به گزارش خبرآنلاین، محمد مسجدجامعی در گفتگویی در پاسخ به اظهارات وزیرخارجه عراق که گفته بود میخواهیم دیدگاه ایران و کشورهای خلیج فارس را به یکدیگر نزدیک کنیم و ایران در برهه ای به دنبال عضو ناظر در سازمان همکاری خلیج فارس بود گفت:اگر واقعبینانه صحبت کنیم، این شورای همکاری در داخل خودش گسلهای زیادی دارد. نمونه آن مشکل قطر با دیگر کشورها بود. حالا آن گسل به اعتباری ترمیم شده ولی گسلهای نهان زیادی وجود دارد. تمامی آنها با یکدیگر اختلافات جدی مرزی و سرزمینی دارند و مهم این است که این مناطق عموماً واجد منابع غنی نفت و گاز است.منهای این نکته نفع ما در این است که با هرکدام از این کشورها تک تک صحبت کنیم و رابطه خود با انها را مورد به مورد تنظیم کنیم، به نفع ما نیست که انها را در یک بلوک قرار دهیم. از این گذشته ایران هیچگاه نمیتواند عضو ناظر در این مجموعه باشد. این کار مفید هم نیست و سوءظن آنها را تحریک میکند. حتی پیشنهاد کردن آن هم مناسب نیست. برخی ابتکارات به نظر ما خیرخواهانه است ولی از نگاه انها اینطور نیست. این پیشنهادها عملاً اعتماد شکن است و بهتر است انجام نشود و اصولاً بدان نیازی هم نیست. صرفنظر از همه نکات، به نفع ما نیست که در مجموعه پرتعارضی قرار گیریم و در نهایت مجبور باشیم به نفع این و یا آن موضع بگیریم. مثلاً اگر ما در مجموعه آنها بودیم پس ازبحران قطر به نفع کدامین طرف موضع میگرفتیم.
این کارشناس ادامه داد: مضافاً که ما کشور خاصی هستیم. این ناشی از تاریخ و فرهنگ و هویت و آداب و رسوم ما است. ما در هیچ مجموعهای نمیتوانیم قرار بگیریم، اما میتوانیم با همگان رابطه خوبی داشته باشیم. کسانی که درباره امنیت جمعی در خلیج فارس صحبت میکنند به مشکلات آن و حتی به امکان آن، کمتر اندیشیدهاند و بگذریم.نکته بعدی این است که – البته ممکن است خیلیها با آن موافق نباشند – در نهایت اگر مسائل این کشورها و مسائل کل منطقه با دقت و بیطرفانه بررسی شود به نظر من به این نتیجه میرسیم که رژیمهای موجود در این کشورها به مراتب بهتر از هر جانشینی است که بتوانیم برای انها فرض کنیم.ادامه این رژیمها بیشتر به نفع ما است، به این معنی که امکان همکاری با آنها بیش از هر جانشین دیگری است. رابطه متوازن با آنان هم به ثبات اجتماعی و شکوفایی اقتصادی ما کمک میکند و هم موجب بهبود ذهنیت عمومی اهل سنت نسبت به ما میشود. ما پیوسته درباره تقریب و وحدت اسلامی صحبت کردهایم، این مهم بدون جلب اعتماد رژیمهای مسلمان ممکن نیست. نمیتوان با تکیه صرف به عالمان و شخصیتهای دینی و یا گروههای انقلابی مسلمان به چنین نتیجهای رسید. این اشتباهی است که از مدتها قبل بدان مبتلا بودهایم. اینان در بسیاری از موارد عملاً تابع و یا حداقل متأثر از رژیمهای حاکم خود هستند.
وی در پایان گفت: با توجه به این نکات است که میتوان اقدامات دینی تحریک کنندهشان را در نواحی مرزی متوقف ساخت و اتخاذ چنین سیاستی خود زمینه بهتری را برای تعاملات اقتصادی و تجاری و همکاریهای مختلف دیگر فراهم میآورد.اگرچه ممکن است بسیاری این نکته را نپذیرند، اما در مرحله کنونی رابطه دینی و حتی فرهنگی در مفهوم مصطلح آن، به نفع نیست. از نقاط دیگری همچون ورزش، محیطزیست، همکاریهای حقوقی و احیاناً هنری میباید آغاز کرد و به دلائلی مسابقات ورزشی را در این میان تأثیر به مراتب بیشتری است. علیرغم اینکه به دلیل کرونا تماشاچیان در مسابقات شرکت نمیکنند. از زاویهای دیگر باید بدانها نگریست و با تغییر رویکرد خود، میباید شرائطی فراهم آید که آنان نیز از زاویهای دیگر به ما بنگرند.
مشروح این گفتگو را ایـــنـــــجــــــــــــــــــا بخوانید.
310311
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰