«جریان» فضای ملتهب دهه ۷۰ و دغدغه ایران

ماهرخ عباسپور: مازیار مهرگان بازیگر نقش رییس دفتر گفت: این نقش نماد بعضی از افرادی است که خیلی اوقات در ادارات دولتی با آن ها مواجع میشویم و در پستی که دارند کار درست را انجام نمی دهند، افرادی که همسو با مردم نیستند و فراموش کرده اند وقتی ساعت کارشان تمام میشود و از روی صندلی و پشت میزشان شان بلند می‌شوند می‌روند توی همین جامعه. هم وطنشان را که برای انجام کاری مراجعه کرده را پاسکاری میکنند و برای مردم مفید نیستند.

او افزود: در نمایش «جریان» فضای ملتهب تری است چون قصه در دهه ۷۰ میگذرد و نقشی که من بازی میکنم رییس دفتر یک مجموعه فرهنگی است ولی خودش هیچ بویی از فرهنگ نبرده است. جایی که میتواند کار مهمی برای هنرمند انجام دهد ولی همکاری نمی‌کند و نمونه های امروزی اش را هم زیاد میبینیم.

این بازیگر دلیل پیوستنش به نمایش «جریان» را حضور علیرضا معروفی به عنوان نویسنده و کارگردان دانست و توضیح داد: در ابتدا خود کارگردان برای من خیلی مهم بود و بعد هم گروه و اینکه مطمئن بودم قرار است با متن خارق العاده ای مواجه بشوم. موضوع نمایش «جریان» دغدغه من است. درواقع دغدغه خیلی از ما است. درد یک سری از آدمهایی را فریاد میزند که دغدغه فرهنگی و هنری دارند و به همین دلیل وقتی متن را خواندم کاملا با آن همذات پنداری کردم؛ هم با شخصیت های اصلی و هم شخصیت های فرعی و نقش من هم نقشی بود که خیلی از خودم دور است و من عاشق نقش هایی هستم که از خودم دور باشند، چون بیشتر برایم چالش برانگیز است و با اشتیاق پذیرفتم.

مازیارمهرگان که در بیشتر آثارش رد پایی از طنازی و کمدی دارد گفت: در ابتدا فکر نمیکردم بتوانم در این نقش هم طنازی داشته باشم. بعد که جلوتر رفتیم با علیرضا معروفی و روزبه حصاری مشورت کردیم به این نتیجه رسیدیم که می‌شود حتی این آدم کمی کمیک باشد، گاهی اوقت وقتی به ادارات میرویم رفتار متصدی واقعا کمیک است و آنچه من دارم روی صحنه نشان میدهم نمونه های بیرونی زیادی دارد.
با همفکری فلفل نمک هایی به نقش اضافه کردیم و با تمرین زیاد این نقش به جایی رسید که همزمان تلخ و با نمک است و مجموعه این شکست ها به فضای نمایش کمک می‌کند هدف من هم همین بود و خداراشکر مخاطب هم دوستش داشت

او ادامه داد: طنازی موهبتی است که خدا به من داده و سعی ام بر این است در همه کارهایی که انجام میدهم در تمام ژانرهای مختلف، حتی در سیاه ترین کارها، کاراکتر شخصی مازیار مهرگان که می‌تواند با هرموضوعی طنازی کند را مثل یک امضا داشته باشم. هم تماشاگر را بخندانم و هم به فکر بیاندازم. من خودم فیلم سازی می‌کنم و خیلی اوقات در فیلم ها می‌بینیم دراوج اتفاقات دراماتیک، کاراکتر نقش اصلی ممکن است کاری کند که تماشاگر قهقهه بزند و این خود زندگی است

مهرگان افزود: این طنازی در خود شخصیت اتفاق میفتد. همه ما حتی تلخ ترین آدم‌ها می‌توانیم با نمک باشیم. کجا و چه زمان را باید در لحظه پیدا کنیم. اخمو ترین آدم هم در ۲۴ ساعت شبانه روز بلخره ۲ دقیقه با نمک هست و من سعی میکنم این را از کاراکتر بیرون بکشم. همه آدم ها قشنگ و با نمک هستند فقط باید لحظه اش را پیدا کنند.

مازیار مهرگان درباره شاخصه های کلی معیارش برای انتخاب نقش گفت: در زندگی کاری من هیچوقت مقدار نقش مهم نیست. در این نمایش هم چون با متن و کارگردان و گروه ارتباط گرفتم، حتی اگر لازم بود ۳۰ ثانیه روی صحنه بیایم برایم اتفاق بزرگی بود. به این بلوغ رسیده‌ام که بیشتر گلیت اثر مهم است و به عنوان بازیگر سعی کرده ام که همیشه کار بعدیم با قبلی فرق داشته باشد و دوست دارم در نقش های متفاوت و با گریم متفاوت ظاهر شوم

بازیگر نقش رییس دفتر، به عنوان یک تماشاگر از بیرون نمایش «جریان» را یک کار ملی دانست و گفت: در این نمایش، برداشت آزادی از زندگی یک استوره فرهنگی کرده ایم که به فرهنگ ما خیلی کمک کرده است به موضوع جنگ و دفاع مقدس خیلی کمک کرده است و شاید اگر نبود ما نمیتوانستیم خیلی چیزها را ببینیم به همین دلیل میگویم این کار ملی است و دیدنش برای هر آدمی که دغدغه ایران را دارد واجب است. که بیاید آشنا بشود ببیند و کمی فکر کند به آدم هایی که آمدند و کارهایی برایمان انجام دادند، جانشان را گذاشتند کف دستشان و برای فرهنگ این مملکت کم نگذاشتند.
به نظر من واجب است چنین کارهایی ساخته شود که سمت و جهت نداشته باشد و مخاطب خودش قضاوت کند. تماشاگر بعد از دیدن نمایش به فکر فرو برود.

او افزود: نمایش «جریان» از نگاه سیاسی جهت گیری ندارد و به هیچ طرفی اشاره نمیکند. نمیتوانیم بگوییم سیاسی نیست، هست ولی سمت گیری ندارد.

یک اثر ملی است که برشی از زندگی و لحظات سختی که این آدم کشیده را نشام میدهد و تماشاگر بدون جهت گیری و قضاوت از سالن خارج میشود در حالی که به فکر فرورفته است . حالا میتواند برود تحقیق کند، بخواند و ببیند و بیشتر از این آدم بداند.

مهرگان ادامه داد: انگار نمیخواهیم از اشتباهات گذشته درس بگیریم. دهه ۶۰ فضا ملتهب بود، دهه ۷۰ تازه آرام آرام آجرهای اولیه بناهای فرهنگی گذاشته شده ولی هنوز هم بعد از اینهمه سال ساختمان فرهنگی ما ساخته نشده است و به نظر من بدتر شده ایم که بهتر نشدیم و همواره برای من سوال است که چرا این اتفتق نیفتاده در حالی که می‌شود خوب و مهربان بود. می‌شود مسئله فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و فقر را حل کرد. کشور عزیز ما خیلی پتانسیل دارد که همه با هم خوب باشند هم کسی که مسئولیتی دارد و هم کسی که مراجعه کننده است. همه میتوانیم با هم مهربان باشیم و خوب زندگی کنیم فقط باید کمی به کارهایی که در طول روز انجام میدهیم فکر کنیم و خودمان را جای طرف مقابل بگذاریم.

مازیار مهرگان در پایان گفت: من یکی از آرزوهام این بود که با چنین متن و نمایشی به سالن اصلی تئاتر شهر بیایم و امیدوارم مردم تماشای این اثر را از دست ندهند.

۲۴۵۲۴۵