پاپ در سفر مالتا با پا درد دست و پنجه نرم می کند و از مهاجران دفاع می کند

در آغاز آخرین روز سفر خود، فرانسیس از غار در شهر رباط بازدید کرد، جایی که طبق سنت، سنت پل به مدت دو ماه در آن زندگی کرد، زمانی که در سال 60 پس از میلاد در میان 75 کشتی غرق شده در راه رم بود. . کتاب مقدس می گوید که آنها مهربانی غیرعادی دریافت کردند.

هیچ کس نام، محل تولد یا موقعیت اجتماعی آنها را نمی دانست. آنها فقط یک چیز را می دانستند: اینها افرادی هستند که به کمک نیاز دارند.

پاپ 85 ساله از تشدید درد پا رنج می برد و به سختی در غار کوچک راه می رفت. او بیش از حد معمول در مراسم نشسته است. پس از آن، در مراسمی برای حدود 20000 نفر، او بیشتر در حالی نشسته بود که اسقف اعظم والتا، چارلز سیکلونا، بخش اعظم عبادت را رهبری می کرد.

فرانسیس مجبور شد برای سوار شدن به پرواز خود در رم از آسانسور باربری استفاده کند و در بدو ورود به والتا در روز شنبه از هواپیما پیاده شود و در پایان مراسم عشای ربانی یکشنبه، از راهپیمایی سنتی خروج با همه اسقف ها صرف نظر کرد.

مالتا، یکی از مهم‌ترین مسیرهای مورد استفاده مهاجرانی که از لیبی به اروپا می‌روند، محلی طبیعی برای پاپ بود تا درخواست خود را برای ایمنی مهاجران تکرار کند.

او در غار دعا کرد: «به ما کمک کن تا نیازمندان را که در میان امواج دریا در حال تقلا هستند و به صخره‌های سواحل ناشناخته برخورد می‌کنند، بشناسیم.»

دولت رابرت آبلا، نخست وزیر، اصرار دارد که این جزیره که تا حد زیادی پرجمعیت ترین کشور اروپاست، «پر شده است» و اجازه نمی دهد که مهاجرانی غیر از آنهایی که در منطقه نجات خود نجات داده شده اند، پیاده شوند.

مالتا می گوید هر مهاجری که نجات یافته است باید به نزدیک ترین بندر منتقل شود.

روز جمعه، کشتی غیردولتی آلمان Sea Eye IV در آب های سرزمینی مالت به دنبال پیاده کردن 106 مهاجری بود که از آب های لیبی نجات یافته بودند و از ورود او منع شد.

سازمان‌های حقوق بشری این جزیره را به دلیل مشارکت آن در «پس‌بازگشت» که در آن مهاجرانی که با هماهنگی مالت نجات یافته‌اند به لیبی بازگردانده می‌شوند، انتقاد کرده‌اند. این سازمان ها می گویند که این قانون بین المللی را نقض می کند زیرا لیبی کشور امنی نیست.

فرانسیس روز شنبه در صحبت با مقامات دولتی “توافق های زشت با جنایتکارانی که انسان های دیگر را به بردگی می کشند” را محکوم کرد. او در گذشته شرایط مراکز نگهداری مهاجران در لیبی را با اردوگاه های نازی و شوروی مقایسه کرده است.

مالت استدلال می کند که اروپا باید یک مکانیسم موثر “تقسیم بار” داشته باشد و می گوید که مهاجران می خواهند به سرزمین اصلی اروپا بروند. فرانسیس همچنین چندین بار خواستار مسئولیت مشترک کشورهای اروپایی در قبال مهاجران شده است.

(گزارش اضافی توسط کریس سیکلونا؛ ویرایش توسط کریستن دونووان)