آیا ESG ، انتقاد از انرژی بیت کوین ، فاشیستی است؟

می دانم ، می دانم ، می دانم. برخی از شما ممکن است تصور کنید که ضایعه ضد ESG عمو مارتی کمی تهوع آور است. با این حال ، همانطور که باید متوجه می شدید ، من نمی توانم خودم را کنترل کنم. وقتی فکر می کنم نکته خوبی در مورد موضوع وجود دارد ، آن را بیان می کنم. و این همان چیزی است که من امروز اینجا هستم تا انجام دهم.

قطعه بالا از وبلاگی است که دیروز توسط اسوات داموداران ، استاد امور مالی در مدرسه بازرگانی نیویورک منتشر شده است ، که بر اساس پستی که او در سپتامبر گذشته منتشر کرد ، شروع به تجزیه و تحلیل جنبش ESG در فضای تخصیص سرمایه و فراتر از آن کرد. آیا این یک چارچوب مولد برای انجام تجارت و زندگی است یا خیر. من به شدت توصیه می کنم که برای خواندن هر دو قسمت وقت بگذارید زیرا Aswath یک کار باورنکردنی در شکستن تز پشت استراتژی سرمایه گذاری ، نحوه پیاده سازی آن در دنیای واقعی ، عدم موفقیت در تحقق اهداف اعلام شده خود ، چرا هرگز نمی تواند به آن برسد اهداف اعلام شده ، و چارچوب بهتری برای نزدیک شدن به “انجام کار خوب”.

برای خلاصه کردن بحث اصلی که Aswath ارائه می دهد ؛ ESG کار نمی کند زیرا وجود اراده آزاد را نادیده می گیرد و افراد و فرایندهای فردی را به یک ورودی یکنواخت در یک تابع ریاضی سخت و نمره ESG تبدیل می کند. در اصل ، این نوع سیستم درجه بندی/رتبه بندی نمی تواند کار کند زیرا دوباره وجود اراده آزاد و ذهنیت “خوبی” را در نظر دو فرد متفاوت نادیده می گیرد. به معنای واقعی کلمه امکان پذیر نیست که بر اساس سیستم رتبه بندی که مردم قادر به توافق بر سر آن هستند ، توافق شود. و از آنجایی که چنین است ، هر سیستم رتبه بندی که به بازار عرضه شود ذاتاً جانبدار کسانی است که آن را ایجاد می کنند. دولتهایی که به دنبال کسب قدرت بیشتر بر موضوعات و شرکتهای خود هستند که به دنبال استفاده از مزایای ارائه شده توسط خندقهای نظارتی هستند.

نه تنها این ، وقتی از این استراتژی های سرمایه گذاری استفاده می شود ، مشخصات بازگشتی مطلوب ایجاد نمی کند. بنابراین این جنبش با افزایش هزینه رعایت مقررات و ایجاد بازده بد برای سرمایه گذاران ، بازیکنان کوچکتر را از بین می برد. باخت-باخت برای اکثر بازیگران اقتصادی.

حال ، اگر این چنین است ، چرا بسیاری از مردم به دنبال آن هستند؟ خوب ، همانطور که پروفسور داموداران در آخرین پست خود در این زمینه بسیار فصیح توضیح می دهد. زیرا اکثر افراد نمی خواهند مسئولیت شخصی و مالکیت افراطی را بر تأثیر خود بر جهان بپذیرند. بسیاری از آنها آنقدر تنبل هستند که ترجیح می دهند دولت ، تخصیص دهندگان سرمایه و شرکت ها این تصمیمات را از طرف آنها بگیرند و برچسب “دارای گواهینامه ESG” را در اختیار آنها قرار دهند که می توانند به آن اشاره کنند و بگویند ، “ببینید ، من وظیفه خود را انجام می دهم. ! ” این حقیقت کاملاً آشکار است که وقتی این مسئولیت های شخصی به بوروکرات ها واگذار می شود ، بروکرات ها همان کاری را انجام می دهند که بوروکرات ها انجام می دهند – اعم از سیاسی یا بوروکرات شرکتی – سیستم را به نفع خود دستکاری می کنند در حالی که وضعیت دیگران را بدتر می کند.

سیاستمداران سعی خواهند کرد کنترل بیشتری را به دست آورند و برخی از شرکت ها سعی خواهند کرد تا از آن برای ایجاد یک خندق مصنوعی در اطراف مشاغل خود برای کاهش مصنوعی رقابت استفاده کنند. که منجر به بحث جالب دیگری تحت موضوع کلی ESG می شود. آیا این نوعی فاشیسم است؟ من فکر می کنم شما می توانید یک مورد بسیار خوب ارائه دهید که بله ، بله اینطور است. و هیچ چیز این را برای من واضح تر از کلیپی که در اوایل این هفته در توییتر پخش می کرد ، نشان می داد که دیو اسمیت به یکی از همکاران خود درباره نحوه تعریف موسولینی از فاشیسم آموزش می داد.