به عنوان فرماندار فدرال ادامه خواهد داد

سیاست پولی در ایالات متحده توسط فدرال رزرو (FED) شکل گرفته است. فدرال رزرو دو دستورالعمل دارد: برای دستیابی به ثبات قیمت و تقویت اشتغال کامل. ابزار اصلی آن برای دستیابی به این اهداف با تنظیم نرخ بهره است. هنگامی که قیمت ها خیلی سریع در حال افزایش است و تورم بالاتر از هدف 2 ٪ فدرال رزرو است ، نرخ بهره را افزایش می دهد و هزینه های وام را در کل اقتصاد افزایش می دهد. این منجر به دلار قوی تر آمریکا (USD) می شود زیرا این امر باعث می شود ایالات متحده به مکانی جذاب تر برای سرمایه گذاران بین المللی برای پارک کردن پول خود بپردازد. هنگامی که تورم زیر 2 ٪ کاهش می یابد یا نرخ بیکاری خیلی زیاد است ، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره را برای تشویق وام ، که وزن آن در بازپرداخت است ، کاهش دهد.

فدرال رزرو (FED) دارای هشت جلسه سیاست در سال است ، جایی که کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) شرایط اقتصادی را ارزیابی می کند و تصمیمات سیاست پولی را می گیرد. FOMC با حضور دوازده مقام فدرال فدرال-هفت عضو هیئت مدیره ، رئیس بانک مرکزی فدرال رزرو نیویورک و چهار نفر از یازده رئیس جمهور باقیمانده بانک ذخیره منطقه ای ، که به طور یک ساله دوره های چرخشی خدمت می کنند ، حضور دارد.

در شرایط شدید ، فدرال رزرو ممکن است به سیاستی به نام کمی تسکین (QE) متوسل شود. QE فرایندی است که توسط آن فدرال رزرو به طور قابل توجهی جریان اعتبار را در یک سیستم مالی گیر افزایش می دهد. این یک اقدام سیاست غیر استاندارد است که در هنگام بحران یا هنگامی که تورم بسیار کم است استفاده می شود. این سلاح انتخابی فدرال رزرو در طول بحران بزرگ مالی در سال 2008 بود. این شامل چاپ فدرال رزرو دلار بیشتر و استفاده از آنها برای خرید اوراق بهادار درجه بالا از موسسات مالی است. QE معمولاً دلار آمریکا را تضعیف می کند.

سفت شدن کمی (QT) روند معکوس QE است ، به موجب آن فدرال رزرو از خرید اوراق بهادار از موسسات مالی متوقف می شود و برای خرید اوراق قرضه جدید ، اصلی را از اوراق قرضه که در آن بلوغ می کند ، سرمایه گذاری نمی کند. معمولاً برای ارزش دلار آمریکا مثبت است.