کمترین کار در حق هنرمندانی که محل اجرایشان کوچه و خیابان است، چیست؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محسن شریفیان موزیسین، نوازنده سازهای نی‌انبان و نی‌جفتی و محقق موسیقی بوشهر و جنوب ایران به سوال «دُم‌دُم‌سحری‌نوازان» بوشهر به عنوان برگزارکنندگان یک آیین موسیقایی رمضانی در چه وضعیتی به سر می‌برند، پاسخ داد. 

سرپرست گروه لیان با بیان این که «می‌پذیریم که آن بخش از موسیقی رمضان که به‌عنوان نوایی برای بیدارکردن هنگام سحر به کار می‌رفت، به‌واسطه پیشرفت علم و توسعه تکنولوژی کارکرد خود را به شکل طبیعی از دست داده است»، توضیح داد: «با وجود این، معتقدم همچنان می‌توان به عنوان هنری اسلامی و یکی از نقاط عطف پیوند موسیقی و مذهب به آن توجه کرد و از آن لذت برد. بارها پیشنهاد داده و گفته‌ام کمترین کار تجلیل از کسانی‌ست که این هنر را بی‌هیچ چشم‌داشتی زنده نگه داشته‌اند. کسانی که اهل روی استیج آمدن نیستند و برای دیدنشان باید به کوچه‌های شهر و دیار خودشان سر زد. دست‌کم می‌توانم بگویم من هیچ‌گاه شاهد تجلیل از این خنیاگران نبوده‌ام و اگر تجلیلی هم اتفاق افتاده است، من ندیده‌ام. معتقدم هنوز هم برای انجام این کار دیر نیست و همچنان می‌توان از این هنرمندان قدردانی کرد.»      

متن کامل این گفت‌وگو را می‌توانید در محسن شریفیان: برای بوشهری‌ها رمضان بدون «دُم‌دُم‌سحری‌نوازان» قابل‌تصور نیست بخوانید. 

۵۸۲۵۹