مرگ اولیور هاردی، یکی از بزرگترین کمدین‌های تاریخ

اولیور هاردی بازیگری را از سال ۱۹۱۴ شروع کرد اما با مجموعه فیلم‌های لورل و هاردی به شهرت و محبوبیت رسید. مجموعه فیلم‌هایی که از ۱۹۲۷ تا ۱۹۵۱ ساخته شدند و تعدادشان به ۱۰۶ فیلم می‌رسد، ۲۴ فیلم صامت، ۴۵ فیلم کوتاه، ۲۷ فیلم بلند. همه این فیلم‌ها کمدی‌اند، هرچند داستان‌های مختلفی را – از خانوادگی و جنگی گرفته تا ترسناک – روایت می‌کنند.

اولیور هاردی زمستان ۱۸۹۲ در هارلم ایالت جورجیا متولد شد. پدرش کهنه‌سرباز جنگ داخلی و یکی از سربازان جبهه تجزیه‌طلبان (ائتلاف ایلات‌های جنوبی) بود و حتی زخمی از آن جنگ را روی بدنش داشت. بعد از جنگ در اداره دارایی همان منطقه مشغول به کار شد و جز اولیور ۴ فرزند دیگر هم داشت. سال ۱۸۹۳ برای نجات یکی از پسرانش که در رودخانه افتاده بود به آب زد و هرچند نجاتش داد، خودش حریف جریان رود نشد و زیر آب رفت. اینچنین بود که زندگی اولیور هاردی با تراژدی شروع و او بی‌پدر بزرگ شد. پسر مشکل‌سازی بود و مدام در خانه و مدرسه دردسر درست می‌کرد. نه از تحصیل در مدرسه نظامی به بچه‌ای مطیع تبدیل شد و نه آموزش رسمی او را سر به راه کرد. به تئاتر و موسیقی علاقه داشت و سرانجام مادرش او را در هنرستانی در آتلانتا ثبت‌نام کرد. از اواخر نوجوانی تئاتر برایش جدی شد و همان دوره برای گذران زندگی در یکی از سالن‌های نمایش فیلم شغلی برای خودش دست و پا کرد. 

کارش آنجا فروش بلیت و جارو زدن سالن و راهروها بود. همانجا هم بود که جذب سینما شد، تئاتر را کنار گذاشت و بازیگری جلوی دوربین را مسیر زندگی‌اش کرد. کمی این در و آن در زد و بعد با چند واسطه و کمی جسارت و سرسختی راهی برای رسیدن به هدفش پیدا کرد و اولین‌بار سال ۱۹۱۴ جلوی دوربین رفت.

 هرچند به خاطر اضافه‌وزن از خدمت در ارتش معاف یا منع شد در هنر چیزی سد راهش نمی‌شد. بازیگر بااستعدادی بود و می‌گویند فرصت‌ها را می‌شناخت و از دست‌شان نمی‌داد. گام به گام در این حرفه پیش رفت تا اینکه سال ۱۹۲۱ در فیلم «سگ خوش‌شانس» با استن لورل همبازی شد و تا ۱۹۲۷ در چند پروژه مختلف دیگر هم با او همکاری کرد (استن لورل آن زمان از اولیور هاردی کمی سرشناس‌تر بود و حتی تجربه کارگردانی را هم در کارنامه کاری‌اش داشت). 

سرانجام فصل طولانی و مهم زندگی‌اش با فیلم «شلوار پوشیدن فیلیپ» – که او و لورل بازیگران اصلی‌اش بودند – شروع شد. تماشاگران از فیلم و از تضاد دو شخصیت محوری آن استقبال کردند و همین موفقیت هم بود که این دو را به ساختن فیلم‌های بعدی به همین سبک و سیاق تحریک کرد. اولیور هاردی سال ۱۹۵۷ در چنین روزی در هالیوود از دنیا رفت. چند سال آخر عمرش همیشه بیمار و رنجور بود و ماه‌های منتهی به مرگ را روی تخت سپری کرد. بعد از سکته تابستان ۱۹۵۶ زمین‌گیر و بستری شده بود و نمی‌توانست حرف بزند. حتی برای انجام ضروری‌ترین کارهای شخصی به کمک همسرش نیاز داشت. در همین شرایط بد، باز دوبار سکته کرد و بعد از سکته دوم به کما رفت و چند روز بعد هم تسلیم مرگ شد.

۵۸۵۸