزرگ زندگی اش را تعبیر کند. سهراب از سیاهی‌ها گذر کرد تا به یکی از بهترین های تاریخ وزنه برداری ایران بدل شود، یکی از پنج قهرمان بزرگی که طلای جهان و المپیک را با هم در کلکسیون افتخاراتش دارد. او تبدیل شد به رکورددار جهان، بدون آنکه تغییری در رفتارش ایجاد شود. سهراب همیشه همان سهراب بود. همان جوانی که 20 سال پیش برای اولین بار قدم به اردوی تیم ملی نوجوانان گذاشت. ساده، کم حرف و کم حاشیه. بعدها محبوبیت هم به شخصیتش اضافه شد اما غرور هرگز نه. این پسر دوست داشتنی حالا برای همیشه از دنیای وزنه برداری خداحافظی کرده اما تا سال‌ها برای همه جوانانی که سودای قهرمانی دارند یک الگوی واقعی است. فقط کافیست یک بار داستان زندگی این پهلوان را مرور کرد.
بی دلیل نیست که خیلی ها او را آقا تختی وزنه‌برداری لقب می دهند. فوق العاده محجوب، منطقی، منضبط و افتاده. اوهم از نظر اخلاقی و هم از نظر فنی یک الگوی واقعی است. ذره ای غرور در وجود این ورزشکار نبود.. ورزش ایران به وجود چنین قهرمانی تا همیشه افتخار می‌کند. به سهراب مرادی بابت همه افتخارآفرینی هایش در این سالها خسته نباشید می‌گوییم.

مرادی در یک نگاه
نام: سهراب مرادی
تاریخ تولد: 31/6/1367
محل تولد: سده لنجان
شروع وزنه برداری: ۹ سالگی
اولین مربی: اسدالله صالحی
اولین اعزام بین المللی: نوجوانان آسیا، اندونزی، ۲۰۰۵
تفریح مورد علاقه: تماشای فیلم های طنز و کمدی
ورزش مورد علاقه بعد از وزنه برداری: فوتبال
وزنه بردار محبوب: نعیم سلیمان اوغلو
بهترین رکورد یکضرب: 189 کیلوگرم
بهترین رکورد دوضرب: 233 کیلوگرم
بهترین رکورد مجموع: 417 کیلوگرم

عناوین و افتخارات
نقره قهرمانی آسیا تاشکند – 202
طلای بازی‌های آسیایی جاکارتا – 2018
طلای رقابتهای جهانی آناهایم – 2017
طلای بازی‌های آسیایی داخل سالن – 2017
طلای المپیک ریو – 2016
طلای قهرمان آسیا – 2012
طلای قهرمانی آسیا – 2009
برنز جوانان جهان – 2008
برنز قهرمانی آسیا – 2008
ثبت چهار رکورد جهان و دو رکورد بازی‌های آسیایی

257 251