درد شکستن تورم در سراسر جهان طنین انداز خواهد شد

با این حال، این قیمت هنوز ارزش پرداخت را دارد. بانک‌های مرکزی دهه‌ها را صرف ساختن اعتبار خود بر روی مهارت‌های مبارزه با تورم کردند و شکست در این نبرد می‌تواند پایه‌های سیاست پولی مدرن را متزلزل کند.

ایزابل اشنابل، عضو هیئت مدیره بانک مرکزی اروپا، گفت: «بازیابی و حفظ اعتماد مستلزم آن است که تورم را به سرعت به هدف بازگردانیم». هر چه تورم طولانی‌تر بالا بماند، خطر این که مردم اعتماد خود را نسبت به عزم و توانایی ما برای حفظ قدرت خرید از دست بدهند، بیشتر می‌شود.»

بانک ها نیز باید به کار خود ادامه دهند، حتی اگر رشد کاهش یابد و مردم شروع به از دست دادن شغل خود کنند.

اشنابل گفت: «حتی اگر وارد رکود اقتصادی شویم، اساساً چاره‌ای جز ادامه مسیر سیاست خود نداریم.» اگر انتظارات تورمی کاهش یابد، تأثیر آن بر اقتصاد بدتر خواهد بود.»

نرخ تورم در بسیاری از بزرگترین اقتصادهای جهان تقریباً دو رقمی است، سطحی که در نزدیک به نیم قرن گذشته دیده نشده است. به استثنای ایالات متحده، هنوز چند ماه دیگر به اوج رسیده است.

عارضه این است که بانک های مرکزی در اکثر موارد به نظر می رسد کنترل محدودی داشته باشند.

به عنوان مثال، قیمت بالای انرژی که تابعی از جنگ روسیه در اوکراین است، یک شوک عرضه ایجاد می کند که سیاست پولی تأثیر چندانی بر آن ندارد.

هزینه‌های فراوان دولت‌ها، همچنین خارج از کنترل بانک مرکزی، این مشکل را تشدید می‌کند. یک مطالعه ارائه شده در جکسون هول استدلال می کند که نیمی از تورم ایالات متحده ناشی از مالی است و فدرال رزرو بدون همکاری دولت در کنترل قیمت ها شکست خواهد خورد.

در نهایت، ممکن است یک رژیم تورمی جدید ایجاد شود که فشار صعودی بر قیمت ها را برای مدت طولانی حفظ کند.

جهانی شدن، همسویی مجدد اتحادها به دلیل جنگ روسیه، تغییرات جمعیتی و تولید گرانتر در بازارهای نوظهور، همگی می توانند محدودیت های عرضه را دائمی تر کنند.

آگوستین کارستنز، رئیس بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی، گفت: «به نظر می‌رسد اقتصاد جهانی در آستانه یک تغییر تاریخی است، زیرا بسیاری از بادهای انتهایی عرضه کل که تورم را مهار کرده‌اند، به باد مخالف تبدیل می‌شوند.»

کارستنز، که سرپرست گروهی است که اغلب بانک مرکزی بانک‌های مرکزی جهان نامیده می‌شود، می‌گوید: «اگر چنین است، افزایش فشارهای تورمی اخیر ممکن است پایدارتر باشد.

همه این‌ها نشان‌دهنده افزایش سریع نرخ‌های بهره است که توسط فدرال‌رزرو و بانک مرکزی اروپا در حال تلاش برای جبران آن است و نرخ‌ها را برای سال‌های آینده افزایش داده است.

بازارهای نوظهور

درد ناشی از نرخ های بالای ایالات متحده فراتر از اقتصاد این کشور انعکاس خواهد داشت و به شدت به بازارهای نوظهور ضربه می زند، به خصوص اگر نرخ های بالا به همان اندازه پایدار باشد که پاول اکنون سیگنال می دهد.

پیتر بلر هنری، استاد و رئیس دانشکده بازرگانی استرن دانشگاه نیویورک، گفت: «در حال حاضر برای فدرال رزرو – زمان بحران فرا رسیده است.

اعتبار 40 سال گذشته در خطر است، بنابراین آنها تورم را بدون توجه به هر اتفاقی پایین می آورند، از جمله اینکه آیا این به معنای آسیب جانبی در جهان نوظهور است.

بسیاری از کشورهای بازارهای نوظهور به دلار وام می گیرند و نرخ های بالاتر فدرال رزرو از جنبه های مختلف به آنها ضربه می زند.

هزینه های استقراض را بالا می برد و مشکلات پایداری بدهی را افزایش می دهد. همچنین نقدینگی را به سمت بازارهای ایالات متحده هدایت می کند و ریسک بازارهای نوظهور را افزایش می دهد و وام گرفتن را دشوارتر می کند.

در نهایت، دلار در برابر اکثر ارزها به استحکام خود ادامه می دهد و تورم وارداتی را در بازارهای نوظهور افزایش می دهد.

به نظر می رسد کشورهای بزرگتر مانند چین و هند به خوبی منزوی شده اند، اما بسیاری از کشورهای کوچکتر از ترکیه تا آرژانتین به وضوح در رنج هستند.

پیر-اولیویه گورینشاس، اقتصاددان ارشد صندوق بین‌المللی پول گفت: «ما تعدادی از اقتصادهای مرزی و کشورهای کم‌درآمد داریم که شاهد افزایش اسپرد آن‌ها به چیزی بوده‌اند که ما آن را سطح پریشانی یا نزدیک به پریشانی می‌نامیم، بنابراین 700 امتیاز پایه به 1000 واحد پایه رسیده است.»

او گفت: «تعداد زیادی از کشورها وجود دارد، حدود 60 درصد کشورهای کم درآمد هستند، ما حدود 20 اقتصاد نوظهور و مرزی داریم که در یک وضعیت قرار دارند. آنها هنوز به بازار دسترسی دارند، اما مطمئنا شرایط وام گرفتن بسیار بدتر شده است.

یک ناظر توسط S&P Global اکنون ریسک تامین مالی وام دهندگان در آفریقای جنوبی، آرژانتین و ترکیه را بالا یا بسیار بالا می داند. همچنین ریسک اعتباری شرکت های مالی را در بسیاری از کشورها از جمله چین، هند و اندونزی بالا یا بسیار بالا می بیند.

اسوار پراساد، استاد اقتصاد در دانشگاه کرنل، گفت: «چند اقتصاد مرزی مانند سریلانکا، ترکیه و غیره وجود دارند که اگر فدرال‌رزرو نرخ‌ها و نرخ‌های بهره را بالا ببرد، در معرض ضربه قرار خواهند گرفت.

پراساد افزود: “یک افق دو تا سه ساله شروع به سخت کردن اوضاع می کند… اگر مشخص شود که فدرال رزرو برای مدت طولانی نرخ بهره را بالا نگه می دارد، فشارها می تواند فوراً به خانه برسد.”

(گزارش اضافی توسط Ann Saphir؛ ویرایش توسط Dan Burns و Chizu Nomiyama)