تبدیل کارخانه ریسباف به موزه یک فرصت است

سلیمان ساسون در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه شهر اصفهان با توجه به موقعیت و توریستی بودنش به‌طورجدی به یک موزه بزرگ نیاز دارد، تغییر کاربری کارخانه ریسباف به موزه را اقدامی مفید دانست و اظهار کرد: با این اقدام از تخریب کارخانه ریسباف جلوگیری شده و از این ساختمانِ با ارزش به‌طور بهینه استفاده خواهد شد. در حال حاضر در بیشتر خانه‌های اصفهان، اشیاء، مدارک و اسنادی وجود دارد که ارزشمندند و لازم است که در موزه قرار بگیرند، اگر این گنجینه جمع‌آوری شود می‌توان موزه پرباری در کارخانه ریسباف تدارک دید.

این هنرمند و معمار اصفهانی با اشاره به اینکه باید هدف از برپایی این موزه و انتخاب نوع آثار را مشخص کرد، افزود: می‌توان قسمتی را برای آثار جدید و بخشی نیز برای آثار قدیمی در موزه تعریف کرد و حتی در یک بخش آثار هنرمندان روز ارائه شود. 

او به خاطره‌ای از دوران دانشجویی خود نیز اشاره کرد: زمانی که دانشجو بودم برای پایان‌نامه فوق‌لیسانسم طراحی یک موزه در اصفهان را موردمطالعه قرار دادم، دکتر میرزاده در آن زمان به‌عنوان استاد ناظر از من پرسید که چرا یکی از ساختمان‌های قدیمی اصفهان در راسته بازار و یا تیمچه‌ها را در نظر نگرفته‌ام و من پاسخ دادم که دوست دارم یک کار نو با یک معماری جدید انجام بدهم.

ساسون با بیان اینکه موزه لوور نیز یک کاخ قدیمی است که با نورپردازی‌ها و تغییرات بسیار به موزه تبدیل شده است، به این نکته اشاره کرد که بنای تاریخی ریسباف باید حفظ شود. او اضافه کرد: من دراین‌باره یک تجربه تلخ هم دارم؛ تا زمانی که رئیس اداره شهرسازی شهرداری اصفهان بودم، یعنی تا سال ۵۴ اجازه ندادم کارخانه زاینده‌رود تخریب شود و فقط مدتی تعطیل بود، اما بعداً آن را به مزایده گذاشتند، ولی افرادی هم که کارخانه زاینده‌رود را در مزایده خریده بودند مجبور به خروج از شهرداری شدند و شهردار هم از من حمایت کرد. من به‌عنوان رئیس اداره شهرسازی با تفکیک کارخانه موافقت نکردم، اما بعداً مجبور به استعفا از شهرداری شدم و بعد از من، کارخانه زاینده‌رودتخریب و به محله‌ای مسکونی تبدیل شد، البته این کارخانه تا اوایل دهه ۶۰ مشغول به کار بود.

جلوگیری از تخریب ریسباف با تبدیل آن به موزه

این استاد معمار که طراحی بسیاری از پارک‌های حاشیه‌ زاینده‌رود ازجمله پارک ساحلی زاینده‌رود، پارک آیینه‌خانه و پارک سعدی ازجمله اقدامات اوست، تبدیل کارخانه ریسباف به موزه را فرصت خوبی دانست و اظهار کرد: این اقدام، بهانه خوبی است که کارخانه ریسباف تخریب نشود و چه‌بهتر که به موزه تبدیل شود. این ساختمان، موقعیت و فضای خوبی دارد البته باید به آن تأسیساتی اضافه کرد. پیشنهاد من این است که در مورد ساختمان‌های موجود مطالعه صورت گیرد، حتی برای حفظ این ساختمان‌ها از مشاور کمک گرفته شود. نکته مهم این است که حتماً باید در این مورد مطالعه کرد که چه قسمت‌هایی به آن اضافه شود تا به یک موزه کامل تبدیل شود.

ساسون با تأکید بر اضافه کردن بخش‌های مختلف به موزه ریسباف گفت: این موزه می‌تواند محلی برای ارائه انواع هنرهای با ارزش قدیمی، عتیقه‌جات، هنرهای تجسمی، آثار هنرمندان گذشته و امروز، صنایع‌دستی گذشته و… باشد و حتی کارهای باارزشی که بعداً تولیدشده است در آن ارائه شود. بخش‌های دیگر آن‌هم می‌تواند شامل قسمت‌هایی از هنر اصفهان و یا حتی شهرهای دیگر ایران و جهان باشد و برای منسوجات، نمونه‌هایی از پارچه‌های زربافت از زمان صفویه و قبل از صفویه در آن ارائه شود.

او تصریح کرد: نکته مهم در مورد سالن‌های موزه هم این است که باید ارتباط و اتصال منطقی در فضا برقرار شود تا بازدیدکننده از یک در واردشده و از مسیر دیگر خارج شود و تمام قسمت‌ها را هم دیده باشد. برای مثال وقتی به موزه هنرهای معاصر تهران وارد می‌شوید ناخودآگاه بازدید را از مسیری که معمار تعیین کرده را ادامه می‌دهید؛ بنابراین نباید راه‌های ارتباطی در موزه آینده ریسباف قطع شود.

این هنرمند با تأکید بر تلاش برای زنده نگه‌داشتن فضای موزه، بیان کرد: موزه‌ها می‌توانند محل و عرضه خوبی برای هنرجو و دانشجویان باشند و محیطی برای پژوهش و تحقیق علمی به وجود آورند، درواقع موزه باید زنده باشد. در این رابطه می‌توان از موزه‌های بزرگ دنیا بازدید کرد و با مدیران آن‌ها مصاحبه داشت و به این پرسش‌ها پاسخ داد که چه فضاهایی نیاز است؟ مدیریت باید به چه شکل  اتفاق بیفتد و چگونه باید از تجربیات مدیران استفاده کرد؟ من فکر می‌کنم در موزه آینده ریسباف به‌غیراز هنرهای تجسمی، نقاشی، گرافیک، خط، هنرهای جدید و یا آثار گذشتگان که در حفاری‌های اصفهان و نقاط دیگر ایران به‌دست‌آمده باید به نمایش گذاشته شود.

انتهای پیام