محمدتقی میر؛ پزشک شیرازی و اندیشمند ناشناخته روزگار ما

نشانه ها و اِلِمان های خاک پاک شیراز برای شیرازی های‌و هموطنان عزیز وحتی سایر مردمان گیتی خاصه دوستداران شعر و ادب و فلسفه بزرگانی هستند که در این خاکِ ادب پرور دُرفشانی کرده، با غزل‌های عارفانه وعاشقانه گلستانی از حکمت وادب را در فلسفه ی زندگی به تصویر کشیده تا دروازه ی بوستان حیات بشر در اسفار اربعه گشوده شود.

لذا تا دنیا دنیاست و تاریخ بشر جاری و ساری، آسمان علم و ادب گیتی با درخشش این ستارگان نورانی است. از شیخ اجل سعدی شیرازی تا لسان الغیب حضرت حافظ و صدرالمتالهین، ملاصدرا شیرازی این فیلسوف وارسته ونابغه تا وصال شیرازی و صورتگر و شوریده شیرازی و بزرگانی که کتابت نام و رسمشان حکایت مثنوی هفتادمن کاغذ خواهد بود هر یک ستاره ای هستند راهگشا و راهبر. هر صفحه و ورقی از این کتاب پر افتخار را که تورق کنیم چشممان از دیدن و فهم ودرکمان از داشتن چنین شخصیت هایی ذوق زده شده با فخر و افتخاری زاید الوصف و حظ وافر به خود می بالیم که چنین هموطنانی داریم.

شیراز و شیرازی همواره با حافظ و سعدی شناخته می شود و به وجود نازنین ملاصدرا افتخار کرده و می کند.اگر نیاکان و اجداد ما قرن ها پیش همدم و همعصر چنین شخصیت های ماندگاری بوده اند.نسل امروز خاصه هموطنان عزیز در شیراز نیز می بایست به وجود و حضور انسانهای وارسته ای افتخار کنند که هر یک به تنهایی در تاریخ این مرز و بوم مقام و جایگاهی وارسته و قابل تکریم دارند. در عصر حاضر، شیراز علاوه بر اِلِمان ها و نشانه های گذشتگان که تا ابد بر تارک تاریخ می درخشند دارای نشانه هایی است که افتخار همعصر بودن با ایشان نصیب نسل امروز شیراز و شیرازی هاست و از آن جملهِ نشانه ها می توان به بیمارستان میر و دکتر محمد تقی میر اشاره کرد.

وامابعد… حرفه‌ی وکالت برای بنده علاوه بر توفیقات معمول و متعارفش همواره سبب رویدادها و اتفاقات ماندگار و شیرینی شده است تا بدین سبب بیش از پیش و حد متعارف خودم را مرهون حرفه ام دانسته، وکالت را معشوق دلربای خویش بدانم . از توفیق حضور و تلمذ نزد اندیشمندان حاضر در مجموعه ی وبلاگ نخبگان خبرگزاری محترم خبرآنلاین تا آشنایی با برخی چهره های ماندگار و دوست داشتنی مانند استاد محمود دولت آبادی بزرگ تا ورزشکاران ،هنرمندان و چهره های تاثیر گذار عالم سیاست و رسانه و… شانس و اقبالی بوده ناشی از حضور در این حرفه .در همین راستا چندی است که توفیق آشنایی و دوستی با تنها یادگار دکتر میر بزرگ یعنی سیروس عزیز ناشی از عقد وکالت نصیبم شده است گرچه آغاز آشنایی حاصل عقد وکالت بود و سیروس عزیز موکل بنده شد اما نکته ی جذاب و دوست داشتنی این عقد برای من اینگونه رقم خورد که هنوز مُهر و امضا این رابطه خشک نشده بود که صفا و صمیمیت موکل سبب انعقاد عقد اخوت و رفاقت شد لذا مهر و صفای سیروس عزیز سایه انداخت بر رابطه وکیل و موکل.

تا پیش از دیدن «سیروس میر» تصورم بر این بود که محمد تقی میر پزشکی حاذق و متخصصی مردم دار بوده که در اقدامی شایسته‌ی تقدیر بیمارستانی تأسیس کرده و حتی تصور میکردم میر و خانواده‌اش از این بیمارستان سهم و منفعتی دارند اما آشنایی و افتخار دوستی با سیروس عزیز( اصرار و الزام ایشان بر اینکه وی را سیروس خطاب کنم نه آقای دکتر سیروس میر ،مانع ذکر اوصاف ایشان است) سبب شد تا با انسانی جامع الاطراف آشنا شوم پزشکی حاذق، فیلسوفی دانا، شاعری توانا و مترجمی زبردست و نویسنده‌ ای کاردان،همشهری وطن دوست و میهن پرستی که در سن ۷۰ سالگی به معذوریات سن و سال پشت پا زده دست از متعلقات دنیا شسته و با کیف جراحی اش راهی جبهه و جنگ می‌شود تا با دانش خویش سرداران و سربازان جان بر کف میهن را تیمار کند. دکتر محمد تقی میر بر سه زبان زنده دنیا آنچنان مسلط بوده که کتب متعددی را از زبان‌های عربی انگلیسی و فرانسه به فارسی سلیس ترجمه کرده است.سیروس نقل می کند پس از آنکه فلسفه ی غرب را در دانشگاه گذراندم،تابستان نزد پدر اسفار اربعه ی ملاصدرا را به عربی آموختم تا با فلسفه ی اسلامی آشنا شوم که در این رهگذر تسلط پدر بر آیات قرآن و تفسیر این آیات در ارتباط با فلسفه ی ملاصدرا و…وی را هیجان زده می کند.

علاوه بر توانایی ها و قابلیت هایی که ذکر جزئیات آن از حوصله ی این یادداشت خارج است، لازم است به کتابخانه دکتر محمد تقی میر که گنجینه ایی منحصر به فرد در عرصه ی کتابداری و مرجع شناسی شناخته می شود اشاره کرد. مجموعه های خطی دکتر میر که امروزه در برخی کتبِ معرف و مرجع شناسی از آن به عنوان تنها منبع موجود از آن تالیفات ذکر نام شده است،آنچنان واجد ارزش و اهمیت تاریخی است که شناسایی و جمع آوری این آثار بلاشک تکلیفی است بر متصدیان امر.

واما هدف از نگارش این یادداشت ابتدا تذکری است به خودم و یادآوری به سایر دوستان اهل رسانه و… در معرفی مفاخرِ معاصر شهر شیراز و سرزمین دوست داشتنی امان تا نسل فعلی و آینده ی ایران چهره های ماندگار واثرگذر علم و دانش کشورش را بهتر و بیشتر شناخته،ایشان را قدر بدانند. خاصه در روزگاری که جوانان این سرزمین نیازمند الگوهایی تمام عیار و قابل اعتنا هستند تا از تبعات منفی و آسیب های احتمالی برخی هجمه ها مصون بمانند.

لذا برای ثبت در تاریخ باید اذعان کرد،تنها یادگار دکتر محمدتقی میر یک بیمارستان نیست بلکه باید با خط زرین در تاریخ این سرزمین نگاشته شود که دکتر محمد تقی میر یکی از بنیانگذاران مدرسه طب در ایران و شیراز ، از جمله بانیان اولین بیمارستان خصوصی شیراز، حکیمی است جامع الاطراف اما ناشناخته .لذا امید است کارگزارن فرهنگی و مسئولین کشوری- شهری به شکلی شایسته و بایسته در معرفی و شناخته شدن چنین مشاهیری اقدام کنندانشاالله

* وکیل دادگستری – شیراز