هزاران نفر در پرتغال به دلیل بحران مسکن تظاهرات کردند

ریتا سیلوا، از گروه مسکن هابیتا، در تظاهرات لیسبون گفت: «امروز یک بحران بزرگ مسکن وجود دارد. “این یک اورژانس اجتماعی است.”

پرتغال یکی از فقیرترین کشورهای اروپای غربی است و داده های دولتی نشان می دهد که بیش از 50 درصد کارگران در سال گذشته کمتر از 1000 یورو (1084 دلار) در ماه درآمد داشتند. حداقل دستمزد ماهانه 760 یورو است.

ارقام Confidencial Imobiliario که داده‌های مربوط به مسکن را جمع‌آوری می‌کند نشان می‌دهد که اجاره‌بها در لیسبون، یک نقطه توریستی، از سال 2015 65 درصد افزایش یافته است و قیمت‌های فروش در آن دوره 137 درصد افزایش یافته است. به گفته یکی دیگر از شرکت‌های اطلاعات املاک و مستغلات، کاسافری، تنها در سال گذشته، اجاره‌بها 37 درصد افزایش یافته است، بیشتر از بارسلون یا پاریس.

وضعیت به ویژه برای جوانان سخت است.

طبق بررسی پورتال مسکن Imovirtual، متوسط ​​اجاره یک آپارتمان یک خوابه در لیسبون حدود 1350 یورو است.

دولت سوسیالیست ماه گذشته بسته مسکنی را اعلام کرد که در کنار سایر اقدامات، به طرح بحث‌برانگیز «ویزای طلایی» پایان داد و مجوزهای جدید برای املاک Airbnb را ممنوع کرد، اما منتقدان می‌گویند که این بسته برای کاهش قیمت‌ها در کوتاه‌مدت کافی نیست.

در تظاهراتی که توسط جنبش «خانه برای زندگی» و دیگر گروه‌ها سازماندهی شد، دیوگو گوئرا تصویرگر 35 ساله گفت که هر روز داستان‌هایی درباره افرادی می‌شنود که برای دسترسی به مسکن تلاش می‌کنند.

او گفت: «افرادی که… کار می کنند و بی خانمان هستند، مردم را بیرون می کنند زیرا خانه آنها به اقامتگاه های کوتاه مدت (برای گردشگران) تبدیل شده است.

بر اساس مطالعه ای که توسط کارگزاران بیمه CIA Landlords انجام شد، دستمزدهای پایین و اجاره های بالا، لیسبون را به سومین شهر کم دوام جهان برای زندگی تبدیل کرده است. نرخ تورم 8.2 درصدی فعلی پرتغال این مشکل را تشدید کرده است.

Nuncio Renzi، یکی از مدیران فروش ایتالیایی که در پایتخت زندگی می کند، گفت: “با حقوق من که بالاتر از حقوق متوسط ​​در لیسبون است، نمی توانم آپارتمانی را اجاره کنم زیرا بسیار گران است.”

(1 دلار = 0.9226 یورو)

(گزارش توسط میگل پریرا و پدرو نونس؛ نویسنده کاتارینا دیمونی؛ ویرایش توسط فرانسیس کری)