طنز تلخ و سیاه روی صحنه*

قطعا در ذهن سه مقام رسمی حاضر بر صحنه، در آن لحظه فقط این فکر می‌گذشته که بعد چه‌گونه غائله‌ی پیامد این اجرا را جمع کنند، و توجه به محتوای این نمایش طنزآمیز جایی در افکار آن‌ها نداشته است. در ذهن بالادستی‌های آن‌ها هم.

یک فیلم‌ساز با تفکری نزدیک به دیدگاه رسمی حاکمیت (و این همان شرط و ملاحظه‌ای بوده که باعث شده در چنین سال خطیری، او برای یکی از برنامه‌های بزرگداشت جشنواره انتخاب شود) در حضور مقام‌های رسمی و در مراسمی رسمی دو تجربه‌ی اجتماعی و فرهنگی تاریخ جمهوری اسلامی را به هم پیوند زده و صاحبان قدرت را از تکرار آن تجربه‌های ناکام برحذر داشته است. دیگر معلوم نیست چه کسی به چه زبانی این حرف‌ها را باید بزند تا تأثیری هم داشته باشد.

و توجه کردید به واکنش‌های جمعیت حاضر در تالار؟ و به ترکیب این جمعیت که تقریبا نشانی از چهره‌های آشنای سینمای ایران بین‌شان نبود و پیدا بود که همین جمعیت اندک ناآشنا نیز به‌زحمت انتخاب و چیده شده است؟ تصویر صدای دست زدن و تشویق شیخ‌طادی هنگام اجرایش بر صحنه، کار صداگذار و هوش مصنوعی نبود. واکنش همین جمعیت دست‌چین‌شده بود. توضیح بیش‌تری لازم است؟

*مجله فیلم امروز

۵۷۵۷