به گزارش هوشمند نیوز، پیامدهای اقتصادی در جامعه با دو شاخص قابل ارزیابی است و شعف یا نگرانی‌ها را می‌توان از آن استنباط کرد: نخست «معیشت مردم»، دوم«درآمد و بیکاری». علی ربیعی در روزنامه اعتماد نوشت:در این یادداشت تلاش می‌شود تا ضمن مروری بر شاخص‌های اقتصادی سال ۱۴۰۲، به آثار پنهان عملکرد شاخص‌های اقتصادی بر
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از روابط عمومی انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، اولین سخنران این مراسم، هادی خانیکی از شاگردان معتمدنژاد و استاد دانشگاه علامه طباطبائی بود که ضمن خوشامد گویی به میهمانان گفت: منظومه‌ای که امروز شاهد آن هستیم و دورهم گردآمدیم به منظور بازخوانی آرای دکتر معتمدنژاد شکل گرفته است و این
علی ربیعی، سخنگوی دولت دوازدهم، در یادداشتی نوشت: ماه گذشته ماه خوبی برای ایرانیان هنردوست و خانواده سینما نبود. در این ماه، چهار هنرمند برجسته را از دست دادیم. ابتدا فردوس کاویانی، هموطن زرتشتی ما و سپس آتیلا پسیانی که مردم، ساعات خوشی را با آنها تجربه کردند. اما در این میان در یک اتفاق
از نظر نویسنده، اشتغال، بیش از آن که امری کمّی برای سنجش تعداد شاغلین افزوده در یک دوره مشخص باشد، نماد کیفیت سیاست گذاری و حکمرانی در کشور است. به همین دلیل نیز نحوه مواجهه با کمیت شاغلین و بیکاران و حتی اعلان اعداد و ارقام مربوطه، در واقع، بیانگر میزان دانش، عمق فهم و
از فیلم «برادران لیلا» می‌توان با نگاهی بدبینانه یک خوانش و برساخت مطلقا سیاسی و با برچسب سیاه، بیرون کشید. اما از نگاهی دیگر، این فیلم روایت‌گر یک ساختار اجتماعی تغییریافته است که تعارض بین جامعه پرتلاطمِ در حال گذار با بافتهای سنتی‌اش را به خوبی نمایش می‌دهد. از این منظر، با خوانشی واقع‌گرا، می‌توان
کتابخانه های کانون دهه هاست در سراسر کشور، مامن کودکان از گروه های اجتماعی مختلف بوده است. می توان این ادعا را طرح که کانون به عنوان یک میراث میان نسلی بدل به نمادی مشترک در میان نسل ها و گروه های مختلف شده است. کتابخانه های کانون بخش فراموش ناشدنی و لذت بخشی از
جوایز متعددی به نام بزرگان قلم برای پاسداشت نویسندگان در حوزه‌های مختلف در نظر گرفته شده است. امسال در روز قلم فکر می‌کنم این روز را باید با رهانیدن قلم صاحبان اندیشه از ننوشتن پاس بداریم. چرخش قلم بر کاغذها هرچه که می‌خواهد باشد مصافی برای دستیابی به حقیقت ایجاد می‌کند. این فقط خصوصیات نسلی
شاید هیچ دولتی چنین تجربه‌ای نداشته باشد که رسانه‌ها و افراد مشخص در خارج از کشور -با هدف تخریب کل نظام- در کنار حجم وسیعی از رسانه‌های داخلی که عمدتا از پول مالیات مردم ارتزاق می‌کنند، درباره دولت بنویسند و تخریب و حاشیه‌سازی کنند. باید به اینها اضافه کرد سازمان رسانه ملی را که این
گویا همانگونه که با جامعه‌ای مواجه شده‌ایم که تقریبا تهی از زیست آرمان‌خواهی و نظریه شده است، آرمان‌خواهان نظریه پرداز هم دیگر در حال رخت بربستن هستند. نمی‌دانم چرا دیگر در این سالها، بزرگانی سر برنمی‌آورند!اما محمدرضا حکیمی از جنس عدالت خواهان آرمان‌گرای نظریه‌پردازی بود که با نوشتن کتاب‌هایی چون «منهای فقر»، «خورشید مغرب»، «عقل
وی افزود: ما در دهه‌های گذشته، این تجربه را یاد گرفتیم که از راه افراط و تفریط نمی شود کشور را اداره کرد. دولت برآمده از ایده اعتدال به قدری به این ایده معتقد بود که رئیس جمهور در طول این مدت از مدیرانی با گرایش‌های مختلف در دولت بهره برد و از آنان دعوت
