ندا کوهی: بازیگرانی که از تئاتر به سینما آمده‌اند، بهتر کار می‌کنند

مهسا بهادری:  داستان فیلم «مصلحت» درباره اشتباه بزرگ پسر فردی است که در دوران اوایل انقلاب در دادستانی جایگاه بسیار مهمی دارد. این پسرک تندرو و عصبانی  در یک درگیری خیابانی با کُلتی که مجوز ندارد به پسر چپ‌گرای خانواده‌ای ثروتمند که قصد مهاجرت از ایران را دارند، شلیک می‌کند. این فیلم سینمایی با کارگردانی حسین دارابی و تهیه کنندگی محمدرضا شفاه، توانست دیپلم افتخار برای بهترین کارگردان (فیلم اول) را به دست آورد.

به همین بهانه با ندا کوهی، بازیگر فیلم گفتگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

فیلم «مصلحت» چندمین تجربه سینمایی شما بود؟

من از سال ۸۵ در تئاتر و فیلم مشغول به فعالیت شدم، اولین کار سینمایی من سال ۸۶ یا ۸۷ با آقای جواد اردکانی یک کار با موضوع دفاع مقدس، با نام «به کبودی یاس» انجام دادم و بعد از آن ‌تجربه‌های سینمایی دیگر هم داشتم. یکی از آنها «پناه» با کارگردانی آقای احمد بهرامی بود که در گروه هنر و تجربه اکران شد. دو کار سینمایی هم با بچه‌های خراسان کار کردم که اکران نشده است.

در تله فیلم‌های تلویزیونی هم حضور داشتید.

بله، در شش تله فیلم حضور داشتم. یک مینی سریال هم با کارگردانی سعید آقاخانی با نام «شب عید» بود که پخش شد، امسال هم سریال ویژه عید را با کارگردانی اقای عیلرضا نجف‌زاده و تهیه کنندگی مهران مهام داریم که بعد از سه ماه تازه کار من پایان یافته است.

به نظر می‌رسد همبازی شدن با خانم ذوالقدر و آقای قائمیان، تجربه تازه‌ای برای شما بوده، چون سابقه همکاری با آنها را نداشتید.

هم بازی شدن با خانم ذوالقدر و آقای قائمیان تجربه بسیار لذت بخش و پرباری برای من بود، ولی جدای از بازیگران پرتجربه، خود این فیلم‌نامه هم برای من جذاب بود چون سوژه‌ای که داشت عدالت بود و آن را بررسی می‌کرد. عدالت همان چیزی است که حالا همه ما به دنبال آن هستیم و فریادش را می‌زنیم به همین خاطر خیلی برای من جذاب بود. 

حذف نگاه نو باعث ایجاد عدالت در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر شده است

در سینمایی مصلحت نقش آقایان پر رنگ‌تر است. 

بله، هرچند که زن‌ها خیلی در این فیلم دیده نمی‌شوند و حضور پررنگی ندارند و  فیلم بیشتر مردانه است، اما ما، زن‌هایی را در بَطن فیلم می‌دیدیم که همین زن‌ها زجرهای زیادی را در خانواده‌ها کشیدند تا عدالتی محقق شود و من با علم به این موضوع در این فیلم بازی کردم، چون این نقش خیلی برایم جذاب بود. به طور مثال من برادری داشتم که قرار بود اعدام شود و همسری که اسمی از آن نیامد، اما در انقلاب شهید شده و فرزندی برای من مانده و باید بزرگ شود و این بهای سنگینی بود که برای انقلاب پرداخت کرده بودیم.

 در این فیلم و یا فیلم نامه مصلحت اندیشی وجود داشت؟ آقای قائمیان در نهایت با تهدید حاضر می‌شود که فرزندش را معرفی کند، این مصلحت اندیشی برای حفظ خانواده بود یا حفظ جان خودش؟

آقای قائمیان با تهدید مجبور به انجام کاری نمی‌شود چون اصلا از این ماجرا اطلاعی نداشت، آدمها این ماجرا را پنهان می‌کردند و وقتی اصل ماجرا را دانست و حقیقت برای او محقق شد، توانست تصمیم بگیرد و عدالت را اجرا کند در واقع وظیفه خود را انجام دهد و پدری را کنار بگذارد، بنابراین مصلحت اندیشی در کار نبوده است.

تعداد زیادی از بازیگران فیلم سینمایی«مصلحت» تئاتری هستند، به نظر می‌آید استفاده از این بازیگران پتانسیل کار را قوی‌تر کرده است، چون اساسا بچه‌های تئاتر اهمیت بیشتری به کار می‌دهند و این موضوع در ماحصل کار تاثیر گذار بوده است.

بازیگر اگر بازیگر باشد، چه تئاتری و چه سینمایی فرقی ندارد، باید کارش را درست انجام دهد اما می‌توان گفت که بچه‌های تئاتر از کسانی که مستقیم وارد عرصه تصویر می‌شوند بهتر کار می‌کنند.

بچه‌های تئاتر از کسانی که مستقیم وارد عرصه تصویر می‌شوند بهتر کار می‌کنند.

 بچه‌های تئاتر مسائلی را در صحنه تئاتر تجربه کرده‌اند که برای بازی مقابل دوربین به کمک آنها می‌آید، حالا مدیوم‌ها دست بچه‌ها آمده و مشخص کرده که برای بازی بهتر در سینما  تلویزیون به پیشینه تئاتری نیاز است، کسی که پیشینه تئاتری دارد قطعا در تصویر ظرایفی به خرج می‌دهد که باعث رخ دادن اتفاقات بهتری می‌شود و امیدوارم در این فیلم این طور باشد، خیلی خوشحالم که بچه‌های این گروه، تئاتری بودند و ممنون از حسین دارابی که در اولین کارش به ما اعتماد کرد.

 امسال ما شاهد این موضوع هستیم که بخش نگاه نو برداشته شده است و فیلم‌ها همه در یک سطح به نمایش گذاشته می‌شود این اتفاق تاثیری در بیشتر دیده شدن اثر دارد؟

بله قطعا همین طور است ،چون عقیده شخصی من این است، کسی که فیلمی می‌سازد و کارگردانی آن را برعهده می‌گیرد باید کارش را درست انجام دهد، حالا فرقی ندارد که اولین فیلم آن کارگردان باشد یا دهمین فیلمش، او باید کارش را درست انجام دهد.

بنابراین این تبعیضی که در گذشته قائل می‌شدند و بخش حرفه‌ای را از نگاه نو جدا می‌کردند ایده خوبی نبود، گرچه فکر نکنم بتوان اسم آن را تبعیض گذاشت، شاید این تفاوت وجود داشت تا جوان ترها در یک قالب جدا بررسی شوند و به آنها بها داده شود، که فکر می‌کنم وجود بخش نگاه نو  با این زاویه دید اتفاق بدی نبود، اما درکل بهتر است که جوان‌ترها هم با کارگردانان حرفه‌ای مقایسه شوند و یاد بگیرند که باید کارشان را درست انجام دهند و فکر می‌کنم حسین دارابی به خوبی این موضوع را بلد بود.

با حذف نگاه نو از جشنواره، عدالت هم بیشتر برقرار شده بود؟

بله به نظر اینگونه می‌آید که حذف نگاه نو باعث ایجاد عدالت در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر شده است.

۵۸۲۴۵