دولت جدید نپال به دنبال ایجاد توازن در روابط خود با هند و چین در راستای رشد است

پوشپا کمال دهال، که هنوز با نام خود دگر پراچاندا ادامه می‌دهد، به‌طور شگفت‌انگیزی روز یکشنبه پس از خروج از ائتلاف قبلی خود و با حمایت حزب کمونیست متحد مارکسیست-لنینیست (UML) و پنج گروه کوچک‌تر، نخست‌وزیر شد. انتخابات ماه گذشته مجلس معلق را بازگرداند.

رهبر UML و نخست وزیر سابق نپال، خادگا پراساد شارما اولی، گمان می رود طرفدار چین باشد.

نپال یکی از چندین کشور آسیای جنوبی است که هند و چین به دنبال نفوذ هستند. هند مدت‌هاست که نپال با اکثریت هندو، کشوری با جمعیت 30 میلیونی هیمالیا، به‌عنوان یک متحد طبیعی بر اساس روابط نزدیک تاریخی و مرزهای باز طولانی‌شان در نظر گرفته است.

نارایان کاجی شرستا، یکی از اعضای ارشد حزب مرکز مائوئیست پراچاندا و که انتظار می رود وزیر کابینه شود، به رویترز گفت: «ما روابط نزدیکی را با هر دو همسایه خود حفظ خواهیم کرد.

ما باید فوراً روی مهار تورم، حفظ ذخایر، افزایش هزینه‌های سرمایه، کاهش کسری تجاری و کاهش نرخ بهره تمرکز کنیم.»

رهبران دیگر حزب که به شرط ناشناس ماندن قبل از ادای سوگند وزرای جدید صحبت می کردند، دیدگاه شرستا را تکرار کردند.

پکن و دهلی نو میلیاردها دلار کمک و سرمایه گذاری در نپال ریخته اند که پتانسیل بالایی برای تولید برق آبی دارد.

نارندرا مودی، نخست وزیر هند، که بزرگترین شریک تجاری و اقتصادی نپال است، یکی از اولین رهبران خارجی بود که برای پراچاندا آرزو کرد که پیش از این دو بار نخست وزیر بوده است.

مودی در توییتر خود نوشت: «روابط منحصر به فرد بین هند و نپال مبتنی بر ارتباط عمیق فرهنگی و روابط گرم مردم با مردم است. “من مشتاقانه منتظر همکاری با شما برای تقویت بیشتر این دوستی هستم.”

سخنگوی سفارت چین در کاتماندو نیز در پستی توئیتری انتصاب پراچاندا را تبریک گفت.

تحلیلگران گفتند که اقتصاد 40 میلیارد دلاری نپال که از همه‌گیری کووید-19 بیرون آمده است، نیاز به توجه فوری دولت جدید دارد که باید اعتماد سرمایه‌گذاران و کسب‌وکارها را دوباره به دست آورد و همچنین تولید را تقویت کند.

تورم بیش از 8 درصد است که بالاترین رقم در شش سال اخیر است. نپال همچنین با کاهش ذخایر ارز خارجی با وابستگی فزاینده به واردات کالاهای اساسی مواجه است.

یوبا راج خاتیوادا، وزیر دارایی سابق، که تحت رهبری اولی کار می کرد، گفت که پراچاندا باید بر تقویت محصولات تولیدی مانند سیمان برای صادرات و کشاورزی برای جایگزینی واردات تمرکز کند.

(گزارش توسط Gopal Sharma؛ ویرایش توسط Krishna N. Das و Muralikumar Anantharaman)