ایشان یکی از شخصیت های اسلام و عالمی بود که در میان مردم از جایگاه والایی برخوردار بوده و از اندک عالمان و شخصیت های حوزوی بود که حوزه و دانشگاه را از چندین دهه پیش پیوند داده و تلاش چشمگیری در این راستا از خود نشان داد. آیت‌الله دکتر سید فاضل حسینی میلانی، رئیس
من (مرتضی کریمی‌نیا، مصحّح و پژوهشگر این اثر) در تماسی تلفنی از او خواستم این مقاله را حذف کند، یا دست کم اشتباهات، اغلاط و نسبت‌های نادرست آن را برطرف کند. ایشان نپذیرفت که اصلاً امر نادرستی در نوشتۀ یادشده آمده باشد و اظهار کرد که همگان در سراسر کشور از خواندن مقاله لذت برده
تاریخ نگاران آورده اند: هنگامی که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شریعت خود را بر قبایل عرب عرضه داشت، برخی از آنان گفتند: “اگر ما بر آن چه می‌گویی با تو بیعت کرده و هم پیمان شویم و خدا تو را بر مخالفانت پیروز کند، آیا پس از تو رهبری این
وی که از سفره علمی و گهر بار پدر، حضرت آیه الله حاج شیخ کاظم دامغانی و نیز ازانفاس قدسیه آیه الله میرزامهدی اصفهانی و دیگر ستارگان و برجستگان حوزوی دوران خود بهره ها برده و توفیق همنشینی در درس و بحث با رموز شیعه همچون آیات عظام سیستانی و وحیدخراسانی ودیگر بزرگان علم را
در دهه کرامت سال جاری ( خرداد ماه ١۴٠١ ) که مصادف با میلاد مبارک امام رووف، امام رضا و گرامی خواهر معصومه اش ، علیهما السلام است، توفیق یار گردید که به عتبه بوسی امام مهربانی ها ، غریب الغرباء السلطان علی بن موسی الرضا علیه الآف التحیه و الثناء به مشهد مقدس مشرف
بر اساس روایات مختلف ، سر مبارک امام حسین(ع) در شهرهای مدینه، نجف، کوفه، دمشق، رقًه، عسقلان و قاهره دفن شده است و بقعه هایی به عنوان مقام رأس الحسین(ع) در این شهرها وجود دارد.مقصود از مقام راس الحسین(ع) مکان هایی است که سر امام در آنجا دفن شده و یا جاهایی است که سر
به هنگام یادآوری وجود مبارک حضرت مهدی(عج) و ذکر و یاد او و دعا برای آن حضرت، این عمل به تأسی از عمل معصومین(ع) و برای ابراز احترام و بزرگداشت آن حضرت انجام میگیرد. همچنان که در روایت نقل شده است که در حضور امام رضا(ع) اسم مبارک امام زمان(ع) برده شد، آن حضرت برای
از حیاط و اتاق های این خانه که تاریخ آن به بیش از یک قرن و نیم پیش باز می گردد، دیدن نمایم. این خانه از آن شیخ الاسلام نایین میرزا عبد الرحیم نایینی ، پدر میرزا محمد حسین نایینی ، فقیه و اصولی قرن حاضر و نیای مادری من بشمار می آید. خوشبختانه خانه
شهر بغداد از اهمیت ویژه‌ای در تاریخ اعتقادی شیعه برخوردار است و همواره شیعیان بخشی از ساکنین این شهر را تشکیل می‌داده‌اند. در قرن‌های سوم و چهارم و پنجم هجری ساکنین یکی از دو محله بزرگ بغداد یعنی محله کرخ را شیعیان تشکیل می‌داده‌اند که حوزه علمیه شیعی مهمی را در خود جای داده بود
نما نمایشی که روایت به آتش کشیده شدن درب خانه حضرت زهرا(ع) و رخدادهای رنج آور و مصیبت بار آن در پس رحلت و یا به عبارتی دقیق تر شهادت رسول خدا ص و غصب خلافت بلافصل یار و برادر و ابن عمً او ، یعنی امیر المومنین علی بن ابیطالب ع در رویداد هولناک( یوم
