برداشتی بدیع از تله نرخ پایین

چرا نرخ ها همیشه نزدیک به کران پایین گیر می کنند؟

توضیح معمول این است که جهانی شدن، اتوماسیون و جمعیت شناسی مقصر هستند. این قانع‌کننده است، اما BIS مقاله‌ای دارد که یک جایگزین جدید یا حداقل یک عامل کمک‌کننده را ارائه می‌کند.

من به CIBC اجازه می دهم آنچه را که می گوید شرح دهد:

نکته گسترده‌تر این مقاله این است که بازارهای مالی به نرخ‌های بهره پایین عادت می‌کنند، و بازیگران اقتصادی اهرم‌های اهرمی می‌گیرند یا ارزش‌گذاری دارایی‌ها را به گونه‌ای ایجاد می‌کنند که باعث رونق مالی در محیط با نرخ پایین می‌شود، و هنگامی که نرخ‌ها بالاتر می‌رود، رکود مالی را به همراه دارد. به نوبه خود، از رسیدن نرخ‌ها به سطوحی که در چرخه‌های قبلی مشاهده می‌شد، جلوگیری می‌کند، و زمانی که مشکلات بازار مالی به اقتصاد واقعی سرازیر می‌شوند، دوباره نرخ‌ها را پایین می‌آورند.»

این که شاهد سقوط بازارها در سال جاری با افزایش نرخ ها هستیم، این یک حلقه حقیقت دارد.

بنابراین سوال بعدی حدس زدن این است که کدام حباب این بار می ترکد. هیچ کاندیدایی کم نیست

چیزی که من نگران هستم این است که ما یک حباب در حباب ایجاد کرده ایم — یک حباب بزرگ. در چه چیزی است؟ اوراق قرضه.

همچنین مانند این نقطه از CIBC.

“بانک‌داران مرکزی می‌ترسند که اگر یک حرکت 75 یا 100 واحد پایه انجام دهند،… بازار این را به عنوان سیگنالی می‌بیند که مقصد نهایی نرخ 4 درصد یا حتی بالاتر است. افزایش نرخ‌های طولانی در نتیجه می‌تواند ثابت شود. یک ترمز اقتصادی بیش از حد.”

بنابراین حتی اگر آنها فکر می کنند که نرخ های بالاتر در نهایت ضروری است، آنها تمایلی به نشان دادن آن ندارند زیرا می خواهند اختیاری را حفظ کنند. این تفکر تا حد زیادی با آنچه کشکاری امروز نوشت، مطابقت دارد.