۱۷۵۰۰ خانه بهداشت در روستاها و نقاط دوردست کشور / اهمیت ارایه خدمت بهداشتی به عشایر

به گزارش ایسنا، دکتر سعید نمکی در آیین توزیع کاروان‌های خانه بهداشت عشایری، ضمن تشکر از همه کسانیکه در برپایی این اقدام کمک کردند، گفت: کوچ، کوچ‌نشین و کوچ‌نشینی فقط یک حرفه نیست. فقط یک راه امرار معاش نیست. من همیشه می‌گویم که کوچ و هجرت، مبدا تاریخ ما در اسلام است. در دین حضرت مسیح تولد حضرت عیسی، مبدا است، اما در اسلام کوچ و هجرت پیامبر از مکه به مدینه مبدا تاریخ شد. هجرت و کوچ یک فرهنگ اصیل و ناب با قدمتی هزار ساله است که اگر آن را حذف کنید، تکه‌های مهمی از پازل مملکت را حذف کرده‌اید. کوچ و هجرت نه فقط جزئی از فرهنگ ایران اسلامی است، بلکه جزئی از فرهنگ بشریت است.

وی افزود: کوچ‌نشین خلق‌وخوی متفاوت از سایر آدم‌ها دارد،‌ اگر دنبال صداقت و پاکیزگی آینه‌وار می‌گردید، باید از ایل و کوچ جست‌وجو کنید. این صفای ملکوتی خانه کوچ‌نشینی است. مدت‌ها بود که فکر می‌کردیم که ما برای نظام ارائه خدمت طراحی عالمانه‌ای داشتیم به خصوص سال‌های بعد از انقلاب توانستیم و با توسعه نظام بهداشتی و درمانی کشور که امروز با افتخار باید بگویم که ۱۷ هزار و ۵۰۰ خانه بهداشت در دورترین نقاط و روستاهای این کشور داریم و نداریم جمعیت روستانشینی که بهورز و خانه بهداشت نداشته باشد.

نمکی ادامه داد: یکی از دستاوردهای ما بعد از انقلاب، همین سیستم بود که در کاهش مرگ و میر کودکان و زنان به عنوان گروه آسیب‌پذیر و امروز در مدیریت کووید۱۹ این مراکز بهداشت و درمانی و خانه‌های بهداشت بزرگترین دروازه‌بانان گرفتاری ما در این سیل عظیم بیماری بودند که اگر نبودند هرگز با تخت‌های موجود پاسخگوی این هجمه ویرانگر این ویروس نبودیم.

وی گفت: آنچه که ذهن مرا همواره مشغول می‌کرد، دو جا بود؛ یکی حاشیه شهرها بود که برایش به پایگاه‌های بهداشتی فکر کردیم و دوم جمعیت نازنین کوچ‌نشینی که دائما در سفرند و تنها امید آنها امکاناتی است که در مسیر ییلاق و قشلاق می‌گذاریم. حال اگر زن بارداری در ایل دچار عوارض بارداری و زایمان ناگهانی شد، زن بارداری که به جای استراحت کردن، با طفلی در شکم نان می‌پخت، بز دوشید، کره درست کرد، آیا باید به دلیل نبود امکانات فوری جسدش را در پای سیاه چادرش دفن کنند یا جنینی را که ۹ ماه در شکم نگه داشته، دفن کنند؟. آیا پیرمرد و پیرزنی که عمری در ایل بوده‌اند، به دلیل فشار خون بالا و عوارض ناشی از آن که به صورت مستمر کنترل نشده،‌ باید دچار سکته مغزی شود و سوار بر چهارپا کیلومترها ببرند تا به یک مرکز آی سی یو برسانند؛ در حالی که اگر فشار خونش کنترل می‌شد، دچار سکته قلبی یا مغزی نمی‌شد.

نمکی ادامه داد: ابتکار خانه‌های بهداشت عشایری به نظر من یکی از زیباترین نگاه‌های عدالت گستر در نظام سلامت بود. خانه‌های بهداشتی که ما با هزینه ۱۰ تا از آن‌ها یک تخت بیمارستانی می‌سازیم. البته من منکر توسعه تخت‌های بیمارستانی نیستم و امسال به لطف خداوند برای اولین سال تاریخ این سرزمین داریم ۱۴ هزار تخت بیمارستانی تحویل می‌دهیم، سال گذشته ۲۰۰۰ تخت آی‌سی ‌یو اضافه کردیم که در تاریخ این مملکت بی سابقه و کم‌سابقه بود. ما داریم تخت‌های آی سی یومان را به دو برابر می‌رسانیم و به هیمن دلیل بود که ما در سخت‌ترین روزهای کرونا نه بیمار مبتلا به کووید و نه بیمار غیر کووید نیازمند آی سی یو بیمار سرگردان نداشتیم که اگر بود آنهایی که بر کوچکترین نقصان‌های ما انگشت گذاشته و بزرگ می‌کنند و افکار عمومی را پریشان می‌کنند، دو سه روز به دلیل هجمه ناگهانی سازمان‌نیافته واکسیناسیون جدید در نوبت دوم دیدید که در فضای مجازی چه کردند. البته ما همواره از مردم خودمان عذرخواهیم که علی‌رغم همه خدمت‌ها، کاستی داشته‌ایم. با این حال اگر بیمار غیرکرونایی که ضربه مغزی شده بود، پشت در بیمارستانی می‌ماند،‌ آبرویی برای جمهوری اسلامی نمی‌ماند و دیدید که این اتفاق با لطف خدا نیفتاد.

نمکی اظهار کرد: اما بنده معتقدم که یک خانه بهداشت عشایری که کمتر از یک‌دهم یک تخت بیمارستانی هزینه می‌برد،‌ به شدت می‌تواند نیازمندی ما را به تخت‌های بیمارستانی کاهش دهد. ما هر چه توسعه زیرساخت‌های مویرگی در کشور داشته باشیم، نیازمندی‌مان به خدمات تخصصی گران‌قیمت پیچیده را کم می‌کند. ابتکار خوبی که به خرج داده شد، انتخاب بهورزی از جنس ایل بود. تا زبان گفتمان مشترک و درک و شرایط زیست مشترک بوده و در نتیجه با هم‌فهمی و درک متقابل با مردمی که قرار است به آنها خدمت ارائه دهند، یعنی خدمت‌دهنده از جنس خدمت‌گیرنده انتخاب شد. این حرکت باعث می‌شود که در مراقبت از کودکان، واکسیناسیون به موقع، مراقبت از زنان باردار، مراقبت از جمعیت سالمند ایل و… موفق بود. نمی‌شود که پیرمرد و پیرزن ایلیاتی را در روستا نگه داشت. زیرا نفسش وابسته به نسیم بیابانی است که از آن انرژی می‌گیرد و نمی‌توان مسائل و مشکلات ناشی از فشارو و قند و… را ندید. ما نیازمند آموزش مداوم ایل هستیم، بهورزی که با ایل می‌رود  شیوه زندگی درست،‌ تغذیه مناسب، روش‌های پیشگیری از بیماری‌های غیرواگیر و واگیر را هم خواهد آموخت.

ادامه دارد