چگونه با پای خود به استقبال مرگ با کرونا نرویم؟

یکی از همان اطلاعات اشتباه روزهای ابتدایی شروع بحران این بود که جوانان، کووید۱۹ نمی‌گیرند یا اگر بگیرند احتمال مرگ و میر در آنها وجود ندارد. حالا بماند که عدّه‌ای از روی ناآگاهی و جهل برای تسکین تشویش‌ها و اضطراب‌های خود به یکدیگر می‌گفتند: «حالا این بیماری خیلی هم خطرناک نیست چون فقط افراد مسن و دارای بیماری زمینه‌ای را می‌کشد» و نمی‌دانستند این جمله چقدر برای کهنسالان و افرادی که دچار بیماری‌های زمینه‌ای بودند دردآور و ناراحت کننده است. حالا این روزها جوان می‌میرد، ورزشکار سابق می‌میرد حتّی فرد بدون بیماری زمینه‌ای می‌میرد تا به همه ثابت شود کرونا با هیچ‌کس شوخی ندارد.
اما پرسش اصلی بسیاری از مردم این است که چطور می‌شود سیر بیماری در یک بیمار خیلی آرام و کند پیش می‌رود و در دیگری خیلی سریع و تهاجمی؟ راستش این پرسش هنوز پاسخ دقیق و مشخصی ندارد. شاید به میزان [لود] ویروس، ژنتیک افراد و بیماری‌های زمینه‌ای مربوط باشد. ‏نکته‌ی مهم‌تر اما اینجاست که گاهی ما فکر می‌کنیم سیر بیماری خیلی سریع و تهاجمی بوده است امّا اندکی دقیق‌تر که شرح حال بگیریم می‌بینیم بیمار از یک تا دو هفته‌ی قبل علائمی داشته که در ابتدا خیلی ساده و معمولی بوده ولی بر اثر بی‌توجهی و عدم پیگیری کار به نقطه‌ی بی‌بازگشت رسیده است. ‏اینجا همان نقطه‌ای است که در اصطلاح می‌گوییم: «بیمار دیر به بیمارستان مراجعه کرده». خب حالا شاید کسی بپرسد زمان مناسب رفتن به بیمارستان برای بیماران ‎کووید۱۹ چه موقعی‌ست؟ آیا هر شخصی با هر علائمی نیاز است در ابتدا به بیمارستان مراجعه کند؟ با پیدا شدن چه علائمی بیمارستان برویم؟
‏برای پاسخ به این پرسش‌ها دانستن سیر بیماری خالی از لطف نیست. سیر بیماری را می‌توان در ۴ مرحله خلاصه کرد:
-مرحله‌ صفر: بی‌علامت و قبل از شروع علائم
-مرحله‌ ۱: مراحل ابتدایی عفونت
-مرحله‌ ۲: فاز تنفسی
-مرحله‌ ۳: فاز التهابی شدید
فقط بدانید این مراحل الزاماً پشت سر هم رخ نمی‌دهد.
‏بیمار در مرحله‌ صفر و ۱، بیمار سرپایی حساب می‌شود و می‌توان او را با درمان دارویی در منزل پیگیری کرد. اما بیمار در مراحل ۳ و ۴ بیماری‌ست که باید در بیمارستان بستری شود و نگه داشتن او در منزل یعنی بازی کردن با جان بیمار. همینجاست که دیر رسیدن بیمار به بیمارستان معنا پیدا می‌کند.
‏پس تا اینجا متوجه شدیم:
-هر بیماری نیاز به مراجعه به بیمارستان ندارد.
– بیمار نباید از رفتن به بیمارستان بترسد.
– بیمارستان کسی را نمی‌کشد، دیر رسیدن به بیمارستان کشنده است.
حالا سوال بعدی آن است که چه بیمارانی نیازمند ارجاع به بیمارستان هستند و نباید آنها را در خانه نگه داشت؟
‏بیمارانی که:
– علاوه بر علائم به نفع ‎کووید۱۹ دچار تنگی نفس باشند و اکسیژن خون‌شان زیر ۹۰٪ باشد[هیپوکسمی] و تعداد تنفس‌شان بالای ۲۴ عدد در دقیقه باشد.[تاکی پنه]
نکته: برای بیمارانی که اکسیژن خون‌شان بین ۹۰ تا ۹۳ است بر اساس شرایط بالینی و بیماری‌های زمینه‌ای اش تصمیم می‌گیریم.
‏- بیماران علامتداری که کاهش سطح هوشیاری دارند.
– بیماران علامتداری که دچار افت فشار خون باشند.[فشار سیستولی زیر ۹۰]
– بیمارانی که پس از درمان‌های حمایتی سرپایی دچار تداوم از دست دادن آب و عدم تحمل خوراکی باشند.
– بیماران در معرض کووید عارضه‌دار با یافته‌های مثبت تصویربرداری ریه.
این نوشته شاید کمی طولانی شد اما لازم بود به بهانه‌ی مرگ یک جوان به پرسش‌هایی که شاید در ذهن هر کدام از شما باشد پاسخ دهم. نکته‌ی آخر اینکه:
– بیماری را ‎انکار نکنید.
-مرگ فقط برای همسایه نیست.
– حالا که در وضعیت ‎رهاشدگی کسی به فکرمان نیست خودمان به فکر خودمان باشیم.

*پزشک عمومی

47231