روایتی از زندگی به سبک ایرانی در سرزمین آفتاب تابان

مرتضی رضایی: اوایل دهه نود و کوچ هزاران ایرانی به ژاپن.آن زمان ها مد شده بود.تقریبا از هر ۱۰ -۲۰ خانواده یک نفر پسرش را فرستاده بود آن طرف آب تا نه فقط آینده خودش که آینده یک خانواده را تامین کند.راه دور بود و ارتباط برای خیلی ها از طریق نامه ممکن بود.خیلی از خانواده های ایرانی حتی تلفن هم نداشتند و گاهی پیدا می شد که یک همسایه در خانه اش تلفن داشت و همه مشترکا از آن استفاده می کردند.به همین دلیل وقتی پسر خانواده می رفت شاید چند ماه زمان می برد تا مشخص شود که به مقصد رسیده است یا نه؟کار پیدا کرده است یا نه و از همه مهمتر چرا پولی نمی فرستد؟ این روایتی کوتاه است از زندگی آدم یا آدم هایی که خیلی های شان مرده اند،خیلی های شان در زندان هستند و خیلی ها روی دیگر را نشان داده اند و از طریق ورزش دارند در ژاپن پرچمداری می کنند.

رزق حلال در سرزمین آفتاب تابان
شر و شورها،جویای کار اما چه کاری؟خیلی ها از همان ابتدا دنبال درگیری بودند.دنبال اینکه کار زیادی نکنند اما به راحتی پول در بیاورند.روایت است که هفته های ابتدایی کار بوده و کار و پس از آن روی آوردن به خلاف! البته این طور نبوده که همه ایرانی هایی  که به ژاپن می رفته اند دنبال خلاف باشند.به قول آنهایی که بیش از سی سال است اینجا ساکن هستند اینجا و کیلومترها دور تر از ایران هم می شود رزق حلال در آورد.

 اوایل ژاپن را برای خودشان منطقه بندی کرده بودند.منطقه جوادیه،منطقه فلاح،یافت آباد  و …ظاهرا درگیری هم بین خودشان زیاد بوده.می گفتند اینجا مال ماست و هر ایرانی می خواهد در آن منطقه ساکن باشد باید باج‌اش را بدهد!یک شب پارک اصلی توکیو را می بندند و شب دیگر حمله به یک رستوران.البته که در این بین درگیری با یاکوزاهای ژاپنی هم هفته ای دو – سه بار بوده.بماند که پیروزی ایرانی های مقیم ژاپن در مقابله با یاکوزاها مقطعی بوده چرا که هم تعداد شان بیشتر بوده و هم آنجا سرزمین شان بوده است.زمانی هم که پلیس دخالت می کرده دستگیرشدگان بیشتر ایرانی بوده اند!

کم شدن خلاف،سر به زیر شدن ایرانی ها و شروع یک کار درست
تورم،افزایش قیمت و اختلاف زیاد بین واحد پول ایران و ژاپن یک اتفاق مهم را رقم زد.آن دسته از ایرانی هایی که هر چه پول در می آوردند را به کشور می فرستادند و تبدیل به ملک و زمین می کردند با افزایش قیمت دوباره آن ملک و املاک را فروخته و پولش را به دلار وارد ژاپن کردند.کاری که خیلی های شان انجام داده اند و حالا اینجا یا برای خودشان شرکت دارند،یا کارگاه و یا یک شغل درست و حسابی.تکرار این رویه باعث شده تا ایرانی ها در ژاپن کسب و کار خودشان با کارمندان ایرانی داشته باشند و یک جورهایی مستقل کار خودشان را  بکنند.

خط قرمز؛دست از پا خطا نکنی
ژاپن دیگر به ایرانی ها ویزا برای کار نمی دهد.سال هاست که خط قرمزهایی گذاشته اند برای اینکه یک سری از چارچوب ها رعایت شود.دست از پا خطا کنی ویزایت باطل شده و سریعا از ژاپن اخراج می شوی.اینجا نباید خلاف کنی،نباید ضوابط را زیر پا بگذاری و فقط باید یک چیز را رعایت کنی:«آسه بروی و آسه بیایی.»

وقتی ورزش وارد می شود
اینجا سال هاست که کسی شر یا دعوا و درگیری از ایرانی ها به آن صورت ندیده.شاید تک و توک خبرهایی به گوش برسد اما مثل سابق نیست.آن قدیمی ها،همان هایی که سال هاست اینجا زندگی می کنند خیلی های شان ورزش کار هستند.خیلی های شان اینجا ازدواج کرده اند و خیلی های شان بچه های شان قهرمان های کشور ژاپن هستند.به خصوص در رشته کشتی.آنها شاگردان زیادی را تعلیم می دهند و به قول خودشان:«در المپیک بعدی کلی شاگرد خواهند داشت.»

زندگی سالم اما پر هزینه
یک ایرانی اگر یک شغل مثل کارگری داشته باشد و هر روز هفته را هم کار کند ماهی تقریبا ۳ هزار دلار درآمد دارد اما هزینه ها هم زیاد است.به عنوان مثال از هر سه هزار دلار ۹۰۰ دلار مالیات کسر می شود،۷۰۰ دلار اجازه خانه،۲۰۰ دلار پول آب،۱۵۰ دلار پول برق و بین ۵۰ تا ۱۰۰ دلار هم هزینه گاز.ماهی ۳۰ دلار اینترنت هزینه دارد و سایر هزینه ها هم رقمی در حدود ۲۰۰ دلار می شود.حتی با همین هزینه هم می شود اینجا پس انداز کرد و در کمتر از چند ماه یک اتومبیل مدل بالا خرید.

پرچم ایرانی ها بالاست
تشکیل یک کانال اختصاصی و پوشش خوب اخبار و انعکاس وقایع ورزشی در این کانال برای ایرانی هایی که در شهرهای دور دست ژاپن و حتی کانادا ساکن هستند از جمله اقدامات خوب کسانی است که روی دیگر ایران و ایرانی بودن را با پرچمداری رضا مقدم در ژاپن نشان داده اند.البته شیوع ویروس کرونا و بازیهای بدون‌تماشاگر مانع از آن شد تا کانون هواداران‌ایرانی مقیم ژاپن در ورزشگاهها و سالن ها حاضر شده و مشوق ورزشکاران کشورمان باشند اما در همین شرایط هم گروهی از ایرانی ها مسافتهایی طولانی طی کرده و با  تهیه بنرها  و با در دست داشتن پرچم ایران در بیرون ورزشگاهها منتظر ‌می مانند تا برای لحظاتی خودروهای حامل ورزشکارانمان را ببینند.

۲۵۶ ۲۵۱