فرشته حسینی: من ایران را دوست دارم، چون این‌جا بزرگ شده‌ام/ گزارش نشست فیلم «دسته دختران»

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «دسته دختران» با حضور منیر قیدی (کارگردان)، محمدرضا منصوری (تهیه‌کننده)، سامان لطفیان (فیلمبردار)، ابراهیم امینی و میلاد اکبرنژاد (نویسندگان)، عباس عباسی (طراح گریم)، مهدی ابراهیم‌زاده (صدابردار)، صدف عسگری، مهدی حسینی‌نیا، فرشته حسینی، نیکی کریمی و حسین سلیمانی (بازیگران) برگزار شد.

در آغاز این نشست، منیر قیدی، کارگردان «دسته دختران» درباره اقتباس از فیلم یا کتابی دیگر برای ساخت اثرش گفت: «هیچ شخصیتی به‌طور مستقیم از کتاب یا ماجرا یا حقیقتی شکل نگرفته بود اما شخصیت‌ها برآوردی از مطالعات من هستند. همه کاراکترها ساختگی‌اند و باید بگویم که من تنها فیلم‌هایی را می‌سازم که به موضوع آن اشراف و احاطه داشته باشم.»

او در واکنش به سخن یکی از اهالی رسانه که پرسید «آیا عمدی داشته که فیلم را شبیه «تنگه ابوقریب» ساخته است»، توضیح داد: «اگر هم قرار بود شباهتی باشد، فکر می‌کنم فیلم‌های خیلی بهتری نسبت به «تنگه ابوقریب‌» وجود دارند؛ مثل فیلم‌های آقای درویش و حاتمی‌کیا.»

این کارگردان ادامه داد: «من به این فکر نکردم که ساختن این فیلم نیاز به جسارت دارد یا نه؛ باید بگویم که من خودم را کارگردانی تکنیسین نمی‌دانم و صرفا کاری را که دوست دارم، انجام می‌دهم و این فیلم را دوست داشتم.»

قیدی درباره به تصویر کشیدن سقوط خرمشهر و فراری شدن شخصیت‌های فیلم به جای نجات شهر عنوان کرد: «ما درباره یک حقیقت فیلم ساختیم و متاسفانه همه ما می‌دانیم که خرمشهر سقوط می‌کند اما این فیلم نه درباره سقوط خرمشهر که درباره عشق و امید به آینده بود.»

او درباره پردازش شخصیت‌های فیلم بیان کرد: «فیلم ما کاراکتر محور نبود. وقتی درباره ۵ شخصیت صحبت می‌شود که هرکدام برای خودشان شخصیتی اصلی هستند، هر کدام زمان مخصوص به خود را نیاز دارند و من فکر می‌کنم به اندازه زمان فیلم به سرنوشت همه آثار پرداختیم.»

در ادامه، فرشته حسینی، بازیگر فیلم، درباره «دسته دختران»، گفت: «در این فیلم همه تلاش ما، ترسیم چهره زشت جنگ بود و امیدوارم موفق عمل کرده باشیم.»

این بازیگر درباره این‌که تا چه میزان برای بازی در این فیلم با زنان افغانستان که سالهاست شاهد جنگ و درگیری هستند، احساس نزدیکی کرده است، گفت: «من کاراکتر آرامی دارم و این شخصیت بسیار از من دور بود اما با تصاویری که از جنگ در کشورم می‌بینم، احساس همذات‌پنداری با نقش داشتم و از ته دل کار می‌کردم.»

حسینی درباره بازی کردن در فیلم دفاع مقدسی ایرانی با وجود اصالت افغانستانی، گفت: «من بین افغانستان و ایران تفاوتی به لحاظ حسی قائل نیستم و باید بگویم که من ایران را بسیار دوست دارم. فکر می‌کنم همه می‌توانند درک کنند که وقتی جایی بزرگ می‌شوی متعلق به همان‌جا خواهی بود.»

۵۷۵۷