چگونه انتخابات میان دوره‌ای می‌تواند سیاست خارجی آمریکا را تغییر دهد؟ از اوکراین تا چین و …

اگر جمهوری خواهان در ماه نوامبر کنترل یک یا هر دو مجلس کنگره را مجدداً به دست گیرند، نتیجه ای که نظرسنجی ها در حال حاضر آن را محتمل می دانند، بیشترین تأثیر در بخش سیاست داخلی احساس خواهد شد. رؤسای جمهور ایالات متحده فضای بسیار بیشتری برای مانور در حوزه بین المللی، بدون مشارکت کنگره دارند، به همین دلیل است که از نظر تاریخی،آنها پس از صرف سرمایه سیاسی خود در واشنگتن، تمایل بیشتری به تمرکز بر مسائل خارجی در انتهای دوران خود دارند.

اما رئیس جمهور به سختی یک عامل آزاد در عرصه جهانی است. هر اتفاقی که در ۸ نوامبر رخ دهد، رئیس جمهور جو بایدن همچنان به کنگره برای تصویب بودجه خود، تایید نامزدهای خود برای پست های کلیدی و در جدی ترین موارد، تایید استفاده از نیروی نظامی نیازمند خواهد بود. و چندین کانون اشتعال جهانی فعلی و بالقوه وجود دارد که افتادن کنترل دو مجلس به دست جمهوری خواهان پیامدهایی برای آنها خواهد داشت.

همه اینها به این معنی است که این انتخابات را می توان در بروکسل، مسکو و پکن تقریباً به همان دقتی که در واشنگتن مشاهده می شود، تماشا کرد.

بیشتر بخوانید:

بایدن برای ماندن در قدرت به پیروزی دموکرات‌ها در کنگره نیاز دارد

ترامپ اعلام نامزدی را به چه زمانی موکول کرده است؟

آمادگی ترامپ و بایدن برای دوئل ۲۰۲۴

جنگ اوکراین

اغراق نیست اگر بگوییم این انتخابات میان دوره ای می تواند پیامدهای استراتژیک عمده ای در جنگ بین روسیه و اوکراین داشته باشد، اگرچه ممکن است تاثیرات آن برای مدتی مشخص نشود.

کوین مک کارتی، رهبر اقلیت مجلس نمایندگان آمریکا، که در صورت پیروزی جمهوری‌خواهان، رئیس مجلس نمایندگان می‌شود، هفته گذشته با اظهاراتش درباره اوکراین موجی به راه انداخت و آن زمانی بود که به بخشی خبری پانچ‌بول گفت: «من فکر می‌کنم مردم ما درباره اوکراین ساکت نخواهند نشست و اینطور نیست که بخواهند چک سفید برای اوکراین بنویسیم. اوکراین مهم است، اما در عین حال تنها کاری نیست که باید به آن رسیدگی کرد و نمی‌توان برای آن یک چک سفید نوشت.»

کنگره از طریق مجموعه ای از سه بسته کمک مالی تکمیلی، بیش از ۶۵ میلیارد دلار کمک نظامی، اقتصادی و غذایی در سال جاری به اوکراین اختصاص داده است. برای که بدانیم این رقم چقدر درشت است، آخرین باری که ایالات متحده در یک سال این میزان برای یک کشور هزینه کرد، در طول جنگ ویتنام بود. با این همه نباید از نظر دور داشت که حمایت از اوکراین، در مجموع، از نادر موارد توافق دو حزبی در واشنگتن بوده است. در ماه مارس، خط حمله مک کارتی این بود که بایدن به اوکراین آتش تهیه کافی، یعنی هواپیما، ارائه نمی کند. این درحالی است که چیزی شبیه یک شکاف حزبی در این موضوع وجود دارد. پنجاه و هفت عضو مجلس نمایندگان و ۱۱ سناتور که همگی جمهوری خواه بودند، به آخرین ۱۲ میلیارد دلار اختصاص داده شده به اوکراین در ماه سپتامبر رای منفی دادند. نظرسنجی اخیر رویترز نشان داد که در حالی که ۸۱ درصد از آمریکایی ها معتقدند که ایالات متحده باید با وجود تهدیدهای هسته ای روسیه به حمایت از اوکراین ادامه دهد، تنها ۶۶ درصد از جمهوری خواهان با این موضوع موافق بوده‌اند. حمایت ۶۶ درصدی از هر سیاستی به طور غیرمعمولی بالا است، اما بدبینی چهره های محافظه کار با نفوذ از جمله تاکر کارلسون مجری شبکه فاکس نیوز به موضوع اوکراین – حالا این بماند که رئیس جمهور سابق دونالد ترامپ، خواستار مذاکرات آتش بس فوری با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه شده است – ممکن است در این رویکرد تاثیر داشته باشد. از طرف دیگر برخی از جمهوری خواهان همسو با ترامپ مخالفت خود با کمک بیشتر به اوکراین را بخشی از برنامه تبلیغاتی امسال خود قرار داده اند. جی.دی. ونس نامزد سنا از اوهایو در مصاحبه اخیر خود گفت: “من فکر می کنم ما در وضعیتی هستیم که به اندازه کافی به اوکراین پول داده ایم، من واقعا به این باوردارم. … اروپایی ها باید پا پیش بگذارند.»

استدلال‌هایی مانند این احتمالاً با مخالفت بازهای (تندروهای) سنتی جمهوری‌خواه در سیاست خارجی مواجه خواهد شد. لیز چنی، نماینده وایومینگ، مک کارتی را به شدت مورد انتقاد قرار داده و گفته است که او برای رهبری “شاخه طرفدار پوتینِ حزب من” رقابت می کند. چنی که در انتخابات مقدماتی خود شکست خورد، سال آینده در کنگره شرکت نخواهد کرد، اما دیدگاه های جنگ طلبانه درباره روسیه همچنان دیدگاه اکثریت در حزب اوست. موضع مک کارتی می تواند او را با همتای خود در سنا، میچ مک کانل در تضاد قرار دهد، که قول داده است در صورتی که سال آینده رهبر اکثریت شود، برای کمک های بیشتر به اوکراین، نه کمتر، فشار بیاورد. به نظر می رسد سایر اعضای با نفوذ مجلس نمایندگان، از جمله مایکل مک کال ، نماینده تگزاس، که در حال حاضر جمهوری خواه رده بالایی در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان است، در تلاش هستند تا تعادلی بین این دو موضع برقرار کنند. مک کال در مصاحبه اخیر خود متعهد شده که “نظارت و پاسخگویی بیشتری” را در مورد بودجه اوکراین ارائه کند و در همان حال تصریح کرده است که اوکراینی ها « وقتی آنچه را که نیاز دارند به آنها بدهیم، برنده می شوند.”

به نوبه خود، بایدن نیز خود را «نگران» اعلام کرده است که در صورت پیروزی جمهوری خواهان، حمایت آمریکا از اوکراین تضعیف خواهد شد. مت دوس ، مشاور سابق سیاست خارجی سناتور برنی سندرز، به گرید گفته است: «حتی اگر ما نبینیم که جمهوری‌خواهان آشکارا تهدید به لغو کمک‌های اوکراین می‌کنند، چیزی که تقریباً با اطمینان خواهیم دید این است که آنها در ازای عدم ممانعت از کمک ها، از هر تلاشی برای بهره برداری از انواع کمک ها و مساعدت های ما بعمل خواهند آورد.»

اگرچه اظهارات “چک سفید” مک کارتی توجهات را به خود جلب کرد، این هفته سوالاتی نیز وجود داشت که آیا کلافگی از اوکراین در حزب خود بایدن در حال افزایش است یا خیر؟

روز دوشنبه، مجلس نمایندگان آمریکا با انتشار نامه‌ای از دولت بایدن خواست که حمایت نظامی خود از اوکراین را با «تلاش‌ها برای جستجوی چارچوبی واقع‌بینانه برای آتش‌بس» همراه کند. البته به هر میزان که این نامه واقعاً خواستار تغییر در سیاست ایالات متحده بود، به همان اندازه در جنجال‌هایی که پس از آن به وجود آمد مدفون شد.

خود بایدن اخیراً اذعان کرده است که تلاش می‌کند تا برای پوتین یک «خروجی» دیپلماتیک پیدا کند. اما نامه ترقی خواهان تنها یک روز پس از انتشار در میان انتقادات گسترده، از جمله از سوی خود اعضای حزب دموکرات که ظاهراً ماه ها پیش آن را امضا کرده بودند، پس گرفته شد. آنها گفتند نمی دانستند قرار است نامه آنها درست در پی اظهارات مک کارتی و تنها دو هفته قبل از انتخابات منتشر شود. اگر این شروع یک شورش جناح چپ علیه سیاست بایدن در اوکراین باشد، آغاز فرخنده ای نبود. با این همه اگر این نامه یک فایده داشت این بود که تبلیغات مبارزات انتخاباتی دموکرات ها مبنی بر اینکه رای به جمهوری خواهان رای به مماشات با پوتین است را تضعیف کرد.

در حال حاضر به نظر می رسد به طور فزاینده ای محتمل به نظر می رسد که قانونگذاران در هر دو حزب از این آخرین روزهای آخر دوره در ماه دسامبر برای تصویب یک بسته کمکی جدید به اوکراین که به قول یکی از سناتورهای جمهوری خواه، “۱۲ میلیارد دلار را مانند یک پول تو جیبی جلوه می دهد”، استفاده کنند اگر آنها بتوانند این کار را قبل از تشکیل کنگره جدید انجام دهند، حداقل بررسی این مو.ضوع را برای چند ماه به تعویق انداخته اند.

چین

آیا می‌خواهید قانون جاه‌طلبانه‌ای را در کنگره گرفتار این روزها تصویب کنید؟ کافی است یک برچسب برای مبارزه با چین روی آن بزنید.

دو مورد از بزرگترین موفقیت‌های دموکرات‌ها در سال جاری از نظر هزینه‌های داخلی جدید – قانون ۵۲ میلیارد دلاری «چیپ‌ها و علم» و قانون ۷۰۰ میلیارد دلاری «کاهش تورم» – به این دلیل این فروخت (موفق شد) که توانست به خوبی تلاش برای کمک به ایالات متحده برای رقابت با چین در زمینه‌های حیاتی و نوظهور، بخش های تولیدی: نیمه هادی ها و فناوری سبز را به نمایش بگذارد. در ماه ژوئن، کنگره همچنین با حمایت نادر و قاطع هر دو حزب، قانون «پیشگیری از کار اجباری اویغورها» را تصویب کرد، اقدامی گسترده که واردات از منطقه ای را که آمریکا، دولت چین را به انجام نسل کشی علیه جمعیت مسلمان محلی آنجا متهم کرده است، ممنوع می کرد. قانون‌گذاران جمهوری‌خواه عمدتاً از سفر جنجالی نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان در ماه اوت حمایت کردند. مک‌کارتی گفته است که اگر رئیس مجلس شود، سفری مشابه انجام خواهد داد. دموکرات ها و جمهوری خواهان پیشرو در سنا هر دو در حال حاضر در حال دستیابی به توافق برای افزایش گسترده کمک های نظامی به تایوان هستند.

کنگره تحت کنترل جمهوری خواهان احتمالاً دولت بایدن را که پیش از این «رقابت استراتژیک» با چین را محور استراتژی امنیت ملی خود قرار داده است، به رفتار تهاجمی تر سوق خواهد داد. یکی از نکاتی که در راه است می تواند قانون «مقابله با چین کمونیست» باشد که سال گذشته توسط کمیته مطالعات جمهوری خواهان، گروهی از قانونگذاران محافظه کار، در پاسخ به آنچه که آنها به عنوان پیشنهادهای تهاجمی ناکافی از سوی دموکرات ها تلقی می کردند، منتشر شد. این قانون شامل مجموعه‌ای از اقدامات ضد چینی است، از جمله: ممنوعیت اعطای یارانه‌های فدرال به شرکت‌های آمریکایی مرتبط با مشاغل مرتبط با ارتش چین، مسدود کردن کمک‌های مالی به دانشگاه‌های آمریکایی وابسته به سازمان‌های دولتی چین، و الزام تحقیقات جدید در مورد منشأ همه گیری کووید ۱۹. جمهوریخواهان مجلس نمایندگان همچنین خواستار نظارت بیشتر بر صادرات فناوری به چین هستند که به طور بالقوه می تواند به نفع ارتش این کشور باشد.

حتی اگر جمهوری خواهان هر دو مجلس را در سال آینده به کنترل خود در آورند، بعید است که همه این طرح‌ها تصویب شود، اما آنها از جمله مقرراتی هستند که می توانند در صورتحساب های مخارج بزرگ و مهم ظاهر شوند.

روابط ایالات متحده و چین که در حال حاضر در وضعیت بسیار پرتنشی قرار دارد، بعید است که در صورت بازگرداندن کنترل کنگره به جمهوری خواهان، به طور چشمگیری تغییر کند. اما همانطور که بیتس گیل، مدیر اجرایی مرکز تحلیل چینِ موسسه سیاست جامعه آسیا، به گرید گفت: «اگر جمهوری‌خواهان بتوانند هر دو مجلس را به دست آورند، فشار زیادی بر رئیس‌جمهور وارد می‌شود و در این صورت اگر بر سر سیاست‌های سخت‌تر در قبال چین موافقت کنند، وتو کردن اقدامات آنها برای رئیس جمهور دشوار می‌شود.»

عربستان سعودی

یکی از رهبران خارجی که احتمالاً در ۸ نوامبر مورد توجه قرار خواهد گرفت، ولیعهد سعودی محمد بن سلمان است. عشق و علاقه چندانی میان حاکم واقعی پادشاهی و دولت بایدن وجود ندار. بر اساس گزارش این هفته وال استریت ژورنال، ولیعهد اغلب در خلوت، سن و سال بالا و گاف های کلامی رئیس جمهور بایدن را به سخره می گیرد و درباره اینکه تا چه اندازه «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق را به او ترجیح می دهد، صحبت می کند. در حالی که ولیعهد از اقدام اخیر کارتل اوپک پلاس به رهبری عربستان سعودی برای کاهش تولید نفت و در نتیجه افزایش قیمت جهانی انرژی به عنوان یک موضوع اقتصادی دفاع کرد، بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این کاهش حداقل تا حدی تلاش برای مجازات حزب بایدن در پای صندوق های رای بوده است.

این اقدام تنها باعث تعمیق ضدیت نسبت به سعودی ها در میان دموکرات های کنگره شد. سناتور رابرت منندز، رئیس بانفوذ کمیته روابط خارجی سنا، از دولت خواست که فوراً تمام جنبه های همکاری ایالات متحده با پادشاهی را متوقف کند. منندز ابزارهای متعددی، چه رسمی و چه غیررسمی، در اختیار دارد تا فروش تسلیحات آمریکا به عربستان سعودی را متوقف یا مسدود کند. با این همه مشخص نیست که اگر هر دو مجلس به دست جمهوریخواهان بیفتند این «انجماد» یا توقف تا چه اندازه ادامه خواهد داشت. یکی از کارکنان کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا در بیانیه ای ایمیلی به گرید گفته است: «با وجود چالش ها، مشارکت ما با عربستان سعودی همچنان برای امنیت ملی ایالات متحده مهم است. تنها راهی که می‌توانیم از منافع خود محافظت کنیم، تعامل است – ما باید پشت میز مذاکره باشیم و از طریق مشارکت و تلاش‌های همکارانه که در خدمت منافع مشترک هر دو کشور است، مانند مقابله با ایران، انگیزه رفتار بهتر را تقویت کنیم.

این یک موضوع صرفاً جناحی نیست. در دوران ترامپ، جمهوری‌خواهان در برخی مواقع فروش تسلیحات به سعودی‌ها و متحدان منطقه‌ای آنها را به دلیل نگرانی‌های مختلف متوقف می‌کردند. اما این حوزه ای است که نفوذ رو به افزایش ترامپ بر حزب، ارزش تماشای آن را دارد. همین هفته، جرد کوشنر، داماد و مشاور رئیس‌جمهور سابق، و استیون منوچین ، وزیر خزانه‌داری سابق وی، هر دو برای کنفرانس جهانی با نام مستعار «داووس در صحرا» در ریاض حضور داشتند، در حالیکه از هیچ یک از مقامات دولت بایدن در این نشست خبری نبود.

استماع، استماع و جلسات استماع بیشتر

راه دیگری که کنگره احتمالاً بخواهد از طریق آن در سیاست خارجی عرض اندام کند – با فرض پیروزی جمهوری خواهان – از طریق جلسات نظارت و استماع است. مک کال اخیراً نامه ای به آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه فرستاده و خواستار حفظ اسناد مربوط به خروج ایالات متحده از افغانستان در سال ۲۰۲۱ شده است که طی آن ۱۳ نظامی آمریکایی کشته شدند و منجر به فروپاشی دولت تحت حمایت ایالات متحده در افغانستان و بازگشت طالبان به قدرت شد. یکی از کارکنان کمیته جمهوری خواه به گرید گفت که فهرستی از مقامات دولت آماده شده است تا برای شهادت دادن و استماع احضار شوند و در صورت لزوم می توان از قدرت احضاریه اکثریت مجلس نیز استفاده کرد.

جمهوری خواهان مجلس نمایندگان همچنین می گویند که در حال آماده سازی زمینه برای جلسات استماع در مورد لپ تاپ هانتر بایدن هستند که به گفته آنها روابط پسران رئیس جمهور با چین و دیگر قدرت های خارجی را نشان می دهد.

دولت بایدن احتمالاً این روند را به عنوان اقدامی هوچی گرانه و وقت گیر رد خواهد کرد. اما همانطور که دولت اوباما پس از حمله ۲۰۱۲ بنغازی که منجر به کشته شدن چهار آمریکایی شد، دریافت، چنین جلساتی ممکن است عمده دو سال آینده بایدن را به خود مشغول کرده و همان اندک حیطه توجهی محدود واشنگتن را به خود اختصاص دهد.

برای بسیاری از ناظران خارجی، انتخابات میان دوره ای بیشتر از این جهت جالب تر است که اتفاقات دو سال اینده را برای آنها پیش گویی می کند تا اتفاقات چندماه آینده را. در حالی که حزب رئیس جمهور مستقر معمولاً در انتخابات میان دوره ای جایگاه خود را از دست می دهد، مقیاس این باخت و انواع نامزدهایی که وارد کنگره جدید می شوند، می تواند نشانه هایی از دورنمای بایدن برای انتخاب مجدد در سال ۲۰۲۴ و یا احتمال اینکه ترامپ یا نامزد دیگری در قالب ترامپ به قدرت بازگردد را ارائه کند.

عدم اطمینان در مورد آینده سیاسی آمریکا همیشه تأثیرات مشخصی بر سیاست خارجی دارد. یکی از دلایلی که دولت بایدن در اجرای وعده مبارزات انتخاباتی خود مبنی بر مذاکره برای بازگشت به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران به مشکل خورده، همین است که ایرانی‌ها به‌طور قابل‌توجهی تردید دارند که هرگونه توافقی که امضا کنند ممکن است دفعه بعد که یک جمهوری‌خواه به قدرت می رسد کنار گذاشته شود. فارغ از مهم یا بی اهمیت بودن آن، یک نکته این است که جمهوری خواهان کنگره در صورت دستیابی احتمالی به توافق هسته ای جدید، نمی توانند کار زیادی برای جلوگیری از آن انجام دهند، همانطور که نتوانستند مانع از توافق اولیه باراک اوباما در سال ۲۰۱۵ شوند؛ اگرچه در حال حاضر، با وجود اعتراضات گسترده در ایران، تمایل اندکی برای حرکت به سمت توافق وجود دارد.

شکست دموکرات ها در سال ۲۰۲۴ می تواند منجر به خروج مجدد ایالات متحده از توافقنامه پاریس در مورد تغییرات آب و هوایی شود. جان بولتون، مشاور سابق امنیت ملی حتی گفته است که ترامپ در صورت پیروزی در دور دوم ریاست جمهوری آماده خروج آمریکا از ناتو بود.

بنابراین، هر آنچه در هشتم نوامبر اتفاق بیفتد، تاثیرات کوتاه مدت و نگرانی‌های بلندمدتی به همراه خواهد داشت. و صرف نظر از نتایج انتخابات، احتمالاً بایدن دو سال آینده را با متحدان جهانی سپری خواهد کرد که با نگرانی به او می نگرند و به این فکر می‌کنند که چه کسی و چه چیزی ممکن است بعدی باشد.

*منبع: گرید / نوشته: جاشوا کیتینگ / ترجمه: محمدرضا نوروزپور

۴۹۴۹