به گزارش خبرآنلاین، یادداشت پروفسور حسن امین، استاد بازنشسته دانشگاه کلدونین گلاسگو در سوگ دکتر علی شیخ الاسلامی را در زیر می خوانید:
کوچ او را صمیمانه به خانوادهاش و جمهوری اهل ادب و فرهنگ تسلیت میگویم. من اول بار او را در زمانی که من دانشجوی کارشناسی حقوق و او دانشجوی دکتری ادبیات بود، در دانشگاه تهران دیدم. مفصلترین دیدار دو به دو ما که دو ساعتی به طول انجامید، وقتی بود که وی رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شده بود و من او را با وقت قبلی در دفتر کارش به مناسبت چاپ یکی از کتاب هایم با عنوان “وحدت وجود در فلسفه و عرفان” دیدم.
دکتر شیخ الاسلامی در کسوت روحانی، دانشمندی متواضع و بی ادعا بود، از خانواده شیخ الاسلامیهای اصطهبانات که من در نوجوانی کتاب دانشنامه از تالیفات عمویش محمد هادی فخر المحققین را در کتابخانه پدرم دیده بودم و بعد در جوانی منبر عموی دیگرش را که لقب مجد المحققین و قدی کوتاه داشت و عمامه ای بزرگ بر سر می گذاشت، در تهران در میدان فوزیه در مسجد امام حسین دیدم. پدر خود دکتر شیخ الاسلامی را که عالمی علامه نام و مقیم مشهد بود، نه دیده بودم و نه نامش را شنیده بودم.
دکتر شیخ الاسلامی به خلاف بعضی از روحانیون همچون شیخ عباسعلی عمید زنجانی که بدون تحصیلات دانشگاهی پس از انقلاب به استادی و بعد ریاست دانشگاه تهران رسیدند، قبل از انقلاب در دانشگاه پهلوی شیراز و دانشگاه تهران تحصیلات منظم کرده بود. آخرین دیدار ما چند سال پیش در مسجد حجت بن الحسن در خیابان سهروردی شمالی در مجلس ختم یکی از استادان ادبیات رخ داد. من که از راه رسیدم ، او با فاصله دوری متوجه ورود من شد و تمام قد از جا برخاست و من با معامله به مثل او را حرمت نهادم اما فرصت نزدیک شدن به هم را نیافتیم. روحش شاد و یادش گرامی باد.
/6262
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰