سافاری در شیلی؛ جزیره ایستر، دره مرکزی و سرزمین دریاچه ها

_{نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۷/۰۷/۱۶ منتشر شده و در تاریخ ۱۴۰۰/۰۱/۱۷ به‌روزرسانی شده است.}

شیلی سرزمین ماجراجویی‌های دلپذیر و فراموش‌نشدنی است، گنجینه‌ای که بی‌شک مورد توجه علاقه‌مندان طبیعت گردی و سافاری قرار خواهد گرفت. تماشای ستارگان در میان خشک‌ترین بیابان جهان، یخچال‌هایی چند هزار ساله که در جنوبی‌ترین بخش این کره قرار گرفته است، جنگل‌های سحرانگیز و دریاچه‌هایی فریبنده که برفراز آتشفشان‌ها شکل گرفته‌اند گوشه‌ای از جذابیت‌های سفر به این سرزمین جادویی است.

جزیره‌های این کشور زادگاه هزاران افسانه و داستان تخیلی هستند و سنت و آیین مردان بومی آن قابل‌توجه و ستودنی است. از سوی دیگر نبض زندگی مدرن در شهرهایی همچون سانتیاگو با قدرت می‌زند و درمجموع طی سفر به شیلی چالش‌های پیش روی‌تان قرار خواهد گرفت که ارزش غلبه کردن را دارند؛ اما چیزی در مورد شیلی وجود دارد که شاید نتوان آن را در قالب واژه‌ها بیان کرد. جاهای دیدنی شیلی مملو از چشم‌اندازهای طبیعی گسترده است؛ اما شما در عین حال می‌توانید این گستردگی را حتی در خلق و خوی مردمان این سرزمین نیز مشاهده کنید. احساس ناب جریان زندگی که در وجودتان به نرمی به حرکت میافتد، حقیقتا ستودنی است. اینجا شما می‌توانید طبیعت را به واقع لمس کرده و به جستجوی نواحی کاملا بکر و دست نخورده بروید. مردمان ساکن این نقطه از جهان به حقیقت شما را با مهمان‌نوازی و مهربانی خود شگفت‌زده می‌کنند. درمجموع سفر به شیلی تجربه‌ای به واقع جدید و کامل است، آن نیز در مکانی که شما صلح و آرامش را با جسم و روح خود حس خواهید کرد.

شکل نوار مانند این کشور به‌همراه تنوع جغرافیایی بی‌نظیرش به شیلی امکان داده تا میزبانی در خور احترام برای تنوعی قابل‌توجه از شگفتی‌های طبیعت و ویترینی منحصربه‌فرد از فرهنگ محلی باشد. در بیابان آتاکاما ناگهان ماه و مریخ پیش روی‌تان ظاهر شده و هیجان زده‌تان می‌کنند. دره‌های پوشیده از برف پاتاگونیا حقیقتا شگفت انگیز است و پارک‌های ملی و حوزه‌های دریاچه‌های آن و محل قرار گیری‌شان واقعا مسحور کننده است. عواملی که دست به دست نیز داده تا علاقه‌مندان گشت و گذار و حضور در طبیعت از اقصی نقاط جهان مشتاقانه به بازدید این بهشت زمینی بیایند. در کنار رمز و راز حاکم بر جزیره ایستر، لذت مزه مزه کردن نوشیدنی‌های محلی یا غرق شدن در شلوغی شهر سانتیاگو به آن سبک خاص اروپایی چیزی نیست که به‌سادگی قابل چشم پوشی باشد.

به همین خاطر اگر بدانید دقیقا در این سفر پرماجرا به‌دنبال چه نوع ماجراجویی هستید، راحت‌تر مقصد خود را انتخاب خواهید کرد. به همین خاطر در این مجال سعی کردیم در مورد مهمترین جاذبه‌های گردشگری این کشور و مکان‌های ایدئال برای سافاری دوستان اطلاعاتی را در اختیار شما عزیزان قرار دهیم. پیش از این از بیابان آتاکاما و دنیای شگفت انگیز پاتاگونیا صحبت کردیم،  حال نوبت معرفی چند مقصد جذاب دیگر شیلی است.

سرزمین دریاچه‌ها (Chilean Lake District)

اگر با چشمان پرندگان و از آسمان به کشور شیلی نگاه کنید، شاید هیچ کجا به سحرانگیزی منطقه دریاچه‌های شیلی نباشد، منطقه‌ای در جنوب این کشور که با حضور دریاچه‌های متعدد در امتداد دامنه‌های رشته کوه آند جلوه‌ای خاص به خود گرفته است. موزائیکی شکل گرفته از دریاچه‌های یخچالی، قلل آتشفشانی پوشیده از برف و البته جنگل‌های سرسبز که یکی از زیباترین مناظر این کشور را شکل داده‌اند.

زنجیره‌ای از دریاچه‌های کوچک و بزرگی که در مسافتی چند صد کیلومتری واقع شده و از شهرهای «تموکو» (Temuco) تا «پوئرتو مونت» (Puerto Montt) امتداد یافته‌اند. همانگونه که پیشتر نیز اشاره کردیم، شیلی و آرژانتین در مجاورت یکدیگر واقع شده و تقریبا چشم‌اندازهایی مشابه یکدیگر دارند، به همین خاطر بسیاری از گردشگران ترجیح می‌دهند حین گشت و گذار در شیلی سری نیز به آرژانتین زده و از دیدنی‌های این کشور نیز بازدید کنند. در نهایت چه از طریق هوایی و چه زمینی امکان سفر به این مناطق وجود دارد، سفری که قطعا خاطره‌انگیز و فراموش‌نشدنی است.

بسیاری از گردشگران ترجیح می‌دهند که از طریق مسیر هوایی خود را به پوئرتو مونت برسانند، جایی که چسبیده به مسیر ۱۲۰۰ کیلومتری و بسیار خوش منظره «کارِترا آسترِل» (Carretera Austral) است. این جاده در مسیر خود پیچ و تاب خوران از میان جنگل‌های انبوه و چشم‌اندازی فراموش‌نشدنی از دریاچه‌های تماشایی این منطقه عبور کرده و در نهایت به جنوب منطقه پاتاگونیا ختم می‌شود. اما در شمال آن به سرزمین دریاچه‌های شیلی می‌رسیم. تنها در فاصله اندکی از پوئرتو مونت، «پوئرتو واراس» (Puerto Varas) واقع شده است، شهری در کنار دریاچه که عمده‌ترین ویژگی و امتیاز آن قرار گرفتن در مجاورت قله «آسرنو وولکینو» (Osorno Volcano) است. این قله سمبل و نماد محلی این منطقه به شمار آمده و از نظر ظاهری به قله فوجی در ژاپن شباهت دارد. این قله همچنین یکی از فعالترین قلل آتشفشانی بخش جنوبی رشته کوه‌ آند است.

این شهر الهام‌بخش معماران آلمانی و سوئیسی بوده و به خاطر تعدادی از اولین بوتیک هتل‌های این منطقه به خود می‌بالد، از سوی دیگر این شهر یک بهشت رویایی برای تجربه فعالیت‌های خارج از منزل و در هوای آزاد است. کمی دورتر از این شهر و در شمال به دیگر شهر ساحلی این منطقه می‌رسیم که «فروتیگَر» (Frutillar) نام دارد. جایی که سواحل و کرانه‌های آن با ماسه‌های سیاه رنگ پوشیده شده و آب‌های کریستال گونه و شفاف دریاچه را قاب گرفته است. منظره‌ای که حقیقتا تماشایی و خیره‌کننده بوده و تا مدت‌ها در ذهن بازدیدکنندگان باقی می‌ماند.

تعداد بی‌شماری از قلل آتشفشانی در پارک ملی ویلاریکا وجود دارد

حین حرکت به‌سمت مناطق کوهستانی، از کنار دریاچه‌های زلال آب و جنگل‌های باستانی مملو از درختان همیشه سبز «araucaria» عبور خواهید کرد که در کنار بی‌شمار قلل آتشفشانی در «پارک ملی ویلاریکا» (Villarica National Park) واقع شده‌اند. در همین منطقه شهر دیگری به نام «فوکان» (Pucon) نیز قرار دارد که در سایه این آتشفشان و در مجاورت دریاچه‌ای به همین نام واقع شده است. در واقع حضور در این منطقه و تماشای این شگفتی‌های طبیعی خاطره انگیز است، به‌ویژه با درخشش آبی رنگ دریاچه‌ها در کنار قلل مخروطی شکل آتشفشانی که برفراز شهرها سایه افکنده‌اند. قللی که گاهی به رنگ سرخ درخشیده و با خروج دود و بخار ترس به دل‌ها می‌اندازند. با این وجود این شهر به‌عنوان مرکز فعالیت‌های هوای آزاد و بیرونی شیلی شناخته شده و معروف است. شاید جذاب‌ترین بخش حضور در این منطقه بالا رفتن از قله آتشفشانی ویلاریکا است. مطمئن باشید این کوهنوردی ارزشمند است، چراکه با رسیدن به قله آن‌چنان چشم‌اندازی پیش روی بیننده قرار می‌گیرد که هوش از سرش می‌برد.

دیگر فعالیت‌های رایج دراین منطقه شامل کایاک سواری در دریاچه، تورهای گردشگری در جنگل‌های اطراف و البته رفتینگ در رودخانه «Trancura River» است. فصل زمستان بهترین موعد سال برای اسکی سواری و اسنوبرد سواری است و در نهایت بعد از تجربه یک روز لذت‌بخش و پر انرژی می‌توانید خستگی خود را در یکی از بی‌شمار چشمه‌های آب گرم رفع کنید که در همان نزدیکی واقع شده‌اند.

از سوی دیگر فراموش نکنید که آرژانتین درست جایی در همان نزدیک است و شهرهایی همچون «باریلوچه» (Bariloche) و «سن مارتین د لوس آندز» (San Martin de los Andes) به‌راحتی و از طریق ماشین یا اتوبوس در دسترس هستند. دریاچه‌ای زیبا از شهر سن مارتین تا باریلوچه کشیده شده که تماشایش خالی از لطف نیست. این سفر همچنین با مشاهده مناظر کوهستانی، جادوی طبیعت اطراف و البته توقف در یک دهکده بی‌نظیر همراه است که به‌ویژه بهشتی برای عاشقان طبیعت به شمار می‌رود.

جزیره ایستر (Easter Island) یا «راپا نویی» (Rapa Nui)

جزیره ایستر که با نام «راپا نویی» نیز شناخته می‌شود، یک جزیره کوچک آتشفشانی است که در اقیانوس آرام واقع شده و در حدود دو هزار مایل از سواحل غربی شیلی فاصله دارد. این جزیره یکی از منزوی و دورافتاده‌ترین نواحی مسکونی این سیاره است که بیش از هرچیز دیگر به خاطر حضور بیش از هشتصد مجسمه منحصربه‌فرد شناخته شده و معروف است. پیکره‌هایی بلند بالا که از آن‌ها با نام « مجسمه‌های سنگی موآی» (Moai) یاد می‌شود. این مجسمه‌ها در گوشه و کنار جزیره قبل مشاهده بوده و تئوری‌های متعددی در مورد نحوه ساخت این مجسمه‌های سنگی غول پیکر ارائه شده است. از حضور و تهاجم بیگانگان گرفته تا نظریه‌های معقول‌تری مثل دست داشتن اعضای قبایل پولینزی‌ باستان در ساخت این مجسمه‌های مرموز.

این مسئله به‌ویژه با توجه به این حقیقت که این منطقه عمیقا تحت تأثیر میراث پولینزیایی‌ها قرار دارد، باور پذیرتر است. از سوی دیگر به نظر می‌رسد دست‌کم شصت درصد از جمعیت ۵ هزار نفری ساکنان جزیره به‌نحوی از نوادگان بومیان باستانی ساکن این جزیره یا همان راپا نوئی هستند. ساکنان باستانی این جزیره از آن با نام «TE PITO O TE HENUA» یاد می‌کردند که به معنی مرکز جهان است.

تاریخچه و جاذبه‌های جزیره ایستر

این باور وجود دارد که نخستین ساکنان این جزیره در قرن ششم و از جزایر مارکیسس به این منطقه وارد شدند. پیش از ورود «جیکاب راگوین» (Jacob Roggveen ) و کمپانی هند شرقی به این جزیره، این مردمان بیش از هزار سال را در مکانی به غایت منزوی و دورافتاده سپری کردند. راگووین در یکشنبه عید پاک در سال ۱۷۲۲ قدم به این جزیره نهاد و همین امر باعث شد که نام اروپایی آن جزیره ایستر باشد.

انزوای حاکم بر جزیره باعث شکل‌گیری فرهنگی پیچیده شده بود که ناخودآگاه تحت تأثیر کمبود مواد غذایی و جنگ‌های اجتناب ناپذیر قبایل رنگ و لعابی متفاوت پیدا کرده بود. اما با این حال روح جزیره در رگ و پی ساکنان جزیره جریان داشته و در آیین، فرهنگ و سنت‌های آن‌ها کرد پیدا کرده است. آداب و سننی که هر سال در قالب جشنواره سالانه راپا نویی که در ماه فوریه برگزار می‌شود، یادآوری شده و جشن گرفته می‌شود. در قالب این مراسم می‌توان گوشه‌هایی از فرهنگ باستانی این مردمان را در قالب فعالیت‌هایی همچون آواز خوانی، اجرای حرکات موزون، نقاشی بدن و البته انتخاب ملکه جدید مشاهده کرد.

این جزیره نیز یک پارک ملی است و نیز به‌عنوان میراث جهانی یونسکو شناخته می‌شود و البته در کنار جادوی نهفته در پس این مجسمه‌های سنگی خاموش، جاذبه‌های بیشتری برای عرضه به گردشگرانی دارد که هر ساله از گوشه و کنار جهان به بازدید آن می‌روند. اینجا حقیقتا بهترین مکان برای جویندگان ماجراجو است. برخورداری از پهنه‌های آبی زلال باعث شده غواصی اسکوبا یکی از فعالیت‌های مفرح و مورد توجه باشد که با غوطه‌ور شدن در میان آب‌های اقیانوس آرام و موج‌سواری لذتی مضاعف را به علاقه‌مندان هدیه می‌دهد. علفزارهای وسیع و متعدد و قلل آتشفشانی این منطقه را چه پای پیاده و چه سوار بر اسب می‌توان مورد کندوکاو قرار داد یا در عوض به دنیای زیرین سفر کرده و به بررسی سیستم‌ غارهای زیرزمینی پرداخت.

اگر خواست شما استراحت در ساحل، مطالعه کتاب و البته لذت بردن از احساس آرامش حاکم بر محیط است، باز نیز جزیره ایستر به‌خوبی نیازهای شما را تأمین می‌کند. در این صورت پیشنهاد می‌کنیم حتما سری نیز به ساحل اواهه «Ovahe beach» بزنید که مکانی ایدئال برای این منظور است. در عین حال «ساحل سفید و مرجانی آناکنا» (Anakena) در پارک ملی راپا نویی را فراموش نکنید، جایی که ظاهرا نخستین ساکنان جزیره در بدو امر قدم به آن گذاشته و برای سال‌ها در آنجا سکونت داشتند.

برای رسیدن به این جزیره باید مسافرتی ۵ ساعته با هواپیما از شهر سانتیاگو را تجربه کنید، البته مدت زمان پرواز به وضعیت جوی و وزش باد بستگی دارد. بهتر است دست‌کم سه تا چهار روز در جزیره توقف کنید تا نیز از جاذبه‌های متعدد آن دیدن کرده و نیز از اقامت در هتل‌های لوکس و شگفت انگیز آن لذت ببرید که علی‌رغم دورافتاده بودن این جزیره، بهترین امکانات را در اختیار مسافران قرار داده و سفر آن‌ها را خاطره انگیز و لذت‌بخش می‌کنند.

در نهایت فراموش نکنید جزیره ایستر در نقطه‌ای منزوی و دور از قیل و قال زندگی مدرن واقع شده است و فرهنگی منحصربه‌فرد و مخصوص به خود دارد که تجربه‌اش قطعا دوست داشتنی خواهد بود.

تاکستان‌ها و دره مرکزی (Centeral Valley)

وقتی به دنیایی جدید فکر می‌کنید، شیلی یکی از گزینه‌های مطلوب و مناسب است. کشوری که در کنار فرهنگ، جغرافیا و البته شگفتی‌های طبیعی خود، به خوراکی و به‌ویژه نوشیدنی‌هایش می‌بالد. در ابتدا این کلنی نشین‌های اسپانیایی بودند که بعد از ورود به این منطقه با دستورالعمل‌های خاص خود شروع به تولید نوشیدنی کردند، در ادامه فرانسوی‌ها نیز ذائقه خود را در این امر دخیل کرده و باعث شهرت هرچه بیشتر آن‌ها در سطح جهانی شدند. با این حال به نظر می‌رسد هر سال بر تعداد تولیدکنندگان محلی افزوده می‌شود.

تنها یک رانندگی کوتاه از شهر سانتیاگو شما را به یکی از بهترین مکان‌های این منطقه می‌رساند که بزرگترین تاکستان‌های این کشور را در خود جای داده‌اند. در واقع بسیاری برای تماشای این دره و زیبایی چشم‌انداز تاکستان‌ها حتما حین سفر به شیلی بازدیدی از این نقطه نیز دارند. کمی دورتر و در جنوب این منطقه به «دره راپل» (Rapel Valley) و به‌ویژه بخشی از آن موسوم به «دره کولچگو» (Colchagua Valley) می‌رسیم. اینجا محل زندگی کابوی‌های بومی یا «هوآزو» (huaso) است، منطقه‌ای با بافت سنتی و چشم اندازهای روستایی که ارزش بازدید کردن را دارد.

در نهایت گشت و گذار در دره مرکزی می‌تواند تجربه‌ای جالب توجه باشد. به‌ویژه در ماه‌های مارس تا می، گشت و گذار در طبیعت، راه‌پیمایی، اسب‌سواری و دیگر فعالیت‌های ماجراجویانه اغلب در دسترس بازدیدکنندگان قرار دارد. همچنین علاقه‌مندان در صورت تمایل می‌توانند در فصل برداشت انگور به این محل سفر کرده و خود نیز در این کار شرکت کنند که تجربه‌ای خاطره انگیز خواهد بود.

امیدوارم این اطلاعات تازه از جاذبه‌های گردشگری کشور شیلی برای شما نیز جالب توجه بوده باشد. نظرهای خود را در خصوص کشور شیلی با ما وسایر کاربران کجارو به اشتراک بگذارید.