هیدروژلی که یکی از تهاجمی ترین انواع سرطان مغز را از بین می برد

یک هیدروژل جدید که بر روی موش ها آزمایش شد، آثاری از تومورهای گلیوبلاستوما را پاکسازی کرده و از بازگشت آنها جلوگیری کرد. این هیدروژل به قدری مؤثر بود که نرخ زنده ماندن ۱۰۰ درصدی قابل توجه در حیوانات وجود داشت. اگرچه نمی ‌توانیم مطمئن باشیم که همان درمان‌ها به آن سطح از موفقیت در انسان دست می ‌یابند، اما این یک رویکرد جدید بسیار امیدوارکننده است.

پاکلیتاکسل داروی شیمی درمانی است که برای ساخت رشته هایی در اندازه نانو برای قرار دادن در مغز استفاده می شود. این دارو قبلاً برای درمان سایر سرطان ها از جمله سرطان پستان و ریه تأیید شده است.

این هیدروژل حفره سرطانی و شیارهای نازکی که در اثر برداشتن تومور به جا می‌ ماند را به طور یکنواخت ‌پوشانده و در طی چند هفته آنتی‌بادی به نام aCD47 آزاد می ‌کند. به نظر می رسد که درمان به قسمت هایی از محل تومور می رسد که سایر داروها ممکن است آن را از دست بدهند.

بتی تایلر (Betty Tyler) پروفسور جراحی مغز و اعصاب از دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور می ‌گوید: ما معمولاً در مدل‌های موش این بیماری ۱۰۰ درصد بقا نمی‌ بینیم.

این توانایی برای تحویل داروها و آنتی بادی ها با هم یعنی ارائه همزمان شیمی درمانی و ایمونوتراپی، بخش دیگری از چیزی است که این هیدروژل را خاص می کند. ترکیب این دو چالش برانگیز است زیرا ساختارهای مولکولی متفاوتی دارند.

محققان این استراتژی را به عنوان تحویل دارو توصیف می کنند و در آزمایشات به نظر می رسید که سیستم ایمنی حیوانات را تقویت می کند. هنگامی که تومورهای گلیوبلاستوما دوباره معرفی شدند، موش‌ها می‌ توانستند بدون درمان بیشتر با آنها مبارزه کنند. با این حال، جراحی برای برداشتن تومور اصلی هنوز مورد نیاز بود. هنگامی که ژل بدون برداشتن اولیه تومور اعمال شد، میزان بقا به ۵۰ درصد کاهش یافت.

هونگانگ کوی (Honggang Cui) مهندس شیمی و بیومولکولی از دانشگاه جان هاپکینز، می ‌گوید: این جراحی احتمالاً مقداری از این فشار را کاهش داده و زمان بیشتری را به ژل می ‌دهد تا سیستم ایمنی را برای مبارزه با سلول‌های سرطانی فعال کند.

کوی توضیح می دهد: درمان گلیوبلاستوما به دلیل کمبود سلول های T محافظ در مغز بسیار دشوار است. دیسک‌های کوچکی به نام ویفرهای گلیادل که توسط همان تیم تحقیقاتی در این مطالعه جدید ساخته شده ‌اند، در حال حاضر پس از برداشتن تومور برای جلوگیری از بازگشت سرطان استفاده می ‌شوند.

محققان اذعان می ‌کنند که تبدیل اکتشافات آنها به درمان‌های عملی که روی مغز انسان کار می ‌کنند، یک چالش خواهد بود. کوی در خاتمه می ‌گوید: علی‌رغم پیشرفت‌ های فناوری اخیر، نیاز مبرمی به استراتژی‌های درمانی جدید وجود دارد. ما فکر می کنیم که این هیدروژل مکمل درمان های فعلی سرطان مغز خواهد بود.

شرح کامل این تحقیق در آخرین شماره مجله تخصصی PNAS منتشر شده است.

بیشتر بخوانید:

271