هنر غم انگیز عکاسی مرگ؛ عکس های چند جنازه که حیرت بر انگیز به نظر می رسند!

عکس هایی از عزیزان که پس از مرگ آنها گرفته شده است ممکن است برای احساسات مدرن بیمارگونه به نظر برسد. اما در انگلستان ویکتوریایی، انن عکس ها راهی برای بزرگداشت مردگان و کم کردن شدت غم و اندوه شدند.

در تصاویری که هم ناراحت کننده و هم به طرز عجیبی تکان دهنده هستند، خانواده ها با جنازه عزیزان شان ژست گرفته اند، نوزادان در خواب به نظر می رسند، و خانم های جوان به زیبایی دراز کشیده اند.

زندگی ویکتوریایی مملو از مرگ بود. اپیدمی هایی مانند دیفتری، تیفوس و وبا کشور را پر از مرگ کرده بود و از سال 1861 ملکه داغدار عزاداری را مد کرد.

ریزه کاری های memento mori – که به معنای واقعی کلمه به معنای “به یاد داشته باشید که باید بمیرید” – اشکال مختلفی داشت و مدت ها قبل از دوره ویکتوریا وجود داشت.

در برخی مواقع برای عکس گرفتن، چشم‌ها به سمت دوربین کشیده می‌شد، که هدف آن این بود که متوفی را زنده‌تر نشان دهد (سمت چپ) در حالی که در موارد دیگر مرگ آشکارتر بود.

اما در اواسط دهه 1800 عکاسی به طور فزاینده ای محبوب و مقرون به صرفه شد – که منجر به پرتره عکاسی یادگاری شد.

اولین شکل موفق عکاسی، خارجی، داگرئوتایپ – یک عکس کوچک و بسیار دقیق روی نقره صیقلی – یک لوکس گران قیمت بود، اما نه به اندازه نقاشی پرتره، که قبلا تنها راه برای حفظ دائمی تصویر یک نفر بود. .

با افزایش تعداد عکاسان، هزینه داگرئوتیپ کاهش یافت. روش های کم هزینه تر در دهه 1850 معرفی شدند، مانند استفاده از فلز نازک، شیشه یا کاغذ به جای نقره.

تصاویر از اجساد دوره ویکتوریایی

در این مورد یکی از دوقلوها مرده و دیگری زنده مانده است. نوزاد مرده با گل احاطه شده است:

دو دختر با مادر مرده خود عکس می گیرند، در حالی که یک پدر ویکتوریایی در سوگ نوزادش است. گونه های زن سمت راست رنگ شده در حالی که کودک نوپا فوت شده او رنگ پریده است:

تمام خانواده – از جمله یک گربه – دور یک کودک مرده روی زمین جمع شده اند که انگار خوابیده است:

پرتره مرگ به طور فزاینده ای محبوب شد. مهدکودک های دوره ویکتوریا مبتلا به سرخک، دیفتری، مخملک، سرخجه بودند – که همگی می توانستند کشنده باشند.

برای اغلب خانواده ها اولین باری بود که به فکر عکس گرفتن افتادند – این آخرین فرصت برای داشتن یک چهره دائمی از یک کودک محبوب بود.

اما همانطور که مراقبت های بهداشتی امید به زندگی کودکان را بهبود بخشید، تقاضا برای عکاسی مرگ کاهش یافت.

ظهور عکس‌های فوری، ناقوس مرگ این هنر را به صدا درآورد – همانطور که اکثر خانواده‌ها در زندگی عکس‌های معمولی دارند.

چشمان پسر روی عکس کشیده شده است، در حالی که دختر بچه به صورت عمودی قرار داده شده است، گویی هنگام بازی با عروسک های مورد علاقه اش به خواب رفته است:

مرگ یکی از عزیزان اغلب محرک برای گرفتن یک پرتره خانوادگی بود – آخرین فرصت برای داشتن یک پرونده دائمی از یک فرزند محبوب:

عکاسی یادگاری فقط در اروپا رایج نبود. این تصاویر در استرالیا گرفته شده اند و بخشی از مجموعه ای در کتابخانه دولتی استرالیای جنوبی هستند: