عادتا و در مجالهای گفتوگو در خصوص موضوعات و مسایل مربوط به آموزشوپرورش، کمتر پیش میآید که سخن، ولو به اشاره و تلمیح، به سندِ تحولِ بنیادین و موانع و مقتضیاتِ اجرای آن سند کشیده و کشانده نشود. به گمان بنده، بیراه نیست «تحول بنیادین» را، که به مثابه عبارتی توصیفگر برای عالیترین سند آموزشوپرورش