محمدباقر صدر و ارائه چارچوبی منسجم از دستگاه فکری اسلام

حتی اگر شهید صدر در حوزه علمیه تحصیل نکرده بود از نوادر روزگار ما بود؛ بی شک در فضای حوزه علمیه و چارچوب حوزه‌های علمیه، شخصیت شهید سید محمد باقر صدر استثنایی و بسیار ویژه است؛ از سویی ایشان فرزند خاندانی با سابقه نهصد سال فقاهت است؛ از سوی دیگر شرایط شخصی یتیم شدن در

بله، اینترنت را محدود کنید!

این فرمول ساده در سطوح مختلف تطبیق می کند، از مسایل ساده زندگی خانوادگی تا امور کلان سیاسی و اجتماعی!زندگی اجتماعی رابطه ای دوسویه و تعاملی است ، نه رابطه ای یکطرفه و دستور و فرمان و امر که طرف مقابل تسلیم محض باشد و فقط اطاعت کند! بسیاری زن و شوهرها در مسایل ساده مالی

اگر روحانیت امروز قدرت نداشت

اگر روحانیت امروز قدرت نداشت و مثلا مجبور بود مثل یک حزب سیاسی برای حفظ تعداد کرسی های مجلس و سهم کابینه تلاش کند، آن وقت پاکیزه سخن می گفت. قشنگ حرف می زد. مهربان می شد. منطق و عقلانیت داشت. تحملش بیشتر بود. تهدید نمی کرد. می کوشید افکار عمومی را قانع سازد و قشر خاکستری را با ملایمت و

راهی برای بستن دهان منتقدان و خاموش کردن صداها

این غالبا یک مغالطه و فرافکنی است و متاسفانه این مطالبه به مرور تبدیل به نوعی فرافکنی برای دفع هر گونه انتقاد شده است تا جایی که می‌توان گفت: “مطالبه راهکار” خودش یک راهکار برای ساکت کردن دیگران است ! من خود بارها با این فرافکنی روبرو شده‌ام، در حالی که همواره از راهکارها گفته

واکنش‌ها به ماجرای «حاج قاسم و گلشیفته»؛ دو لبه قیچی!

یادداشت پیشین با عنوان: سردار سلیمانی تلفنی به گلشیفته فراهانی چه گفت؟ گروهی از ارادتمندان سردار شهید در داخل این موضوع را موجب وهن سردار می دانند و مثل همیشه اصرار دارند او را تنها در یک چارچوب و قالب ثابت و کلیشه ای برای خود حفظ کنند. تصور و عقیده شان این است که سردار دلها

جاماندن از پیاده‌روی اربعین یا جاماندن از اهداف متعالی در جامعه ما؟

حتما هم “جاماندن” حسرت دارد، اما…  آیا فقط باید برای”جاماندن” از زیارت اربعین حسرت خورد و دریغ داشت؟ آیا در زندگی روزمره ما دیگر هیچ ارزش و هدف متعالی و آرمان مقدسی نیست که از آن “جا مانده” باشیم و بخواهیم برای آن حسرت بخوریم؟ آیا در همسرداری و مهربانی با خانواده و احترام پدر

زندگی حسینی؛ کتاب یادداشت‌های عاشورایی محمدرضا زائری

به گزارش خبرآنلاین، چاپ سوم کتاب «زندگی حسینی» به قلم محمدرضا زائری از سوی انتشارات خیمه منتشر شد.در بخشی از مقدمه این کتاب آمده است: « نفس‌کشیدن در ذکر فضیلت‌ها و منقبت‌های او، آه دردمندانه برآوردن در مصائب او، اشک سوزناک ریختن در شهادت او، حضور در مجالس یاد او، همراهی‌کردن در بزرگداشت نام او،

فقط باید گریست؛ وقتی شیخی به علامه‌‍‌ حکیمی توهین می‌کند!

تصویر توئیت این شیخ را ببینید! من که می دانم مشکل از کجاست، کافی بود استاد حکیمی یک بار برخی را مختصری تحویل بگیرد یا جواب دعوت های پژوهشکده ها و مؤسسات شان را بدهد، یا کمی کارهای متوسط و کم بنیه ای که با بودجه های میلیاردی تولید می کردند تأیید کند، آن وقت هم

محرم و کرونا؛ با دوقطبی‌های ویرانگر و خطرناک چه کنیم؟

از سویی در ضرورت اقامه عزای سیدالشهدا و احیای شعائر مذهبی و مناسک آیینی تردید و شک نیست و همه ما مکتب عاشورا را روح معارف دین و اساس فرهنگ خود می دانیم. از سوی دیگر خطر انتقال ویروس از طریق حضور جمعیت در مجالس و ازدحام محافلی که همیشه رونق دارد، همه را نگران ساخته