بازماندگان گردباد ویران شده کنتاکی از میان آوارها عبور می کنند. جستجو به بازیابی تبدیل می شود

مقامات گفتند که امید چندانی به یافتن بازماندگان در زیر آوار ندارند، اما نیروهای امدادی به جستجو در زمین های آوار ادامه دادند.

گفته می شود بیش از 100 نفر تنها در کنتاکی پس از وقوع گردباد در غرب میانه و جنوب ایالات متحده در جمعه شب کشته شده اند. شش کارگر در یک انبار Amazon.com در ایلینوی کشته شدند. یک خانه سالمندان در میسوری مورد حمله قرار گرفت.

اما هیچ کجا به اندازه شهر کوچک میفیلد، کنتاکی، جایی که پیچش‌های بزرگ، که پیش‌بینی‌های هواشناسی می‌گویند در زمستان غیرعادی هستند، یک کارخانه شمع‌سازی و ایستگاه‌های آتش‌نشانی و پلیس را ویران کردند، آسیب نبیند. در سراسر شهر 10000 نفری در گوشه جنوب غربی ایالت، خانه‌ها مسطح شده بودند یا سقف‌هایشان از بین رفته بود، درختان غول‌پیکر ریشه کن شده بودند و تابلوهای خیابان‌ها به هم ریخته بودند.

کشیش استفان بویکن، رئیس وزارتخانه های خانه اش در میفیلد، یکی از اولین افرادی بود که در کارخانه شمع کار کرد.

او گفت که دست زنی را که گرفتار شده بود گرفته است و با او دعا می کند و از او می خواهد که بیدار بماند و از هوشیاری خارج شده و منتظر رسیدن آمبولانس باشد. این زن در نهایت نجات یافت.

او گفت: «ما با هم کار می‌کردیم و جستجو می‌کردیم، به فریادها گوش می‌دادیم، به فریادها گوش می‌دادیم.

تیموتی مک دیل، 48 ساله، یک تکنسین تعمیر یخچال، شنبه شب بدون آب یا برق در خانه خود در میفیلد که والدینش در سال 1992 خریدند، خوابید. یک تیر تلفن از پنجره عبور کرده بود و آجر بیرونی کنده شده بود و کل اتاق ها در معرض دید قرار گرفتند. .

شب طوفان، او خود، همسرش، دو نوه 14 و 12 ساله، دو شیواهوا و یک گربه را با طناب میله پرچم به لوله فاضلاب زیرزمینشان بست و منتظر ماند تا تمام شود.

«آنها سرباز بودند. مک‌دیل در مورد بچه‌ها می‌گوید: «آن‌ها آنقدر گریه نمی‌کردند. من و خانمم داشتیم گریه می کردیم. ما می ترسیدیم که بچه ها را از دست بدهیم و آنها به این موضوع فکر نمی کنند.

استیو رایت، 61 ساله، صبح یکشنبه در حال رانندگی در اطراف به دنبال بنزین بود، زیرا عصبی بود زیرا در حال اتمام بود. یکی از ساکنان میفیلد برای چهار سال گذشته، مجتمع آپارتمانی او تا حد زیادی در امان بود.

پس از گذشت طوفان، او یک چراغ قوه گرفت و شروع به قدم زدن در شهر کرد و به دنبال افرادی بود که ممکن است به دام افتاده باشند. او در نهایت به پدری کمک کرد تا کودک 3 ساله مرده خود را از زیر آوار بیرون بکشد.

«بد بود. من به بیرون آوردن یک نوزاد مرده، همین بالا، کمک کردم. “من برای هر دوی آنها دعا کردم، این تنها کاری بود که می توانستم انجام دهم.”

ویرانگر، غیرمعمول

فرماندار کنتاکی، اندی بشیر، گفت که گردبادها مخرب ترین در تاریخ این ایالت بوده اند. او گفت که حدود 40 کارگر در کارخانه شمع در میفیلد نجات یافته اند، جایی که تصور می شود حدود 110 نفر در هنگام برخورد با آن در داخل آن بودند.

بشیر در برنامه “وضعیت اتحادیه” CNN در روز یکشنبه گفت: “من شهرهایی دارم که رفته اند… زادگاه پدرم، پکستون، ایستاده نیست.”

“شما فکر می کنید می توانید خانه به خانه بروید تا افراد را بررسی کنید و ببینید که آیا آنها خوب هستند – هیچ دری وجود ندارد. سوال این است که آیا کسی در آوار هزاران هزار سازه است؟

در ادواردزویل، ایلینوی، شش کارگر آمازون روز شنبه کشته شدند و تعداد بیشتری پس از کنده شدن سقف انبار ناپدید شدند که باعث فروریختن دیوارهای بتنی 11 اینچی (28 سانتی متری) بلندتر از زمین فوتبال شد.

پیدایش شیوع گردباد مجموعه ای از طوفان های رعد و برق شبانه بود، از جمله طوفان ابر سلولی که در شمال شرقی آرکانزاس شکل گرفت و به آرکانزاس و میسوری و سپس به تنسی و کنتاکی منتقل شد.

رئیس جمهور جو بایدن به خبرنگاران گفت که از آژانس حفاظت از محیط زیست می خواهد تا بررسی کند که تغییرات آب و هوایی چه نقشی در دامن زدن به طوفان ها داشته است.

دین کریسول، مدیر آژانس مدیریت اضطراری فدرال ایالات متحده، بزرگی این گردبادها را “تاریخی” خواند. آژانس در حال افتتاح پناهگاه ها و ارسال تیم ها و تدارکات شامل 30000 وعده غذایی و 45000 لیتر آب بود.

کریسول روز یکشنبه به سی‌ان‌ان گفت: «با این بزرگی، فکر نمی‌کنم تا به‌حال در این اواخر سال شاهد آن باشیم». اما همچنین تاریخی است. حتی شدت و مدت زمانی که این گردباد یا این گردبادها بر روی زمین سپری می شود بی سابقه است.

جمیل آلوبهر، 25 ساله، ساکن میفیلد، گفت که برادرزاده 3 ساله او پس از گیرکردن در زیر آوار خانه شان، به دلیل شکستگی جمجمه در بیمارستان درگذشت و خواهرش در بیمارستان بستری شد.

آلوبهر، که اکنون با خواهر دیگری در میفیلد اقامت دارد، گفت: «همه اینها در یک لحظه اتفاق افتاد.

(گزارش توسط گابریلا بورتر، چنی اور و خولیو سزار چاوز در میفیلد؛ نوشته الکساندرا اولمر و لیزا شوماکر؛ ویرایش توسط پل توماش و دانیل والیس)