کشتی الیزابت کشف شد! + عکس

به گزارش هوشمند نیوز به نقل از فرادید، ماه آوریل، کارگران یک معدن سنگ در دانجِنس (روستایی در کنت انگلستان) در حالِ لایروبیِ یک دریاچه بودند که با الوار‌های قرن شانزدهمی مواجه شدند. پس از بیرون کشیدن این الوارها، بقایای تنه‌ی کشتی بی‌کم‌وکاست و بدون اینکه از جابجایی آسیب دیده باشد، بیرون آمد.

این اکتشاف در فاصله‌ی ۳۰۰ متری از ساحل، تیم کارگران معدن را گیج کرده بود، به همین دلیل آن‌ها با باستان‌شناسی وِسِکس تماس گرفتند. شورای شهرستانِ کِنت پس از پی‌بردن به اهمیت این کشف خارق‌العاده از سوی کمیسیون یادمان‌ها و بنا‌های تاریخی انگلستان درخواست حمایت و بودجه‌ی اضطراری کردند.

بر اساس تحلیل حلقه‌های درخت، چیزی که باستان‌شناسان یافتند یک کشتیِ الیزابتیِ نادر است که الوار‌های آن بین ۱۵۵۸ و ۱۵۸۰ در دوران سلطنتِ ملکه الیزابت اول برش خوردند. بیش از ۱۰۰ الوار از بدنه‌ی کشتی پیدا شد که با تحلیل آن‌ها معلوم شد که این کشتی از چوب بلوط انگلیسی ساخته شده است.

داده‌هایِ بدست‌آمده، کشتی را در دوره‌ی گذارِ ساختِ کشتی اروپایی شمالی قرار می‌دهد؛ زمانی که تصور می‌شود کشتی‌ها از ساخت سنتی با آجر دوآتشه (مانند کشتی‌های وایکینگ‌ها) گذر کرده و به کشتی‌های ساخته‌شده با قاب روی آوردند که در آن، قاب‌بندی درونی اول ساخته میشد و تخته‌های هموار بعداً به قاب‌ها اضافه می‌شد تا بدنه‌ی نرم بیرونی کشتی شکل بگیرد. این تکنیک مشابهِ تکنیکِ ساختِ ماری رُز است که بین سال ۱۵۰۹ و ۱۵۱۱ ساخته شد؛ کشتی‌هایی که در خطوط ساحلی اقیانوس اطلس سفر می‌کردند.

آندرِآ هَمِل باستان‌شناس دریاییِ «باستان‌شناسیِ وِسِکس» گفته است: «یافتنِ یک کشتیِ قرنِ شانزدهمیِ دست‌نخورده و سالم در رسوبات یک معدن، غیرمنتظره و در عین حال خوشایند است. این کشتی پتانسیل افشای راز‌های زیادی از دوران حیات خودش را دارد؛ دوره‌ای که شواهد کمی از کشتی‌سازی‌های آن در دست داریم، اما می‌دانیم دوره‌ی بسیار مهم تغییر در ساخت کشتی و دریانوردی بوده است.»

این کشتی در فاصلۀ ۳۰۰ متری از دریا یعنی در جایی که امروز معدن است پیدا شده و کارشناسان باور دارند که کشتی یا در این دماغه غرق شده و یا پس از فرسوده شدن در همین‌جا به حال خود رها شده است. باستان‌شناسان با استفاده از اسکن لیزری و عکاسی دییجیتال، کشتی را مورد بررسی قرار دادند. پس از اتمام این کار، الوار‌ها در خودِ دریاچه‌ی معدن دوباره دفن می‌شوند؛ همانجا که کشف شدند تا گل و لای آن منطقه همچنان به حفظ بقایای این کشتی کمک کند.