معروف‌ترین بیابان‌های چین؛ شگفتی شن‌های آوازخوان و دریاچه مرگ

سرزمین پهناور چین خانه انواع جاذبه‌های طبیعی محسوب می‌شود. این کشور نه‌تنها میزبان کوه‌های باشکوه، جنگل‌های سرسبز، رودهای خروشان و اقیانوس‌های پهناور است، بلکه برخی از شگفت‌انگیزترین بیابان‌های جهان نیز در آن قرار دارند. در این مطلب، سفری به ۹ بیابان مشهور چین مثل باداین جاران، تکله‌مکان، شاپوتو، قربان‌تونغوت، کوبوچی، تنگر، قیدام و غیره خواهیم داشت؛ هر بیابان با جذابیت‌ها و ویژگی‌های خاص خود، تجربه سفر به چین را به یادماندنی‌ می‌کنند (chinaxiantour).

در شمال مغولستان داخلی، یکی از زیباترین بیابان‌های چین یعنی «بیابان باداین جاران» (Badain Jaran Desert) واقع شده است. این بیابان نه‌تنها عنوان چهارمین بیابان بزرگ جهان را دارد، بلکه میزبان برخی از بلندترین تپه‌های شنی ثابت در جهان نیز است. این منطقه به دلیل داشتن بزرگ‌ترین محدوده شن‌های آوازخوان در جهان، به‌عنوان «سرزمین شن‌های آوازخوان» شناخته می‌شود. به‌صورت کلی این منطقه به‌ خاطر پنج شگفتی طبیعی خود یعنی تپه‌های مرتفع، شن‌های آوازخوان، دریاچه‌ها، چشمه‌ها و معابد باستانی در سراسر جهان شهرت دارد.

عکاس: نامشخص / سایت whc.unesco.org

«بیابان تکله‌مکان» (Taklamakan Desert) با وسعت حدود ۳۳۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع، دومین بیابان روان بزرگ جهان است که در بین مردم بومی به‌عنوان «دریای مرگ» نیز شناخته می‌شود. میانگین بارش سالانه در این منطقه کمتر از ۱۰۰ میلی‌متر است. به دلیل این شرایط اقلیمی، از بیابان تکله‌مکان به‌عنوان یکی از خشن‌ترین مناطق زمین یاد می‌شود. در گذشته شهرها و روستاهای پررونقی در اطراف این منطقه وجود داشت؛ اکنون بخش‌هایی از این مناطق به سایت‌های تاریخی تبدیل شده‌اند و گردشگران می‌توانند از آن‌ها بازدید کنند.

عکاس: نامشخص / سایت news.cgtn.com

«بیابان شاپوتو» (Shapotou Desert) که در کنار «رود زرد» (Yellow River) قرار دارد، چشم‌اندازی شگفت‌انگیز از تپه‌های شنی و جریان آب را در اختیار گردشگران قرار می‌دهد. این منطقه بیشتر به پارکی تفریحی با تم بیابانی شباهت دارد؛ چراکه مجموعه متنوعی از سرگرمی‌ها را در خود جای داده است. بازدیدکنندگان در این منطقه علاوه‌‌بر انجام فعالیت‌های معمول کویری مانند سر خوردن روی شن و شترسواری، می‌توانند در اطراف رود زرد به انجام تفریحاتی مثل قایق‌سواری، بانجی جامپینگ و غیره بپردازند.

عکاس: نامشخص / سایت chinaexploration.com

در قلب «شهر دون‌هوانگ» (Dunhuang City) در «استان گانسو» (Gansu Province)، «کوه شن‌های آوازخوان» (Echoing-Sand Mountain) و «دریاچه هلالی» (Crescent Lake) قرار دارند. این دریاچه آرام و تپه‌های شنی طلایی صحنه‌ای را ایجاد می‌کنند که به ندرت در دیگر بیابان‌های چین دیده می‌شود. با ورود به این منطقه، کوه شن‌های آوازخوان با ارتفاع حدود ۲۰۰ متر به چشم می‌آید. وقتی بالای تپه‌ها می‌رسید، نمایی گسترده و کامل از دریاچه هلالی و محیط اطراف آن مقابل چشم شما ظاهر می‌شود. این چشمه شفاف به شکل هلال ماه است و به‌همین‌دلیل نام آن را دریاچه هلالی گذاشته‌اند.

عکاس: نامشخص / سایت silkroadtravel.com

«بیابان قربان‌تونغوت» (Gurbantunggut Desert) با وسعت بیش از ۴۸٬۰۰۰ کیلومتر مربع، دومین بیابان بزرگ چین محسوب می‌شود. بیابان قربان‌تونغوت فرصت خوبی برای دوری از دنیای مدرن و غرق شدن در طبیعی بکر، فراهم می‌کند. هنگام گشت‌وگذار در این بیابان طلایی، با فرم‌های زمین‌شناسی شگفت‌انگیزی روبه‌رو خواهید شد که از جمله آن‌ها می‌توان به تپه‌های شنی ثابت و نیمه‌ثابت، واحه‌ها و چشم‌انداز درختان کاشته شده به دست انسان مانند درختان صنوبر و بید قرمز اشاره کرد.

عکاس: نامشخص / سایت alchetron.com

«کوبوچی» (Kubuqi) در زبان مغولی به معنی «کمان» است. این بیابان در کنار رود زرد شکلی شبیه کمان ایجاد می‌کند و به‌همین‌خاطر با نام کوبوچی شناخته می‌شود. کوبوچی هفتمین بیابان بزرگ چین است. امروزه چند منطقه دیدنی در بیابان کوبوچی وجود دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به مجموعه تفریحی در انتهای شرقی بیابان و «مجموعه تفریحی دریاچه هفت‌ستاره» (Seven-Star Lake) اشاره کرد.

عکاس: نامشخص / سایت news.cgtn.com

«بیابان تنگر» (Tengger Desert) در جنوب‌شرق «منطقه آلکسا» (Alxa Region) در منطقه خودمختار مغولستان داخلی قرار دارد. این بیابان با وسعت بیش از ۳۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع، چهارمین بیابان بزرگ چین و دومین بیابان بزرگ مغولستان داخلی محسوب می‌شود. در داخل بیابان تنگر، تپه‌های شنی، حوضچه‌های آب، سواحل پوشیده از چمن، کوه‌ها، تپه‌های کم‌ارتفاع و دشت‌ها در هم آمیخته‌اند. بیابان تنگر دارای اکوسیستم نسبتا غنی است و بنابراین مانند بسیاری از بیابان‌‌های چین خشک و بی آب نیست. این بیابان همچنین یکی از پایگاه‌های مهم انرژی بادی در چین به‌شمار می‌رود.

عکاس: نامشخص / سایت news.cgtn.com

«بیابان قیدام» (Qaidam Desert) در «حوضه قیدام» (Qaidam Basin) «استان چینگهای» (Qinghai) قرار دارد و بلندترین بیابان جهان به‌شمار می‌رود. وسعت منطقه بیابانی قیدام حدود ۳۴٬۹۰۰ کیلومتر مربع است و شامل تپه‌های شنی، دریاچه‌ها و دشت‌های نمکی می‌شود. حدود ۷۰٪ زمین‌های بیابانی قیدام ماسه روان دارند. پوشش گیاهی این منطقه به‌دلیل تغییرات اقلیمی و فعالیت‌های انسانی تخریب شده و حجم آب رودخانه‌ها کاهش یافته است. رنگ‌ شن‌ها در این بیابان زیر نور خورشید و ابرها تغییر می‌کند و این پدیده یکی از جذابیت‌های این بیابان محسوب می‌شود.

عکاس: نامشخص / سایت oneearth.org

«اولان بوه» (Ulan Buh Desert) در زبان مغولی به معنی «گاو نر سرخ» است. این بیابان در غرب منطقه خودمختار مغولستان داخلی قرار دارد. طول این بیابان از شمال تا جنوب ۱۷۰ کیلومتر و عرض آن از شرق تا غرب به ۱۱۰ کیلومتر می‌رسد و مساحتی حدود ۱۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع دارد. قسمت جنوبی بیابان پر از ماسه روان، بخش مرکزی شامل تپه‌های شنی و بخش شمالی دارای تپه‌های شنی ثابت و نیمه‌ثابت است. این بیابان آب‌وهوای نسبتا خشکی دارد؛ اما گونه‌های گیاهی و جانوری منحصربه‌فردی در آن دیده می‌شود.

عکاس: نامشخص / سایت chinaxiantour.com

آیا شما به کویرگردی علاقه‌مند هستید و تاکنون به کویر سفر کرده‌اید؟ خوشحال می‌شویم نظرها و تجربه‌های خود را با ما و همراهان کجارو به اشتراک بگذارید.

منبع عکس کاور: سایت worldatlas.com؛ عکاس: نامشخص (بیابان تکله‌مکان)