محسن اسماعیلی

[ad_1] کتاب «در طلب عیش مدام» نتیجه تاملات و تحقیقاتی نوین در این عرصه است که به لطف خدا در آستانه ماه محرم منتشر شد و مورد استقبال عمومی قرار گرفته است. به لحاظ اهمیت موضوعات این کتاب مروری کوتاه بر گفتارهای دوازده گانه آن خواهیم داشت. در نخستین گفتار که بیانگر پایه و پیام

[ad_1] نیایش و دعا مغز عبادت و معیار ارزش انسان است؛ چنانکه در آیه هفتاد و هفتم از سوره فرقان، خطاب به پیامبر اعظم (ص)، دستور داد تا به ما بگوید که: «اگر دعای شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی‌کند …». بنابراین، کرامت بشر که پایه همه حقوق و آزادی‌های او شناخته می‌شود،

[ad_1] «شربت مرگ است می باید چشید»، هر کس که روزی پا در این جهان گذاشته دیر یا زود دست از آن خواهد برید ولی مهم این است که فاصله میان آمدن و رفتن را چگونه می پیماید. خوشبخت آن کسی است که این فاصله بسیار کوتاه را که به تعبیر حضرت رسول اکرم ساعت

[ad_1] تنها می توان به دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه اشاره کرد که نموداری از عظمت و کرامت این ماه است و داستان فراق و وداع سید ساجدان و زینت عابدان با ماه خدا را روایت می کند. با این حال تقارن پایان آن روزهای خوش با عید فطر، جشن بزرگ مسلمانان، می تواند

[ad_1] از گذشته‌های دور تا کنون، این پرسش مهم فیلسوفان سیاست را به خود مشغول کرده است که آیا آشتی میان «صداقت و سیاست»، یک طنز باور نکردنی است؛ یا می‌توان سیاستمدار و در همان حال صادق بود. بسیاری از سیاست‌ورزان در عمل به این سوال پاسخ منفی داده‌اند و البته برخی هم به صراحت

[ad_1] سخن در باب حکمت صد و پنجاهم نهج‌البلاغه بود که کسی از حضرت علی(ع) درخواست پند و نصیحت کرد. حضرت به او فرمود از کسانی نباش که آخرت را بدون عمل آرزو دارند و توبه را به تأخیر می‌اندازند. حضرت علی(ع) در سومین جمله از آن گفتار نورانی فرمود از کسانی نباش که شعارهای

[ad_1] وی هم ناسپاس و هم زیاده‌خواه است. واقعاً در دلتان چه نگاهی به چنین کسانی دارید؟ سپاسگزاری هم در روابط میان انسان‌ها با یکدیگر و هم در روابط انسان‌ها با پروردگار، شرط انسانیت و معرفت است.وقتی کسی از حضرت علی(ع) طلب موعظه کرد یکی از پندهای ایشان به او این بود که از کسانی

[ad_1] دادن‌ها و ندادن‌های خداوند، هر دو دارای حکمت است. او پروردگار دانا، مهربان و بخشنده ماست و از دادن ابایی ندارد. بخشش از خزانه او نمی‌کاهد تا به آن دلیل از عطای به ما چشم‌پوشی کند. اگر چیزی به ما نداده از روی حکمت و علاقه‌ای است که به ما دارد لذا حضرت علی(ع)

[ad_1] باد بهاری یا به تعبیر لسان الغیب، «نسیم باد نوروزی» ارمغانی است که از «کوی یار می آید» و هرگز نباید مانند باد پاییزی انگاشته شود؛ هر دو باد هستند، اما این کجا و آن کجا؟! این مایه رویش و سرسبزی است و آن باعث ریزش و پژمردگی.  باد بهاری، نسیمی از کوی یار

[ad_1] در چنین شرایطی سخت محتاج او، نگاه او، دلسوزی او، مردم دوستی او، راهنمایی های او، صراحت او، صداقت او و طیب کلام او هستیم. اکنون اما با حسرتی بی پایان شاهد صدقی است بر این گفتار صادق آل محمد (ص) که فرمود:« إذا ماتَ المُؤمِنُ الفَقیهُ ثُلِمَ فِی الإِسلامِ ثُلمَهٌ لا یَسُدُّها شَیءٌ»؛ هنگامی که