۵هزار سال هنر ایران که چشم رسانه‌های جهان را خیره کرده است | تصاویر

بخش ویژه نمایشگاه که توجه بسیاری از رسانه‌ها را نیز جلب کرده، بازنمایی گوشه‌ای از معماری مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان است که تغییر رنگ کاشی‌های آن را با چرخش نور یا همان خورشید نمایش می‌دهد.

«ظهور تمدن ایران» با نمایش آثاری از ۵۲۰۰ سال پیش از تمدن‌های ایلام (عیلام)، سیلک کاشان، اَرته (جیرفت) و مجموعه از ایران باستان، نقطه آغاز برای تماشای این غرور تاریخی است. یک کوزه سفالی به شکل گاو کوهی از ۱۲۰۰ تا ۸۰۰ سال پیش از میلاد، یک کاسه طلایی با غزال‌هایی سه بعدی از همان دوره تاریخی و مجسمه‌هایی از جنس طلا، لاجورد و مواد گرانبهای دیگر که همگی از مجموعه‌های شخصی و یا از موزه‌های دیگر همچون لوور و بریتانیا امانت گرفته شده‌اند.

در «ایران حماسی»، امپراطوری پارس با تمرکز بر هخامنشیان، یک بخش مجزا به خود اختصاص داده و در آن ارابه‌های طلایی، تندیس‌ها و نقش برجسته‌هایی از شاهان و سربازان، ریتون‌ها و جام‌های زرین و سیمین به نمایش گذاشته شده است. منشور حقوق بشر کوروش نیز از موزه بریتانیا مهمان این نمایشگاه شده و به عنوان شاهکاری شاخص معرفی شده است. روزنامه گاردین با تفسیری از شکوه این دوران نوشته که «امپراتوری پارس، زندگی تشریفاتیِ با شکوه و جلالی را نمایش می‌دهد…» و بعد  با شرح جزئیات نقش برجسته‌ای که از موزه فیتز ویلیامِ کمبریج به امانت گرفته شده، به ظرافت هنری آن دوران اشاره می‌کند و در ادامه به مخاطبان پیشنهاد می‌دهد که برای آن‌که بدانند امپراطوری پارس از نگاه خارجی‌ها چگونه بود و اسکندر با آن چه کرده است؛ تاریخ هردوت مورخ یونان‌باستان را بخوانند.  

«تغییر مذهب» بخش دیگر این نمایشگاه است که به آثار دوران اسلامی در ایران می‌پردازد و  مهم‌ترین سند آن شاهنامه است، با این تفسیر که کتاب پادشاهان است و در آغازن قرن یازدهم میلادی، فردوسی آن را به نظم درآورده است. نسخه‌های خطی باشکوهی از شاهنامه نیز به نمایش گذاشته که برخی از آن‌ها شاهکار نقاشان دوران صفوی است.

نمایشگاه اما بخش بزرگی را هم به هنر معاصر ایران اختصاص داده است که مکتب‌های مختلفی در آن به نمایش درآمده که نیمی از آثار آن، به زنان هنرمند ایرانی اختصاص دارد.

این ریخته‌گری باشکوه برنزی به دوران ایلام میانه (۱۵۰۰ تا ۱۱۰۰ قبل از میلاد) مربوط است. زوجی که روی یک ازاره ایستاده‌اند و لباس‌های فاخری پوشیده‌اند، که احتمالا پادشاه و ملکه باشند. حالت آن‌ها نشان می‌دهد که عبادت می‌کنند. این پیکرک‌های کوچک احتمالا از کاوش‌های فرانسوی‌ها در شوش بدست آمده‌اند که اکنون از مجموعه ساریخانی برای این نمایشگاه به امانت گرفته شده است.

قطعه‌ای از یک کمربند طلایی مربوط به قرن هفتم قبل از میلاد با نقش‌های برجسته از گوزن و سر شیر. گزارش شده این کمربند طلایی در سال ۱۹۴۷ توسط روستایی‌ها از یک تابوت برنزی در منطقه زیویه کردستان کشف و بعد قطعه قطعه شده که ۱۴ قطعه از آن در موزه‌های جهان نگهداری می‌شود. یک قطعه از این کمربند در موزه ملی ایران موجود است. سوراخ‌های پشت آن نشان می‌دهد، احتمالا کمربند به چرم دوخته شده بود. قطعه نمایش داده شده در نمایشگاه ایران حماسی از مجموعه ساریخانی امانت گرفته شده است.

این ظرف نقره ای ( ۵۰۰ تا ۷۵۰ میلادی) متعلق به دوره ای است که ساسانیان در ایران حکومت می کردند. تصویری از یک قرقاول با هاله ای در گرداگر آن و آویزی که به پرنده آویخته شده و نماد پادشاهان آن دوره بوده است.

نیم‌تنه سلطنتی با دوره تاریخی در حدود ۴۳۹ – ۴۵۷ میلادی که از مجموعه ساریخانی برای این نمایشگاه امانت گرفته شده است.

کره آسمانی متعلق به قرن هفدهم میلادی، صورت‌های فلکی که در آسمان دیده می‌شود، روی این کره نقش بسته است. این کره در زمان خود ابزار نجومی بود که برای طالع‌بینی مخصوصا در حکومت سلطنتی استفاده می‌شد.

یک نسخه دست‌نویسی شده متعلق به قرن هفدهم میلادی با نقشی از یک شکارچی سوار و جوانی ایستاده با لباس‌هایی فاخر به همراه اشعاری به زبان فارسی که در اطراف صفحه شعرهایی از سعدی مشاهده می‌شود. این نسخه هم‌اینک در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می‌شود.

«زنان در اطراف سماور» (۷۵ – ۱۸۵۰) نقاشی اسماعیل جلاییر از زنان حرمسرا که احتمال داده می‌شود متعلق به دوره ناصرالدین شاه بوده باشد و احتمالا هم این نقاشی را از روی عکس کشیده است. این اثر نیز در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می‌شود.

روپوش مردانه متعلق به قبل از ۱۸۷۷ میلادی از کاشان که در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهدای می‌شود.

این نمایشگاه تا ۱۲ سپتامبر (شهریور) در لندن برپا است.

۵۷۵۷