پرده جذاب می‌شود؛ بررسی فیلم‌های اکران عید فطر

روزنامه همشهری – مسعود میر: باید اعتراف کرد که امسال هیجان برای آغاز اکران فیلم‌های عید فطر بیشتر از اکران نوروز است. دلیلش این است که دست نوروز در اکران سال ۹۸، آنقدر به گیسوی کمدی‌ها خورد که نتیجه شد از دور خارج شدن رحمان و شکست زندانی‌ها و ژن خوک. از طرف دیگر حال بد آقا تختی در گیشه، اعصاب خیلی‌ها را ضربه فنی کرد تا در نهایت لباس برنده اکران نوروز به تن سعیدروستایی قواره شود از قرار متری شیش و نیم.

اکران عید فطر لااقل در شمارش معکوسش تا آغاز، یکی دو برگ برنده جانانه دارد. البته اگر باز هم سلیقه عمومی و بعضی دخالت‌ها در تخصیص سانس‌ها و سالن‌ها باعث نشود که فیلم خوب در اکران عمومی زمینگیر شود و اگر باز هم کمدی‌های بی‌ارزش، کمر فیلم‌های استخوان‌دار را نشکنند.

یک سرخ‌پوست در آستارا

تردید نکنید که جایزه ویژه هیأت داوران سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به فیلم نیما جاویدی تلاشی بود برای دلجویی به‌خاطر سیمرغ‌هایی که از این فیلم دریغ شد. فضای متفاوت، داستان متفاوت و البته بازی و گریم و طراحی‌های متفاوت سرخ‌پوست حتما نظر هر تماشاگری را به خود جلب می‌کند و با همین پیش‌فرض می‌توانید حدس بزنید که یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های اخیر سینمای ایران در راه است.

نیما جاویدی با فیلم ملبورن شروعی موفق داشت، اما مخالفان فیلم هم کم نبودند، اما از ملبورن تا زندان حاشیه شهر در سرخ‌پوست خیلی چیز‌ها فرق کرده‌است. سرخ‌پوست البته اگر رقیبی مثل «شبی که‌ماه کامل شد» نداشت که اصولا باید مورد توجه قرار می‌گرفت، حتما با سیمرغ‌های متعددی بر دوش حالا به خط آغاز ماراتن اکران عمومی قدم می‌گذاشت، اما در همه جای دنیا رسم بر این است و نباید فردا‌ها را به گذشته باخت. این مقایسه را فقط برای روشن شدن شرایط می‌نویسیم که: در سالی که «فارست گامپ» مجسمه‌های اسکار را یکی یکی به ویترین افتخاراتش اضافه می‌کرد «رستگاری در شاوشنگ» با همه ویژگی‌های درخشانش دست خالی ماند.

با این همه، اما حالا سرخ‌پوست آماده است تا رقابت را آغاز کند، رقابتی که داورانش نه منتخبان دبیر جشنواره که مردم هستند و به همین دلیل می‌توان به سرنوشت سرخ‌پوست امیدوار بود. سرخ‌پوست از چهارشنبه با سرگروهی سینما آستارا اکرانش را آغاز می‌کند.

ماه کامل در استقلال

فیلم نرگس آبیار فیلم مهمی است، چون روایتگر بخشی از جنون و جنایتی است که در سال‌های اخیر در منطقه سیستان‌و‌بلوچستان، زندگی مردم را تحت‌الشعاع قرار داده است. فیلم قصه عشق، ازدواج و سرانجام انتقام عبدالحمید (برادر عبدالمالک سرکرده گروه تروریستی جندالله) از همسرش است و البته نیم‌نگاهی هم به وقایع این گروه تروریستی دارد. سوژه ملتهب فیلم تماشاگر را برای تماشای این اثر ترغیب می‌کند. در کنار این‌ها اهدای انبوه سیمرغ‌های جشنواره فیلم فجر به آخرین ساخته آبیار انگیزه‌ها برای تماشای شبی که ماه کامل شد را دو چندان کرده است.

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن و مرد و زن مکمل جشنواره سی وهفتم به الناز شاکردوست، هوتن شکیبا و فرشته صدرعرفایی رسید و سیمرغ‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین طراحی صحنه و بهترین چهره‌پردازی هم روی همین ماه آشیانه کردند. به جز این ۶ سیمرغ شکار شده، فیلم در ۷ بخش دیگر هم نامزد دریافت سیمرغ شده بود که آمار عجیبی در جشنواره فیلم فجر است.

فیلم البته ضعف‌هایی هم دارد، اما پیش از هر چیز می‌توان به طولانی بودن آن اشاره کرد. آبیار که برای فیلمبرداری کارش ابتدا به پاکستان و بعد به بنگلادش رفته برای کاستن از زمان بعضی پلان‌ها در نسخه اکران عمومی پافشاری کرده و باید دید که سلیقه او حوصله مخاطبان را سر خواهد برد یا نه. البته فیلم به‌دلیل داشتن پلان‌های خشن قتل باید خیلی جدی مشمول اعمال نظام درجه‌بندی سنی فیلم‌ها شود؛ موضوعی که لااقل تا‌کنون و همزمان با پیش‌فروش گسترده بلیت فیلم خبری از آن نیست. اکران شبی که‌ماه کامل شد از چهارشنبه به سرگروهی سینما استقلال شروع می‌شود.

نجات دسته‌جمعی در آزادی

یک کمدی با انبوهی از بازیگران معروف که قرار است داستان‌هایی را به بهانه سقوط یک هواپیما به تصویر بکشد. فیلم، سال گذشته ساخته شد و ظاهرا جلوه‌های ویژه مبسوط و البته گران‌قیمتی هم دارد. این همه آن چیزی است که فعلا از فیلم ما همه با هم هستیم با نام‌های قبلی «ما همه با هم نیستیم» و «ول‌شدگان» به کارگردانی کمال تبریزی و تهیه‌کنندگی رضا میرکریمی مشخص است.

سازندگان فیلم البته بسیار در تلاشند تا با موج تبلیغات، فیلم پرستاره و پرخرج خود را به‌عنوان امید اول پرفروش‌ترین فیلم سال معرفی کنند، اما واقعیت این است که شکست چند فیلم قبلی تبریزی در اکران و البته بی‌توجهی تماشاگران به ساخته قبلی او – مارموز – به‌رغم حواشی فراوان و تم سیاسی‌اش سبب می‌شود که خیلی به این نسخه‌های تبلیغاتی توجه نشود. تبریزی سال‌هاست که فیلم قابل اعتنایی نساخته که مردم و منتقدان را سر ذوق بیاورد.

فعلا باید منتظر ماند و دید در رقابت دو فیلم جدی اکران عید فطر چه شرایطی برای این فیلم کمدی رقم خواهد خورد. کسی چه می‌داند؟ اصلا شاید هواداران تگزاس و رحمان، هواپیمای در حال سقوط فیلمسازی جناب تبریزی را در جزیره آرامش و پول فرود بیاورند.