مرتضی رضایی: از بعد از ظهر چهارشنبه بود که خبری در فضای رسانه‌ای ایران پیچید؛ وزیر ورزش طالبان گفته که تا 26 ماه آینده میخواهیم 12 ورزشگاه لوکس بسازیم و میزبان جام جهانی فوتبال شویم! یعنی ۲ ماه بیشتر از ۲ سال. این اظهار نظر هیچ ایرادی ندارد و شاید فقط میزبان شدن جام جهانی‌اش
خبری که به گوشم رسیده در نوع خودش جالب است.این نشان می دهد احمد دنیا مالی دارد ساختار سازی می کند و ریل حرکتی در وزارت خانه را درست می چیند تا قطار از این ریل خارج نشود. در طول سالیان گذشته و هر بار که انتخابات فدراسیونی برگزار شده کمتر باری اتفاق افتاده که
درست است که پدرش هادی شکوری است و در تیم های بزرگی چون پاس و استقلال بازی کرده اما راه پسر از پدر جداست. آرشا آنقدر شایسته بوده که کسی نتواند رویش برچسب بزند و بگوید:«اگر پدرش شکوری نبود حالا اینجا نبود.» گلر ۱۷ ساله تیم ملی نوجوان که هنوز عملکرد خیره کننده اش در
محمد حسین کنعانی زادگان را عصبانی کردند؛واکنشی نشان داد که نه در شان خودش بود،نه پرسپولیس و نه هواداران.جالب اینجاست که به 24 ساعت نرسیده متنی منتشر کرد که:«ناراحتی باخت و شنیدن الفاظی زشت از طرف تعدادی معدود از افراد باعث شد کنترلم را از دست بدهم و بابت این اتفاق واقعا پشیمانم.» پشیمانی از
در روزگاری که سینمای ایران پر است از فیلم های کمدی با بازیگران سرشناس در این حوزه که گیشه ها را هم تسخیر خودشان کرده اند روایت زندگی مردی که الگوی اخلاق بوده دلیل روشنی است بر سبک متفاوت ثقفی و نگاهی که او به سینما دارد. فیلم های ورزشی معمولا قشر خاص خودشان را
محمدرضا احمدی را سال هاست می شناسم،از دوستان خوب و قدیمی من است و همیشه گفته ام که یکی از بهترین گزارشگرها و مجریان در ایران بوده است.بدون تعارف بعد از عادل فردوسی پور از گزارش هایش لذت می بردم و می برم اما مدتی است که محمد رضا ریل عوض کرده،تغییر کرده و دارد
غالب خبرها هم این بود که:«از بورکینافاسو گل می خوریم،خدا رحم کند بازی مقابل کره جنوبی و ژاپن را.» هر چند که در دقایق ۴۲ و ۷۰ طارمی و ابراهیمی دو گل زدند تا گلیم خودمان را از این بازی بیرون بکشیم اما اتفاق هایی که افتاد باعث شد تا یک زنگ خطر جدی به
یلدا تمام شد اما خیلی ندیدم کسی از حرکتی که مهدی هاشمی نسب،کریم باقری و رفقا انجام دادند بنویسد.فقط یک عکس منتشر شد و تمام.به جایش تا دلتان بخواهد فضای مجاز پر بود از ” کیکه یا واگعیه” یا طنازی های حسن ریوندی که انصافا دیگر به تهش رسیده است.ترکیب شوخی ها دست چندم در
راحت روی مبل لم داده،لبخندی ژکوند می زند و از ماشینی ۱۰۰ میلیاردی می گوید که همه ته قصه اش را می دانند.آقای فوتبالیست کمی شوخی را هم چاشنی حرف هایش کرد تا شاید با نمک ریختن بتواند مخاطب را بیشتر مجذوب خودش کند.شاید هم بیشتر بتواند فخر بفروشد:«مرسدس بنزم که نه؛اما آن یکی ماشینم
رفتی و ماجرا آغاز شد.رفتی و در توکیو تو را مقابل ایران قرار دادند. یادت می آید چطور شب قبل از آغاز مسابقات،برنامه را تغییر دادند تا تو و کیانی رودرروی هم قرار بگیرید؟ایران مقابل ایران.تو و ناهید کیانی. اما انتهایش هیچ بود!این را که قبول داری خانم علیزاده؟!البته که زندگی شخصی هر کسی به
