بر اثر غرق شدن کشتی مهاجران در جنوب ایتالیا دست کم 59 نفر از جمله 12 کودک کشته شدند

این کشتی که از ترکیه حرکت می کرد و حامل مسافرانی از افغانستان، ایران و چندین کشور دیگر بود، در شرایط ناآرام دریا در نزدیکی Steccato di Cutro، یک استراحتگاه ساحلی در سواحل شرقی کالابریا غرق شد.

این حادثه بحثی را درباره مهاجرت در اروپا و ایتالیا باز کرد، جایی که قوانین جدید سختگیرانه دولت راست‌گرای منتخب اخیر برای سازمان‌های خیریه نجات مهاجران انتقاد سازمان ملل و دیگران را برانگیخته است.

واندا فرو، وزیر کشور کوچک، به خبرنگاران گفت که تا بعدازظهر یکشنبه، تعداد موقت کشته‌ها به 59 نفر رسید، اما انتظار می‌رود افزایش یابد.

مانوئلا کورا، یک مقام دولتی استانی، پیشتر به رویترز گفته بود که 81 نفر از غرق شدن کشتی جان سالم به در برده اند. 20 نفر از آنها به بیمارستان منتقل شدند، از جمله یک نفر در بخش مراقبت های ویژه.

در حالی که خدمات اورژانس در هوای طوفانی دریا و خط ساحلی را جستجو می‌کردند، کورا گفت که نجات‌یافته‌ها گفته‌اند حدود 140 تا 150 نفر در هواپیما بودند که نشان می‌دهد برخی از افراد ناپدید شده‌اند.

به گفته پلیس ایتالیا، این قایق حدود چهار روز پیش از بندر ازمیر در غرب ترکیه به حرکت در آمد و اواخر روز شنبه در حدود 74 کیلومتری ساحل توسط یک هواپیمای متعلق به آژانس مرزی اتحادیه اروپا فرونتکس مشاهده شد.

پلیس گفت که قایق های گشتی برای رهگیری آن بسیج شدند، اما هوای شدید آنها را مجبور به بازگشت به بندر کرد و افزود که مقامات سپس واحدهای جستجو را در امتداد خط ساحلی بسیج کردند.

به گزارش خبرگزاری آنسا، یک نوزاد تنها چند ماهه در میان مهاجرانی بود که برای اولین بار در ساحل پیدا شد.

دکتر اورژانس لورا دی پائولی پیدا کردن یک کودک مرده دیگر هفت ساله را توضیح داد.

«وقتی به نقطه غرق شدن کشتی رسیدیم، اجساد را دیدیم که همه جا شناور بودند و دو مرد را که بچه‌ای را در آغوش گرفته بودند، نجات دادیم. متأسفانه، کوچولو مرده بود،» او به ANSA گفت.

آنتونیو سراسو، شهردار کوترو، صدای او که از احساسات ترک می‌خورد، به کانال خبری SkyTG24 گفت که «منظره‌ای را دیده است که هرگز نمی‌خواهید در زندگی‌تان ببینید… منظره‌ای وحشتناک… که برای تمام عمر با شما می‌ماند».

بقایای گلوله چوبی، یک قایق بادبانی ترکیه ای، در سراسر ساحل بزرگی پخش شده بود.

پلیس گمرک Guardia di Finanza گفت که یک بازمانده به اتهام قاچاق مهاجر دستگیر شد.

“چشم انداز نادرست” ایمنی

جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، عمیقاً بابت کشته‌شدگان ابراز تأسف کرد و قاچاقچیان انسان را مقصر دانست که در هنگام ارائه «چشم‌انداز نادرست یک سفر امن» به مهاجران سود می‌برند.

وی گفت: «دولت متعهد به جلوگیری از خروج و همراه با آن از وقوع این فجایع است و این کار را پیش از هر چیز با دعوت به همکاری حداکثری از کشورهای مبدأ و مبدأ، ادامه خواهد داد».

دولت ملونی گفته است که موسسات خیریه نجات مهاجر، مهاجران را تشویق می‌کنند تا به سفر دریایی خطرناک به ایتالیا بروند و گاهی با قاچاقچیان همکاری می‌کنند.

سازمان های خیریه به شدت هر دو اتهام را رد می کنند.

سازمان خیریه نجات مهاجر اسپانیایی Open Arms در واکنش به حادثه غرق شدن کشتی روز یکشنبه در توییتر خود نوشت: «توقف، مسدود کردن و ممانعت از کار سازمان‌های غیردولتی (سازمان‌های غیردولتی) تنها یک اثر خواهد داشت: مرگ افراد آسیب‌پذیر بدون کمک.

با این حال، سواحل کالابریا به طور معمول توسط کشتی‌های سازمان‌های غیر دولتی که در آب‌های جنوب سیسیل فعالیت می‌کنند، گشت‌زنی نمی‌کنند. این نشان می دهد که آنها بدون توجه به سرکوب ملونی، بعید بودند که مهاجران کشتی غرق شده را رهگیری کنند.

کاردینال ماتئو زوپی، رئیس کلیسای کاتولیک ایتالیا، خواستار از سرگیری ماموریت جستجو و نجات اتحادیه اروپا در دریای مدیترانه به عنوان بخشی از “پاسخ ساختاری، مشترک و بشردوستانه” به بحران مهاجرت شد.

سخنگوی سازمان بین المللی مهاجرت سازمان ملل متحد (IOM) نیز در همین راستا در توییتر خواستار تقویت عملیات نجات در دریای مدیترانه شد.

فلاویو دی جاکومو همچنین خواستار باز کردن «کانال‌های مهاجرت منظم‌تر» به اروپا و اقدام برای رسیدگی به آنچه به گفته او دلایل متعددی است که مردم را وادار به امتحان گذرگاه‌های دریایی می‌کند.

اوایل روز یکشنبه، پاپ فرانسیس، پسر مهاجران ایتالیایی به آرژانتین و از دیرباز مدافع حقوق مهاجران، گفت که برای قربانیان کشتی غرق شده دعا می کند.

ایتالیا یکی از نقاط اصلی فرود مهاجرانی است که سعی می کنند از طریق دریا وارد اروپا شوند و بسیاری به دنبال سفر به کشورهای ثروتمند شمال اروپا هستند. اما برای انجام این کار، آنها باید در خطرناک ترین مسیر مهاجرت جهان شجاعت داشته باشند.

پروژه مهاجران گمشده سازمان ملل از سال 2014 تاکنون بیش از 17000 مورد مرگ و ناپدید شدن را در مدیترانه مرکزی ثبت کرده است. تخمین می زند که بیش از 220 نفر در سال جاری جان خود را از دست داده یا ناپدید شده اند.

(گزارش از رم توسط آلویس آرملینی، گیزلدا واگنونی، آنجلو آمانته، کریسپین بالمر نوشته آلویس آرملینی ویرایش توسط توماس جانوفسکی، کریسپین بالمر، باربارا لوئیس و فرانسیس کری)