إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَهٌ لَا یسُدُّهَا شَیءٌ إِلَی یوْمِ الْقِیامَهِ.ارتحال جانسوز و غمبار استاد بسیار محبوب و عزیزم، فقیه، حکیم و عارف الهی، استاد برجستۀ حوزه علمیۀ تهران، جامع معقول و منقول، صاحب مکتب فکری و علمی در عرصۀ علوم اسلامی، حفید صالح میرزای شیرازی بزرگ رحمه الله علیه، یار همراه حضرت
حضرات آیات: ضیاء آبادی، شریعتمداری، مرندی و بالاخره سیدرضی شیرازی. اینان ذخیرههای بزرگ معنوی و دینی پایتخت بودند که کمتر درباره اهمیت نقش چنین عالمانی در حفظ فضای دینی جامعه ما و حداقل فضای دینی بخشهای متدین جامعه، صحبت شده است. این اهمیت متأسفانه عمدتاً پس از خلاء حضورشان دریافت میشود و شرائط بهگونهای نیست