ماهیگیر پس از غرق شدن کشتی مهاجران ایتالیایی می گوید: “من نتوانستم آنها را نجات دهم.”

تا زمانی که خورشید طلوع کرد، در حالی که زیر نور مشعل تلفن همراه یکی از دوستانش تلاش می‌کرد تا اجساد را پس بگیرد، متوجه مقیاس ویرانی اطرافش نشد.

او به رویترز گفت: “من برای این کار آماده نبودم، وحشت کردم… 10 جسد را دیدم که همه روی هم قرار گرفتند.”

مقامات ایتالیایی می گویند بین 150 تا 200 مهاجر سوار قایق چوبی بودند که پس از حرکت از ترکیه، در نزدیکی Steccato di Cutro در جنوب ایتالیا متلاشی شد.

بیشتر آنها از افغانستان، سایرین از پاکستان، سوریه، سرزمین های فلسطینی، ایران و سومالی بودند. حدود 80 نفر نجات یافتند و جستجو برای یافتن دیگران ادامه دارد.

بستگان از شمال اروپا به شهر مجاور کروتون سفر کرده اند تا در یک سالن ورزشی که تابوت ها در آن گذاشته شده است، عزاداری کنند. مقامات گفتند که حداقل 16 نفر از قربانیان زیر سن قانونی هستند.

لوسیانو، 51 ساله، که در ساعات اولیه روز یکشنبه پس از هشدار یکی از دوستانش که فاجعه را دید، به کمک شتافت، روز دوشنبه و سه‌شنبه نیز به تلاش‌های نجات ملحق شد و گفت که او به بازیابی چهار جسد کمک کرده است.

او از اندوه و گناه خود گفت که نمی تواند بیشتر از این انجام دهد.

لوسیانو که یک رستوران نیز دارد، در ساحل محاصره شده توسط بقایای قایق گفت: “ناراحتی من این است که نتوانستم هیچ یک از آنها را نجات دهم.”

به ویژه، او نمی توانست از فکر پسر کوچکی که در صبح اول سعی کرد نجاتش دهد، دست بردارد.

او 2 یا 3 ساله بود. با چشمان باز او را بیرون کشیدم و گفتم شاید نجاتش بدهم. اما من مجبور شدم این چشم ها را ببندم.

“اگر یک دقیقه یا 20 ثانیه زودتر آنجا بودم، شاید می توانستم او را نجات دهم.”

(گزارش توسط آنجلو آمانته؛ ویرایش توسط کیت ویر و جان استون استریت)