فیلم

فیلم «Outside The Wire» قول یک داستان علمی‌ تخیلی نظامی را می‌دهد که سوالات به ظاهر بزرگی راجع به جنگ می‌پرسد. سوالاتی از این دسته که انسانیت در وسط میدان جنگ یعنی چه؟ فناوری چه تاثیری بر آینده جنگ خواهد گذاشت؟ آیا سربازان به دلیل پیشرفت در تکنولوژی نظامی، از ورود به ارتش‌ها بیزارتر شده‌اند

داستان فیلم روشن شباهت زیادی به وضعیت فعلی سینمای ایران دارد. با انسانی طرف هستیم که دچار مشکلات زیادی شده اما نه می‌داند که چگونه باید با این مشکلات روبرو شود و نه اصلا از بلاهایی که سرش می‌آید آگاه است، شخصی که در همین ناامیدی و نادانی باقی می‌ماند و چیزی به جز مرگ

فیلم روزی روزگاری آبادان به‌عنوان نخستین تجربه کارگردانی حمیدرضا آذرنگ به اثری رنج‌کشیده و صادق تبدیل می‌شود که درد و رنج انسانی ناشی از جنگ‌طلبی را به بهترین شکل ممکن به تصویر می‌کشد. روایت‌های زیرپوستی فیلم آن را به یکی از بهترین فیلم‌های ضدجنگ سینمای ایران تبدیل می‌کند که اگرچه داستان محدودی را برگزیده اما

تا قبل از اینکه پیتر جکسون رویای ساخت اقتباس سینمایی از شاهکار جی آر آر تالکین را تحقق ببخشد، زمزمه‌های زیادی برای ساخت آثاری بر پایه ارباب حلقه‌ها وجود داشت. ویجیاتو به سراغ یکی از عجیب‌وغریب‌ترین ترکیب‌های ممکن رفته؛ بیتلز و استنلی کوبریک! باور کردنی نیست اما قرار بود اقتباس سینمایی با بازی چهار عضو 

یکی از مؤلفه‌های کلیدی در بیشتر داستان‌های علمی تخیلی پیرامون سفر در زمان، عنصر کنترل زمان است که آشفتگی در اجرای آن منجر به از دست دادن خود کنترل می‌شود. برای بهتر شدن فهم موضوع بیان این مثال خوب است که سازندگان آثار علمی تخیلی یکی از معدود عناصر تغییرناپذیر زندگی یعنی جریان بی وقفه

فیلم بی همه چیز در رسانه‌ها به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های جشنواره فیلم فجر امسال معرفی می‌شد اما ضعف‌های خنده‌دار و ناامید‌کننده این فیلم نشان می‌دهد که احتمالا با یکی از بی‌کیفیت‌ترین فجرهای چند سال اخیر طرف هستیم. سینمای بی همه چیز داستان فیلم بی‌ همه چیز در روستایی در دوران قبل از انقلاب

فیلم زالاوا به عنوان تنها فیلم کمدی وحشت جشنواره فیلم فجر ۹۹ نه آن‌قدر ترسناک است که از تماشای آن وحشت کنید و نه آن‌قدر کمدی می‌شود که از خنده روده‌بر شوید. این فیلم نود دقیقه‌ای که بدش نمی‌آید به عاشقانه‌ای تراژدیک یا درامی تاریخی هم تبدیل شود، آش عجیبی به نظر می‌رسد که شوری

فیلم تک تیرانداز اگر بدترین، بدساخت‌ترین، بی‌هدف‌ترین، مضحک‌ترین، تخیلی‌ترین و ناامیدکننده‌ترین فیلم حوزه دفاع مقدس نباشد بدون هیچ تردیدی یکی از بدترین‌های این ژانر لقب می‌گیرد. فیلمی که بدون شخصیت‌پردازی و داستان‌سرایی با مجموعه‌ای از مصنوعی‌ترین و کلیشه‌‌ای‌ترین بازی‌ها به یک افتضاح تمام‌عیار تبدیل می‌شود. با ویجیاتو برای نقد فیلمی که بیشتر از آن‌که یاد

ژاپن و کره‌ جنوبی تنها کشورهای آسیایی نیستند که دست به ساخت فیلم‌های ترسناک می‌زنند. دیگر کشورهای آسیایی نیز فیلم‌های ترسناک قوی و جذابی در کارنامه سینمایی خود دارند. در رقابت ساخت فیلم‌های ژانر وحشت با موضوع دیوهای مونث موبلند، هالیوود دربرابر سینمای آسیا هیچ شانسی برای برد ندارد. درصنعت سینما عموما هیچ کشوری در

قبل از اینکه جهان غرب درگیر جنگ جهانی دوم شود، چین درگیر جنگی سخت، طولانی و مرگبار علیه ارتش شاهنشاهی و متجاوز ژاپن بود. حالا فیلم هشتصد ساخته فیلمساز تحسین شده «Guan Hu» که در کارنامه خود اثر تحسین شده آقای شش (Mr. Six) را دارد، ما را به عمق نبرد شانگهای در سال 1937