مسجد جمعه هرات، کهن‌ترین مسجد این خطه از افغانستان که از دوره تیموریان به جا مانده، معبدی بود که به مسجد تبدیل شده است و بر پیشانی آن، کتیبه‌هایی مزین به شعرهای شاعران بزرگ ایران همچون عطار، خودنمایی می‌کند. مرتضی رضوانفر ـ عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و پژوهشگر کتیبه‌های فارسی ـ به مناسبت
روزنامه خراسان: همیشه هم این‌طور نیست که شاعران درباره دغدغه‌های مهم شخصی و اجتماعی و… شعر بگویند. گاهی هم پیش می‌آید که دوست دارند برای دل خودشان و برای دوستان و افرادی که با آن‌ها احساس نزدیکی و صمیمیت می‌کنند، شعر بسرایند. روی همین حساب یکی از گونه‌های شعر فارسی، «اخوانیات» نام گرفته است. اخوانیات
روزنامه خراسان: «نرم نرمک می‌رسد اینک بهار». در ادبیات فارسی هم فصل بهار بیشتر از دیگر فصل‌های سال جلوه دارد. اصلاً بهار فصلِ شاعری است و مگر می‌شود شاعران بزرگ ما در طول دوران، با آمدن فصل بهار طبعشان نشکفته باشد و شعری نسروده باشند؟ زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار، یکی از پربسامدترین مضامین در
روزنامه جام‌جم: سفر‌های خانوادگی ما همواره ربطی به ادبیات فارسی داشت. این، شاعران بودند که مسیر و مقصد خانواده محمدی را مشخص می‌کردند؛ فردوسی و اخوان ما را به شرق می‌کشاندند و خاقانی و شهریار به غرب. من از این‌ها تنها نامی می‌دانستم، اما ادب‌دوستیِ پدر، کنجکاوترم می‌کرد که بیشتر بدانم. در یکی از سفرها،
