عسگرپور: فیلمنامه نوشتن را بیشتر از کارگردانی دوست دارم

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، موزه سینمای ایران، در ادامه سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی، گفت‌وگو با محمدمهدی عسگرپور، فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده را منتشر کرد.

محمدمهدی عسگرپور با بیان این‌که سوم دی ۱۳۴۲ در تهران به دنیا آمده است، گفت: «اولین درآمدم از سینما در سن ۱۱ سالگی بود. در کتابخانه‌ای که من زیاد رفت و آمد داشتم، گفتند تعدادی از کودکان و نوجوانان را برای بازی در یک فیلم می‌خواهند و من هم ثبت‌نام کردم. ۱۲ روز، ما را سر صحنه فیلم «چنین کنند حکایت» ساخته آقای اصلانی بردند که من نقش یک هنرور را داشتم و مهرداد فخیمی فیلمبرداری آن‌را برعهده داشت.»

وی ادامه داد: «نکته جالب این بود که مدیر تولید فیلم، هر روز بعد از پایان فیلمبرداری، داخل اتوبوس می‌آمد، کیفش را باز می‌کرد و یک اسکناس ۵۰ ریالی که در آن زمان پول خوبی بود، به ما می داد و من برای ۱۲ روز، ۶۰ تومن گرفتم.»

عسگرپور درباره حضورش به عنوان دبیر در دو دوره جشنواره ملی فجر گفت: «برای من تجربه خوبی بود و کمک کرد تا فضای جانبی سینما را به شکل دیگری ببینم و متوجه شوم دوستان نزدیک در چه جاهایی ممکن است همراهی نکنند و یا دوستانی که حتی فکرش را هم نمی‌کنیم، در کجاها کمک کردند و این نکته برایم جذاب بود.»

این تهیه‌کننده درباره مدیریت خود در جشنواره جهانی فیلم فجر نیز توضیح داد: «برای پذیرفتن دبیری جشنواره جهانی فیلم فجر چند پارامتر وجود داشت. ابتدا علاقه‌مندی‌ام به حوزه جشنواره جهانی ، اصرار رضا میرکریمی و تعدای از همکاران در جشنواره جهانی و حسین انتظامی که در جلساتی که با او داشتیم به من حس مثبتی داد و باعث شد تا دبیری جشنواره جهانی را بپذیرم.»

وی درباره مدیریتش بر خانه سینما هم گفت: «دفعه دوم که مدیریت خانه سینما پیشنهاد شد، اصرار برخی دوستان بیشتر بود و در این‌که این مسئولیت را بپذیرم، رضا میرکریمی که خودش مدیرعامل خانه سینما بود، نقش زیادی داشت که در نهایت پذیرفتم. انتخابات برگزار شد و من در سال ۸۷ رئیس هیات مدیره و مدیرعامل خانه سینما شدم. یادم می آید در همان سال، زنده‌یاد خسرو شکیبایی فوت کرده بود و تشیع ایشان باید مدیریت می‌شد که جمعیت زیادی آمده بود که آن مراسم درواقع برای من تلنگری بود مبنی بر این‌که وارد جایی شدم که مدیریت خاص خود را می‌طلبد.»

عسگرپور با اشاره به برنامه‌های خود برای خانه سینما، توضیح داد: «در دوره هفت ساله‌ای که در خانه سینما بودم، تدوین لایحه نظام صنفی، مهم‌ترین اتفاق بود و طرح ما این بود که با تشکیل یک سازمان نظام صنفی، مانند نظام پزشکی و نظام مهندسی، بخشی از کارهای وزارت ارشاد منتفی شود و سازمان نظام صنفی این ماموریت را بر عهده بگیرد. یک کار فشرده‎ای هم درباره این موضوع صورت گرفت.»

این کارگردان در پاسخ به این پرسش که «چرا بعد از «میهمان داریم »، در کار فیلمسازی‌اش وقفه افتاده است، پاسخ داد: «البته در این مدت تهیه‌کنندگی انجام دادم. خیلی وقت‌ها می‌نویسم و سرمایه هم آماده می‌شود و یا تلویزیون هم می‌پذیرد، اما خودم راضی به ساخت نمی‌شوم، زیرا سن وقتی بالا می‌رود، آدم‌ها سخت‌گیرتر می‌شوند. البته بخشی هم به اوضاع کشورمان برمی‌گردد. ما نسلی هستیم که در جنگ و انقلاب کمی حضور داشتیم و تصور دیگری از ما وجود دارد و یک سری آرمان‌هایی هم داریم. ما فرزند زمانه خود هستیم اگر قرار باشد زمان نوشتن خیلی موارد را بی‌خیال باشیم، چیزی که می‌خواهم نمی‌شود و در چنین شرایطی ترجیح می‌دهم فیلم نسازم.»

وی در پایان گفت: «اگر به عقب برگردم، تمرکزم را از کارگردانی بیشتر به سمت فیلمنامه‌نویسی می‌برم زیرا نوشتن را بیشتر دوست دارم.»

۵۷۵۷